14


Column


Barry Hofstede


over nuttig voelen


‘Het was een welkome


afwisseling’ I checkpoint


Ik denk dat ik voor de meeste, zo niet alle, veteranen spreek als ik zeg dat een van de redenen om uitgezonden te worden is dat je/we/ men het verschil wil(len) maken. Door verkiezingen in goede banen te leiden, strijdende partijen te ontwapenen of humanitaire hulp te bieden. In The Service Of Peace staat er achter op mijn VN-medaille. Ze hadden er ook Volg je hart op kunnen zetten. Ik ben het leger ingegaan omdat ik in de burgermaatschappij mijn draai niet kon vinden. De dienstplicht was een welkome afwisseling. Toen ik paraat kwam te zitten en de verveling toesloeg, veranderde dat gevoel. Al in de eerste maand van mijn diensttijd had ik aanmeldingsformulieren ingevuld voor een eventuele missie en verrek, na de zomer diende zich de mogelijkheid reeds aan. Bosnië, ik kom eraan. Ik heb me nooit nuttiger gevoeld dan in die zes maanden en ik heb daar geleerd dat er vele manieren zijn om het verschil te maken. Dat hoeft niet altijd groots en heldhaftig. Nooit zal ik de vrouw vergeten die ons koffie kwam brengen terwijl wij onze lading losten en onder vuur lagen. Een gebaar dat nederig stemde, in zijn medemenselijkheid ontelbare malen groter dan onze hele missie.


Ik ben van de generatie die niks had om voor te vechten. Alles was geregeld. We kankerden wel op van alles en nog wat, maar dat was meer uit verveling dan uit overtuiging. Het verschil maakten we toch vooral door ons anders te kleden dan onze leeftijdgenoten en naar muziek te luisteren waar de honden en onze ouders geen brood van lustten. Witte kinderen uit gegoede gezinnen die risicoloos tegen ‘het systeem’ aan- trapten, om er veelal twintig jaar later deel van uit te maken. Ik kijk met veel genoegen naar de generatie activistische jongeren die nu probeert het verschil te maken. Zoals dat in de jaren zestig werd nage- streefd door de babyboomers. In 1966 waren er protesten en rookbommen bij het huwelijk van prinses Beatrix. Er waren demonstraties tegen de Vietnamoorlog, waarbij deelnemers werden gearresteerd voor het roepen van ‘Johnson moordenaar’, waarna men overging op het roepen van ‘Johnson molenaar’. Het was de tijd van Provo’s en Kabouters en de bezetting van het Maagdenhuis in 1969, en later de antikernwapen- demonstraties en de krakers- en kroningsrellen. Opmerkelijk dat juist die generatie zo gekant is tegen het huidige verzet. Alsof ze zijn vergeten dat ze zelf ooit jong waren.


Barry Hofstede vertrok als dienst- plichtig soldaat vrijwillig naar Bosnië. Hij was van november 1992 tot mei 1993 vrachtwagenchauffeur op een viertonner bij het 1 NL/BE VN Transportbataljon. Een halfjaar lang hebben hij en zijn kameraden door centraal Bosnië gereden om de lokale bevolking van hulpgoederen te voorzien, terwijl om hen heen een totale oorlog woedde. Barry heeft veel over zijn ervaringen geschreven. Tegenwoordig kan hij er ook over praten. Barry werkt als tekstschrijver.


Peter Bak


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76