52
Ooggetuige
OV André Hissink ER
André Louis Armand Hissink is op 26 juni 1919 in Batavia geboren en kwam op achtjarige leeftijd naar Nederland. Hij studeerde rechten in Leiden toen hij 3 oktober 1939 als reserveofficier werd gemobiliseerd. Na de oorlog heeft Hissink in Italië en Duitsland in diverse functies gewerkt voor de KLM, en is hij uiteindelijk neergestreken in Canada. Hij heeft tot zijn pensioen gewerkt in Montreal, bij de International Civil Aviation Organisation ICAO, onderdeel van de Verenigde Naties.
André en zijn Britse vrouw Janet zijn getrouwd op Java in 1941.
bij het plaatsje Vielsalm in de Belgische Ardennen. Boven hun doel werden ze zwaar onder vuur genomen en beide motoren van hun toestel werden geraakt. Hissink: ‘Die vlieger met wie ik toen vloog zei heel kalm, dat wordt springen geblazen jongens. Ik had helemaal niet in de gaten dat die motoren in de fik stonden! Die waren achter mijn rug.’ Hoewel ze snel hoogte
Hissink stond op het punt om te springen toen hij over de intercom hoorde dat de beide boordschutters het luik achter in het toestel evenmin openkregen. Zij kwamen naar voren gekropen. De eerste had moeite met de nauwe doorgang. Hissink kon hem helpen en beiden sprongen uit het vliegtuig. ‘Ik had mijn hand op het handvat moeten houden, het handvat waarmee ik mijn parachute moest opentrekken. Door dat tuimelen en de luchtdruk had ik er reuze moeite mee om mijn arm bij het handvat te krijgen. Het kostte veel moeite maar ik kon die parachute toch opentrekken. Ik ver- wachtte een schok, maar er gebeurde niets! Waar is nu die parachute, dacht ik. En hoewel het maar een paar seconden duurde voordat de parachute openging, leek het voor mij een eeuwig- heid. Ik heb dat handvat nog, ik heb het nooit weggegooid.’
Vervuild Hissink werd bij 69 oorlogsvluchten ingezet. Het is een wonder dat het zo lang goed is gegaan. Vrijwel altijd keerden ze terug met gaten in hun toestellen, ook toen ze terugkwamen van de bombardementsvluchten waarmee ze de landing in Normandië op D-day ondersteunden. Pas tegen het einde van 1944, tijdens de slag om de Ardennen, ging het voor Hissink mis. Op 29 december 1944, op hun vrije dag, moesten twee crews van het 320e, waaronder die van Hissink, invallen bij het Britse 180e Squadron. De Britse toestellen die ze moesten overnemen bleken zwaar vervuild van binnen, iets wat absoluut niet het geval was bij de vliegtuigen van de Koninklijke Marine. ‘De knapen van onze technische dienst leverden altijd glimmende toestellen af’, zegt Hissink, die toen nog niet wist dat het vliegen met die vervuilde kisten hem bijna fataal zou worden.
Handvat Hissink en zijn mannen werden op een Duitse troepenconcentratie afgestuurd
uiteindelijk toch opentrekken’
verloren probeerden ze toch bevrijd gebied te bereiken. Hissink ging naar achteren en probeerde het luik waardoor ze moesten springen, los te krijgen maar dat bleek door al dat vuil muurvast te zitten. ‘Ik heb erop getrapt en getrapt en uiteindelijk riep ik tegen de piloot dat ik dat klereding niet openkreeg. Hij zei ga door, ga door, blijf proberen! Ik heb me toen aan het geraamte opgeheven, mijn benen opgetrokken en ben er met mijn gewicht tegenaan gebeukt, maar dat kreng bleef zitten. Na een keer of drie zat ik plotseling op mijn achterwerk en hingen mijn benen buiten. Het luik was weg.’
‘Het kostte me veel moeite maar ik kon die parachute
Hij zag het vliegtuig brandend naar beneden komen en zag ook dat er nog iemand uitsprong. Toen ze beneden weer bij elkaar waren, bleek dat boordschutter Joop Jillings er niet in was geslaagd het toestel te verlaten. ‘Het heeft me altijd gehinderd dat hij er niet uitkwam’, vertelt Hissink. Toen 70 jaar later een plaquette op het Amerikaanse oorlogsmonument in Vielsalm werd geplaatst, met Jillings naam erop, kon Hissink het verlies van ‘zijn’ boordschutter eindelijk voor zichzelf afsluiten. ‘Toen had ik er eindelijk vrede mee’.
Herdenking De in Canada wonende Hissink kwam speciaal over voor de algemene herden- king op de Grebbeberg en de herden- king voor het overlijden van Edward Hoenson, een van de andere veteranen van 320 Squadron. Hoensons as werd op 25 mei verstrooid op de erebegraaf- plaats op de Grebbeberg, waar zoveel andere gesneuvelde leden van het 320ste zijn begraven. Hissink was hier een van de sprekers. Verwijzend naar zijn bijna 100 jaren en de jonge leeftijd van de gesneuvelden zei hij: ‘Ik heb gezwijnd’.
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76
