honden ANTWOORD
JANTINE VELDHUYZEN is eigenaresse van
Jachthondenschool De Kust en hondenvrouw pur sang. Ze jaagt twee staande honden
voor op wedstrijden en werkt met haar honden in de praktijkjacht. Ze publiceert regelmatig over het trainen en opvoeden van jachthonden.
‘Ik ben zeer geïnteresseerd in gedrag van zowel mens als hond. Als trainer moet ik in staat zijn om beide goed te kunnen lezen.’
Voor mij bestaat apporteren uit drie delen. Allereerst is er de buitdriſt: de hond wil het stuk graag bemachtigen. Heeſt de hond een hoge buitdriſt, dan gaat hij dwars door alle ruigtes heen, bij een lage buitdriſt haakt hij bij een bos brandnetels al af. Dan is er de terugbrengdriſt: de hond brengt het stuk wel, of juist niet, terug. Het laatste is de delingsdriſt: de driſt om de buit te willen delen. Dat laatste stadium is het werkelijke afgeven, en daar gaat het bij deze hond om. Het is een logische aandrang van voorjagers om druk uit te oefenen: ‘hij moet het gewoon doen’. In plaats van de hond te overtuigen dat het goed is om de buit te delen, is wantrouwen ontstaan om te delen. Jouw intentie is goed, maar het heeſt niet goed uitgepakt.
Honden kennen waarden toe aan hetgeen ze moeten apporteren. Een apport dat in hun ogen een lage waarde heeſt, zoals een canvas dummy, brengen ze altijd terug, maar een fazant of een eend heeſt een hogere waarde voor de hond. Het moet hem dus iets opleveren als hij die met jou deelt. Begin opnieuw met trainen met spullen die minder
belangrijk zijn voor je hond, en beloon hem daarvoor heel uitbundig. Als dat goed gaat, ga je trainen met apporten die voor jouw hond hoger in waarde zijn. Een ander punt is dat veel voorjagers uitstralen dat ze meer geïnteresseerd zijn in de dummy dan in de hond. Ze pakken meteen de dummy vast en nemen die af. Zorg ervoor dat ‘brengen’ voor de hond niet gelijk staat aan ‘afgeven’. Prijs de hond omdat hij terugkomt met de dummy en laat hem een stukje naast je lopen met de dummy in zijn bek.
Wat ook goed werkt, is herhalen: als de hond de dummy heeſt teruggebracht, neem je hem aan en gooi je de dummy meteen weer weg. De hond leert dat het afgeven van de buit niet betekent dat hij hem echt kwijt is, hij mag hem immers weer opnieuw gaan halen. Veel voorjagers durven dat niet. Als het je veel moeite en tijd heeſt gekost om je hond terug te laten komen met het apport, dan wil je het risico niet lopen dat hij de volgende keer niet of te langzaam terugkomt. Toch is het goed om op deze manier de bereidheid om te delen vaak te oefenen.
ANTWOORD
FRANK PAALMAN is mede-eigenaar van
Jachthondentraining Young Hunter en jaagt met drie Springer spaniëls in de praktijk in binnen- en
buitenland. Hij loopt wedstrijden met zijn honden en is keurmeester bij Workingtesten.
‘Het trainen van (voor)jagers om
met hun verschillende jachthonden tot een bruikbare combinatie te
komen, blijſt boeiend. Ik kijk altijd naar welk doel ze voor ogen hebben.’
Dit is een hond die wel wíl apporteren en het in principe ook kan. Alleen het laatste stukje lukt niet. Vraag je af wat de oorzaak daarvan is. Je zegt zelf dat het afgeven een issue is geworden. Waarschijnlijk heb je zitten hameren op het netjes afgeven. Onze regels voor netjes afgeven, zeggen een hond helemaal niets. De hond verwacht een vrolijke baas omdat hij iets komt afgeven, maar in plaats daarvan krijgt hij een mopperende baas die wil dat hij dat volgens onze regels netjes afgeeſt. Hij verwacht een beloning, maar krijgt die niet. Dat is wat er hier is misgegaan. Het moet juist een feestje zijn als hij iets voor je terugbrengt. Ik zie vaak genoeg voorjagers die enorm pietluttig zijn op de afwerking van een apport: de hond moet precies op de juiste afstand recht voor gaan zitten, het apport precies lang genoeg vasthouden en dan pas afgeven. Je haalt daardoor het enthousiasme van de hond weg.
Volgens mij is de beste oplossing: teruggaan naar de basis. Niet gaan zeuren over het netjes afgeven, maar vrolijk en blij zijn als hij de dummy terugbrengt. Dan is
hij de beste hond op de wereld, prijs hem de hemel in. Het moet weer leuk worden om samen te werken en bij de baas te komen. Nu is apporteren een moeilijk te belonen oefening. Een snoepje geven als hij terugkomt met de dummy in zijn bek gaat niet, om dat aan te nemen moet hij de dummy uitspugen en dat wil je natuurlijk niet. Beloon hem daarom met je stem en een blije lichaamshouding. Je kunt ook meteen na het afgeven een andere dummy gooien die hij dan mag terugbrengen. Waar je in ieder geval mee moet beginnen, is de regels voor het keurig afgeven voorlopig achterwege te laten. Daar begin je weer mee op het moment dat je merkt dat je hond weer vrolijk bij je komt met het apport, dan ga je het netjes afgeven weer langzaam opbouwen. In dit geval heb je teveel geëist van je hond. Denk niet te snel: dat moet hij toch kunnen, ik hoef niet meer te belonen. Ook een oudere hond vindt het leuk om geprezen te worden. Je kunt nog steeds je hond een plezier doen als hij iets goed doet met een kriebeltje of een vriendelijk woord. •
januari 2023 - #1 |
| 45
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60
