The Peaceful Pill Handbook is geschreven in een tijd dat er weinig mogelijkheden waren waar ouderen en ernstig zieken informatie konden vinden over keuzes rond hun levenseinde.
In 1996 kreeg Australië als eerste land ter wereld een wet die het recht op sterven erkende (Rights of the Terminally Ill Act, ROTI). De wet werd binnen een jaar ingetrokken. Onder deze wet dienden vier van mijn ernstig zieke patiënten zichzelf een wettelijk toegestane dodelijke overdosis medicijnen toe. Je zou dat een ’vredige pil’ kunnen noemen. Alle vier stierven vredig in hun slaap, omringd door mensen van wie ze hielden.
Ik weet dit, omdat ik in die tijd hun behandelend arts was. Ik was degene die de naald in hun aderen bracht. Ik was degene die het apparaat (Deliverance Machine) bouwde, dat zij gebruikten om te sterven. Het apparaat bestond uit een laptop met programmatuur, die deze mensen de ultieme controle over hun sterven verleende. Ik heb veel van hun overlijden geleerd, vooral hoe belangrijk het voor mensen is dat hen wordt toegestaan zelf de regie over hun levenseinde te hebben. .
Bij iedere toepassing stelde de computer een paar vragen: 1. Realiseer je je dat, als je doorgaat naar het laatste scherm en op de ja-knop drukt, je een dodelijke hoeveelheid middelen krijgt toegediend?
2. Ben je er zeker van dat je begrijpt dat als je verder gaat en op de ja-knop op het volgende scherm klikt, dat je zult sterven? 3. Over 15 seconden krijg je een dodelijke injectie… klik op ja om door te gaan.