Terug naar Bosnië
57
Je bent 24 uur per dag samen en moet het met elkaar zien te rooien
de kortste weg. In onze opleiding leren we dat je tijdens een missie onverharde wegen moet mijden. In Bosnië zijn al veel mijnen geruimd, maar het is bekend dat er ook nog diverse liggen. Onze gastheer verzekerde ons dat het bospad mijnvrij was. Daar hebben we maar op vertrouwd, maar we waren heel gespannen.’ Van de compound in Novi Travnik restten alleen nog uitgestrekte sportvelden. ‘Een kippenvelmoment’, vond Fred. ‘Daar hadden we gezeten, gewoon in containers. Nu stond er niks meer.’ Al met al was de reis een bijzon- dere en positieve ervaring. ‘En ook goed om dat samen te doen,’ aldus Fred. ‘De meeste mensen hebben geen notie van wat je doet als je wordt uitgezonden. Andere veteranen snappen dat wel.’
Geromantiseerd Hoe kijken de drie terug op hun werk in Bosnië? Sabrine maakte bij een eerdere uitzending mee dat een collega werd overreden door een tank en zag in de periode dat ze met Fred en Jackson in Bosnië diende, een collega overlijden na een hersenbloeding. ‘Dat heeft allemaal nogal indruk op me gemaakt.’ De reis van afgelopen voorjaar heeft haar goed gedaan. ‘Het was heftig, maar heilzaam. Ik voel me sindsdien een stuk rustiger, alsof ik de last die ik voelde daar heb kunnen achterlaten.’ Fred vond zijn tijd in Bosnië ‘de mooiste van zijn leven’. Hij heeft genoten van de kameraadschap. ‘Je bent 24 uur per dag samen en moet het met elkaar zien te rooien.’ Bosnië heeft hem volwassen
Fred van Leeuwen (1983)
gemaakt. ‘Ik had door films en games een geromantiseerd beeld van oorlog. Daar was ik in Bosnië snel van genezen. Het leed dat een oorlog aanricht is immens, weet ik nu.’ Ook Jackson is blij dat hij in Bosnië heeft gediend. Niet alleen vanwege de discipline die hij er leerde en die hij in zijn huidige werk als beveiliger maar wat goed kan gebruiken. ‘Ik ben door de uitzending ook gaan beseffen hoe fantastisch wij het hier hebben en hoe groot onze rijkdom is. Op twee uur vliegen van Amsterdam troffen wij als militairen een kapot land aan. Basale voorzieningen als gas, water en licht ontbraken op veel plekken. Midden in de zomer – en geloof maar dat het heet was – stonden mensen hout te hakken om wat eten op te kunnen koken. Ik was dankbaar als ik iemand een fles water kon geven. Het was een intense ervaring, die mij sterk gevormd heeft.’
Volgde de AMO in Schaarsbergen. In 2002 werd hij naar Bosnië uitgezonden, waar hij van mei tot november deel uitmaakte van SFOR. Hij was dragonschutter en combat life saver in het tirailleurpeloton van 103 Verkenningseskadron. Fred stopte in 2003 bij de landmacht, maar werkte er van 2009 tot 2014 opnieuw, nu als kaderlid (wachtmeester). Tegenwoordig werkt hij als logistiek supervisor bij Albelli, leverancier van fotoproducten.
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76
