20
Is het gras groener in de VS?
Veteranenzorg in Amerika
Amerika is een walhalla voor veteranen. Althans, dat beeld hebben Nederlandse veteranen nogal eens. De zorg is er goed en de waardering voor veteranen immens. Maar klopt dit beeld wel? We gaan op verkenning uit.
Tekst Gielt Algra E
Een paradijs voor veteranen: dat is het gevoel dat achterblijft bij veel Nederlandse veteranen die een bezoek brengen aan de Verenigde Staten (VS). Dat is niet verwonderlijk, want de VS kent een ‘veteranenindustrie’ waarin duizelingwekkende bedragen omgaan. Zo heeft het land een eigen ministerie voor Veteranenzaken dat volgens het blad Stars en Stripes in 2019 een bedrag van bijna 200 miljard dollar tegemoet kan zien van de regering Trump. In
2015 stonden er maar liefst 45.000 non-profitorganisaties ingeschreven bij de belastingdienst die zich met vetera- nen bezighouden. Het is vooral de zichtbaarheid van de erkenning door het Amerikaanse publiek die opvalt. Die varieert van de gele lintjes die inwoners aan hun tuin- hek hangen om kenbaar te maken dat ze aan de uitgezonden troepen denken tot de massale belangstelling voor de ‘Rolling Thunder’, de stoet van duizen- den veteranen op motoren die jaarlijks door Washington rijdt. Dat is overigens ook wel eens anders geweest. Toen in 1932 de eerste mars in Washington plaatsvond, de zogenaamde ‘Bonus March’ van veteranen van de Eerste Wereldoorlog, werd het leger ingezet om ze de stad uit te jagen. Hierbij vielen twee doden en meer dan duizend gewonden.
Nederland versus VS Natuurlijk gaat het in de VS om veel meer veteranen dan in Nederland. Sowieso zijn daar alle (eervol ontslagen) militairen veteraan, ook als ze nooit uitgezonden zijn. Maar zelfs als de ver-
gelijking in verhouding wordt bezien, halen de Nederlandse uitgaven nooit het Amerikaanse niveau. Niettemin zijn er – als we dan toch vergelijken – ook verschillen die te maken hebben met algemene voorzieningen. Nederland heeft bijvoorbeeld een civiele gezond- heidszorg die voor iedereen, veteraan of geen veteraan, betaalbaar en toegan- kelijk is. De VS niet, maar daar staat tegenover dat aan veteranen wel gratis gezondheidszorg wordt geboden. Iets soortgelijks geldt voor onze studiefinan- ciering, die in principe voor iedereen toegankelijk is. In de VS moeten velen de omweg via de krijgsmacht en de ‘GI Bill’ maken, om zich een opleiding te kunnen veroorloven.
Die ‘GI Bill’ (GI, Government Issue: staatseigendom) werd in 1944 inge- voerd en bood Amerikaanse veteranen de mogelijkheid een opleiding te volgen, een bedrijf te starten en zelfs
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76
