1029 | WEEK 48-49 29 NOVEMBER 2023


Advent


Het is bijna Advent. Vier weken waarin we toeleven naar het licht van Kerst.


We beseffen dat het waardevol is om te- midden van al het donker in de wereld - en


soms ook in ons eigen leven - op zoek te gaan naar signalen van hoop, kleine licht- jes die het in zich hebben om uit te groei- en, zodat het naarmate we Kerst naderen steeds lichter wordt en we Jezus Christus


kunnen verwelkomen. Daarover leest u in dit nummer. Verder bijdragen over de Bible- wadloop Days en de Women Challenge Day en het feestelijke feit dat er een eigen schip- persgemeente is gesticht!


COLOFON Deze pagina verschijnt onder de


verantwoordelijkheid van de werkgroep Binnenvaart van de Protestantse Kerk in Nederland.


Predikant: Ds. D. Meijvogel, T: +31 631 041 389 e-mail: dirkmeijvogel@gmail.com


Redactie: A. van Alphen (Eindredacteur) postvooranja@hotmail.com


Varende Gemeente opgericht


De Protestantse Kerk in Nederland heeſt een 'varende gemeente'. Op zondag 12 no- vember werd deze bijzondere gemeen- te geïnstitutionaliseerd in een feestelij- ke dienst die geleid werd door ds. Dirk Meijvogel.


De classis predikant ds. A Rebel gaf dit ge- beuren mede vorm. Ook werden de nieu- we kerkenraadleden bevestig en namen we afscheid van de vertrekkende mensen. De kerkzaal van de kerk in Duisburg-Laar zat bomvol en dat maakte het zingen extra feestelijk. U kunt de dienst terug luisteren en kijken via de site van het binnenvaart- pastoraat: https://www.binnenvaartpasto- raat.nl/


Dat de varende gemeente nu een zelf- standige (kern)gemeente is binnen de


Bible Wadloop Days


“Hé, volgende week is het wadlopen. Er is een plekje vrij, ga je mee?” In een jolige bui sta ik binnen twee minuten op de lijst van deelne- mers. Allerlei adviezen rollen me over de app tegemoet. Voorbereiding is wel gewenst.


Er wordt geadviseerd om vooraf te trainen. Ook volgt er een lijstje met benodigdheden. De kast wordt grondig doorzocht en warem- pel komt er een paar oude, maar nog prima schoenen boven drijven. Heel wat kilome- tertjes zijn ermee afgelegd, maar afstand doen van deze trouwe dienders, bleek nogal een dingetje.


Om een goede training in praktijk te bren- gen, wordt er flink wat trek- en duwkracht op de veters en de rest van de schoenen uitgeoefend. Ze blijken nog in prima staat. Inmiddels wordt de inhoud van de tas prak- tisch verdeeld. De één neemt tandpasta mee en de ander douchegel. En zo stappen we een week later in de auto. Op weg naar het avontuur.


Eenmaal in Holwerd worden we allerharte- lijkst ontvangen. Als iedereen gearriveerd is, wordt er een stukje uit de bijbel gelezen en een korte overdenking over de doortocht door de Rode Zee gehouden. De pastor


nodigt alle aanwezigen uit om mee te bid- den voor een behouden overtocht. Diverse andere aanwezigen sluiten hierbij aan.


En dan begint het. Onze gids zet er flink de sokken in. Want door de wind staat het water hoger dan gewenst. Het wordt een tochtje van een uur over de dijk, om de juiste plaats van de oversteek te bereiken. Eenmaal beneden aan de dijk stappen we direct in de drabberige blubber. Het is alle hens aan dek. Het valt niet mee om je even- wicht te bewaren op zo’n taai parcours.


Foto’s maken is uitgesloten. Het is zaak de in de blubber gezakte voet zo snel mogelijk weer naar boven te trekken, anders zuig je je helemaal vast. Onze voorafgaande trai- ningen komen goed van pas.


Motorkledij Al gauw vallen de goed bedoelde trainingen door de mand. De ene is de juiste broek ver- geten en loopt in motorkledij moedig door. En ook mijn trouwe schoenen laten het af- weten. Althans één ervan. De zool bezwijkt onder zo veel moddergeweld. Gelukkig zijn schippers niet voor één gat te vangen en heeſt een collega nog een rol duct tape in zijn tas. Met de ‘huis-tuin-en-keukenhulp’


Verslag Women Challenge Day 2023


Voor alles is een eerste keer, en dit jaar kon ik gehoor geven aan de uitnodiging om mee te gaan met de Women Challenge Days.


