12


‘ Ko staat altijd voor je klaar’


Luuk Nuchelmans (43) over Ko Sent, geestelijk verzorger


MISSIES BOSNIË 2000, 2003, AFGHANISTAN 2006, 2008, 2017 EINDRANG SERGEANT DER EERSTE KLASSE


‘In 2008 was ik als genezerik en chauffeur van een gewondentrans- portvoertuig op pad met het eerste peloton van de Bravo-compagnie van het 12e Infanteriebataljon Luchtmobiel. Aan het einde van een driedaagse operatie in de Baluchivallei werd onze verkenningseenheid met RPG’s (rocket-propelled grenades) onder vuur genomen. Onze commandant besloot om de vijand die hiervoor verantwoordelijk was te onder- scheppen. Terwijl de schutters lange afstand hun posities op Cemetary Hill


checkpoint


Luuk Nuchelmans


innamen, kwam Mark Weijdt door een IED om het leven. Mijn peloton richtte toen onderaan deze heuvel een verdedigingslinie in, zodat zijn lichaam vervoerd kon worden naar de plek waar de helikopter zou landen. Eenmaal terug op de basis werden we opgevangen door Ko Sent, onze gv’er. Hij heeft vervolgens op de White Compound in Chora een herdenkings- plek ingericht en de uitvaartdienst georganiseerd. Dat heeft Ko echt tot in de puntjes geregeld. Het meest eervolle wat je op zo’n moment kunt doen, heeft hij voor elkaar gekregen. De muziek, de woorden die hij sprak, het klopte gewoon allemaal. Dat maakte het afscheid van Mark Weijdt tot een mooi en indrukwekkend moment en dat hadden we ook nodig. Op dat moment waren we nog maar vijf weken in het gebied en hadden we nog een hele missie te gaan. Dan is


zoiets extra belangrijk om de eenheid bij elkaar te houden. Je moet door en daar heeft die dienst zeker aan bijgedragen. Ook daarna had hij veel aandacht voor ons. Hij trok iedereen goed omhoog en je kon hem ’s nachts uit bed halen voor een gesprek. Ko is een heel open en aimabele man, die altijd voor je klaarstaat en bij wie je je meteen op je gemak voelt. Als collega-hulpverlener liep ik hem regelmatig tegen het lijf en spraken we over van alles. Van het weer tot en met gesprekken over leven en dood. Nu kom ik Ko alleen nog tegen tijdens de jaarlijkse herdenking van Mark Weijdt bij zijn graf in het Gelderse dorp Puiflijk. Die herdenking is best pittig door de herinneringen die dan weer naar boven komen, maar ook wel weer mooi vanwege de ontmoetingen met de jongens van toen.’


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76