Tekst: Martin Zuithof - iStock en Shutterstock
INEEN - ZORG & INNOVATIE
de inrichting van die samenwerking (zie artikel op pagina 30). Wat het samenwerken soms ingewik- keld maakt, is dat elke netwerkpartner zijn eigen systemen en juridische kaders heeft.”
Behandelgrenzen Een van de eerste speerpunten was het beter vast- leggen en communiceren van behandelgrenzen. De wensen van de patiënt, zoals ‘geen ziekenhuis- opname’ of ‘geen antibiotica meer’, moeten bekend zijn bij alle zorgverleners. In eerste instantie ontstonden hiervoor regionale oplossingen, bijvoorbeeld door behandelafspraken te coderen in het huisartsinformatiesysteem (HIS).
“Sommige regio’s gebruikten de ICPC-code A20 (‘gesprek einde leven’) en voegden daar codes als ‘I-’ (geen IC) of ‘Z-’ (geen ziekenhuisopname) aan toe”, licht Stolp toe. “Later bracht het NHG meer structuur aan met een landelijk registratieadvies. De ambitie gaat inmiddels verder. We werken aan een gestandaardiseerde manier om behandel- grenzen in álle HIS-systemen vast te leggen, zodat deze informatie ook via het Landelijk Schakelpunt (LSP) gedeeld kan worden.”
Zorgnetwerk Naast het vastleggen van behandelgrenzen, richten de initiatiefnemers zich onder meer op het zorg- netwerk en het MDO. Allereerst is het van belang om inzicht te hebben in het zorgnetwerk: wie kan ik hoe bereiken? Huisarts en wijkverpleegkundige zijn vaak veel tijd kwijt met zoeken van en wachten op elkaar. Gemiddeld zijn acht zorgverleners betrok- ken bij één patiënt, die gemiddeld zeven verschil- lende communicatiemiddelen gebruiken, van telefoon tot gezamenlijk digitaal dossier. Digitale ondersteuning bij het multi- disciplinair overleg (MDO) moet helpen te plannen en gegevens beter te delen en af te stemmen. Zo kan een multidisciplinair plan tot stand komen en gemonitord worden. Daarom willen de betrokken brancheorganisaties de barrières in de gegevens- uitwisseling, zowel technisch als juridisch, zoveel mogelijk slechten.
‘De AVG wordt in Nederland soms strikter geïnterpreteerd dan in andere Europese landen’
Knelpunten De weg naar betere digitale ondersteuning kent nog veel hobbels. Op technisch vlak sluiten systemen vaak niet goed op elkaar aan. “We hebben landelijke, generieke gegevensdeling nodig, zodat gegevens die in Amsterdam zijn vastgelegd ook in Enschede beschikbaar zijn”, legt Stolp uit. “De privacywetgeving vormt een uitdaging: wetten zijn soms tegenstrijdig en de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) wordt in Nederland soms strikter geïnterpreteerd dan in andere Europese landen, wat samenwerking bemoeilijkt. Ook de financiering vormt een knel- punt: de kosten van gegevensuitwisseling komen vaak niet terecht bij degene die er uiteindelijk de meeste winst van ervaart. Verder spelen taal- verschillen tussen disciplines een rol. Dat kan tot miscommunicatie leiden.”
Op regionaal niveau zijn er al wel succesvolle initiatieven. In Kampen is bijvoorbeeld een netwerkomgeving opgezet waarin huisartsen en wijkverpleging elkaars dossier inzien. En in de Utrechtse wijk Overvecht maakten wijkverpleging en huisartsen duidelijke afspraken over welke informatie door wie wordt gedeeld. “Elke regio heeft zijn eigen sterke punten. De kunst is om van elkaar te leren en succesvolle voorbeelden landelijk op te schalen.” Daar zetten InEen, ActiZ en Zorgthuisnl op in.
Toolkit en Zorginformatiebouwstenen De komende tijd werken InEen, ActiZ en Zorgthuisnl ook aan een toolkit voor hun leden, met handvat- ten en praktijkvoorbeelden van gegevensbeschikbaarheid. Uitbreiding naar alle zorg- en welzijnsorganisaties die de Handreiking Kwetsbare ouderen thuis hebben ondertekend, volgt. Er wordt ook geïnvesteerd in Zorginformatie- bouwstenen (ZIB’s), die ervoor zorgen dat gegevens
JUNI 2025 - 21
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32