De eerste challenge was om er te komen. Voor de meeste vrouwen was het een eind rijden naar Buurse, dichtbij Haaksbergen. Maar bij aankomst bleek het onderkomen de moeite waard! Een mooi huis: van alle ge- makken voorzien. En dat in een prachtige omgeving van bos en veld. Die omgeving ver- kenden we te voet, door een leuke wande- ling te maken. Het thema was: ‘Ken je mij?’ De inleiding die Laura en Jikke hielden en de spellen die we die avond deden, hielden


hiermee verband. We werden bemoedigd met teksten uit de bijbel, waaruit blijkt dat God ons écht kent. De volgende dag kregen we een creatieve workshop. We keken eerst eens goed in de spiegel: wie zie je daar ei- genlijk? Durf je jezelf te zijn of spiegel jij je te- veel aan anderen? Daarna plakten we er met gekleurde steentjes een mozaïek omheen. De stukjes stonden symbool voor gebeur- tenissen uit je leven. Voor iedereen anders, en allemaal mooie resultaten. ’s Middags speelden we het spel Wie is de Mol? Met al- lerlei hilarische opdrachten probeerden de deelnemers geld te verdienen. Wat ik als mol mocht proberen te saboteren. Heerlijk! Maar


de kandidaten lieten alles zelf in het honderd lopen, dus onze groep verloor glansrijk.


Afpellen Die avond bakten we ons vlees en de uitjes op gourmetstellen. Niet nadat we de ui eerst persoonlijk ontleed hadden. We mochten er steeds een laagje afpellen, om zo steeds dich- ter bij de kern te komen. Een mens zit ook zo in elkaar: je ziet eerst de buitenkant, maar dieper in ons zit de echte kern. God door- grondt en kent ons helemaal. Maar laat jij je ook kennen? Een tranen trekkende activiteit, waarbij de tissues rijkelijk uitgedeeld werden. De avond werd verder gevuld met het delen


van mooie gedachten en liederen. We bra- ken het brood met elkaar en deelden de wijn. Om zo te denken aan wat Jezus voor ons ge- daan heeſt. Nog één nachtje slapen, en het was weer tijd om op te ruimen en afscheid te nemen. Ik denk dat ik namens alle deelneem- sters spreek, als ik zeg dat het fijne dagen wa- ren. Vol ontmoeting, gezelligheid en saam- horigheid. Met ruimte voor een lach en een traan. Als nieuwkomer voelde ik me direct opgenomen in de groep. Ik heb er heel wat kennissen bijgekregen, om onderweg of in de kerk naar te zwaaien!


Karin Schuller-Aarnoudse


wordt het probleem verbonden door een laagje duct tape. Helaas mag het lapmiddel niet baten. De schoen begeeſt het alsnog. Op blote voeten verder mag niet, vanwege de scherpe oesterschelpen. Gelukkig komt plan B boven borrelen. Met wat hulp wordt een ‘nette’ schoen onderuit de tas gediept.


De oude wordt vastgebonden aan de tas en de tocht gaat verder. Onderweg is er alle ge- legenheid om elkaar te spreken. Al houdt de gids het tempo er flink in. Op een droogge- vallen plaat hebben we wat gegeten en ge- dronken. Al snel moeten we door, het water staat te hoog. Onze gids heeſt nog wel een oester laten zien, maar meer tijd om rond te struinen is er niet.


Zwemmen Sommige deelnemers waren gezegend met een lijf als van een ooievaar. Gemakkelijk trotseren zij de diepe geulen, terwijl ande- ren bijna moeten zwemmen om de volgen- de plaat te bereiken. Het levert hilarische momenten op.


Eindelijk bereiken we moe maar voldaan Ameland. Toen had onze gids nog een ver- rassing in petto. In plaats van bijkomen, moeten we nog ruim een half uur door de


duinen naar de andere kant van het eiland ploeteren. Daar staat onze ‘taxi’ klaar: twee trekkers met grote karren om alle groepen die de overtocht gemaakt hadden naar hun bestemming te brengen.


Onderweg naar ons hotel laten we een heel spoor achter, door diverse prullenbakken te vullen met onze schoenen. Vies en nat stappen we het hotel binnen. Blijkbaar is dat daar de normaalste zaak van de we- reld, want de receptioniste kijkt er niet van op. Na een noodzakelijke schrobbeurt on- der de douche worden we in restaurant ‘t Strandhuys verwacht voor een heerlijk diner.


Christa Vogel, ms Scopus Esther Goudriaan, ms Concordia Anja van Alphen, Haastrecht Geke Kingma, ms Maranta Willemien de Jonge, Alblasserdam


23


Protestantse Kerk, stemt ds. Meijvogel dankbaar. “Het geeſt helderheid over de zending van de kerk aan schippers op de binnenvaart, een aparte doelgroep binnen het categoriaal pastoraat.”


Hij vindt het een stukje erkenning voor een groep die snel tussen wal en schip valt:


“De meeste schippers zijn wel lid van een gemeente aan de wal, maar komen daar weinig omdat ze aan het varen zijn. Nu is er voor hen een eigen plaats in de kerk.”


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40