56


Ooggetuige


kwam op woensdag, herinnert Blom zich. ‘De maandag erna vertrokken we. Het was een heel geregel; afscheid nemen, spullen bij elkaar zoeken, naar de kapper.’ Toen bleek dat Bloms paspoort binnen een maand verlopen zou zijn, ging het gemeentehuis van Den Helder speciaal voor haar op een avond open. ‘Ik werd uitgezwaaid door mijn ouders en grootouders. Dat was voor ons allemaal heel bijzonder. Mijn grootvader en vader zijn veteraan, zij hebben als marinemannen in Nieuw-Guinea gezeten en wisten hoe het voelde om wég te gaan; mijn grootmoeder en moeder hadden hen uitgezwaaid en dus al eerder ervaren om iemand te zíen vertrekken naar


een oorlogsgebied.’ Haar moeder, hoorde Blom later, zat in de maanden dat ze weg was gekluisterd aan de tv, aan CNN. ‘Er was toen nog geen internet en we hadden maar spora- disch contact.’


Over Reny Blom


Reny Blom (Den Helder, 1965) diende tien jaar bij de Koninklijke Marine. Na de Eerste Militaire Vorming in 1982 deed ze haar eerste vakopleiding voor Operationele Diensten Operaties. De voortgezette vakopleiding tot korporaal volgde ze na een vaarperiode van ongeveer drie jaar. Blom werd in het voorjaar van 1990 voor een half jaar uitgezonden naar de Golf, waar ze als air controller deelnam aan Operation Desert Shield. Nederlandse fregatten zagen in de Straat van Hormuz en (later) in de hele Perzische Golf toe op de naleving van het VN-handelsembargo tegen Irak, dat in augustus dat jaar Koeweit was binnengevallen. Ook beschermden de fregatten Amerikaanse vliegdek- en slagschepen in de Golf. Na haar uitzending werkte Blom nog een jaar bij de marine. In 1992 nam ze ontslag bij Defensie en ging ze aan het werk bij de Nederlandse Spoorwegen. Blom is bestuurslid van twee veteranenorganisaties.


checkpoint


Tientallen stipjes Tijdens Operatie Desert Shield werkte Blom als data- en air controller. ‘Dan dirigeer je vliegtuigen en helikopters met behulp van een radar zodanig dat die kunnen doen wat ze moeten doen. Dat kan zijn een wapen inzetten, maar ook het zoeken naar een vermist persoon. Een heel mooie functie’, zegt Blom. ‘Je werkt in een team, moet alert en goed op elkaar inge- speeld zijn.’ Spannend was het ook weleens. ‘Soms zag je tientallen stipjes op de radar. Dat waren dan vliegtuigen van de VN-coalitie die richting Koeweit vlogen. We wisten niet of dat verken- ningsvluchten waren, of ze bedoeld waren als militair machtsvertoon of dat er daadwerkelijk een luchtoffen- sief zou beginnen. We lagen niet in de vuurlinie en liepen geen direct gevaar, maar dat dreigende gevoel van een naderende aanval was best beklem- mend.’ Blom zat van mei tot december 1990 in de Golf en maakte de inval van Koeweit in augustus van dat jaar mee vanaf de Perzische Golf. Toen in januari 1991 het luchtoffensief tegen Irak van start ging, was ze alweer terug in Nederland.


Geen walfunctie Op haar vertrek bij Defensie, eind 1991, kijkt Blom ‘met gemengde gevoelens’ terug. ‘Ik heb na mijn terugkeer uit de Golf nog een jaar gevaren. Maar ik was een twintiger, vrijgezel, en mijn sociale leven stond min of meer stil. Daarom heb ik om een walfunctie gevraagd. Die werd me geweigerd; ik was een van de weinige vrouwelijke onderofficieren bij de marine en


minder makkelijk vervangbaar dan een mannelijke collega. Toen ik hoorde dat er bij de NS een mooie vacature was, heb ik daarop gesolliciteerd.’ Niet zonder hartzeer nam ze afscheid. ‘Ik had een prachtbaan, maar als ik was gebleven, was het een frustratie geworden. En bij de NS, waar ik nu op de afdeling Commercie als business- analist werk, heb ik het ook geweldig naar mijn zin.’ Spijt van haar tijd bij Defensie heeft ze allerminst. ‘Ik heb er geen last van gehad dat de marine een mannen- wereld is, toen nog meer dan nu. Ik werk graag samen met mannen.’ Op bijeenkomsten en reünies wordt ze vaak herkend. ‘Aan de eerste vakop- leiding die ik deed, deden 250 mannen en 3 vrouwen mee. Het gebeurt dus nogal eens dat ik enthousiast begroet word door iemand die ik niet meteen herken.’


Warm bad Blom is zich de afgelopen jaren steeds meer veteraan gaan voelen. Met dat gevoel moest ze iets doen. Inmiddels is ze penningmeester bij het inloophuis voor veteranen in Schagen en bij Ex-Act KM, een vereniging voor vrouwen die bij de marine werken of gewerkt hebben. Ze realiseert zich steeds beter dat haar jaren bij Defensie en haar uitzending naar de Golf haar sterk hebben gevormd. ‘Onderdeel zijn van een groter geheel, het samenwerken op een relatief klein oppervlak, de kameraadschap. Ik ben de halve wereld over gereisd.’ Als het kon, dan zou ze het zeker opnieuw doen. ‘Als je 17 jaar bent en bij de marine gaat, is het zwemmen of verzuipen. Als het je lukt om te blijven drijven, is het een warm bad.’


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76