verhalen
kort de sneeuwwitte toppen van de Grampians zien oplichten, maar daarachter doemden al massieve, dreigende wolken op. Er was meer sneeuw voorspeld voor de komende uren. Vanuit zijn hotel in het enige dorp in de verre omgeving dat ze voor hem geregeld had, was het een goed half uur rijden geweest. ‘Naar mijn eigen huis’, had ze gezegd. ‘Woon je niet meer in Glasgow?’ ‘No.’
MOIRA Hij was toen, nu jaren geleden, naar dit estate gekomen om op stags te jagen met Simon, de headstalker, maar Simon was ziek geworden. Het estate regelde een vervanger. Maar wat was er in alle vroegte uit de oude Land Rover gestapt? Een vervangster. ‘Stalking with a woman?’, had hij verbaasd gevraagd. ‘Don’t worry, she is as good a stalker as her father, Simon, is.’ ‘Hope so’, had hij gegromd. Toen ze zich voorstelde, ontdooide hij. Want wat voor een woman, Moira, een stunning redhead. Adellijke looks, felle ogen, stijlvol om te zien, maar wel vloekend als een bootwerker en rokend als Tata Steel. Ze had hem eerst nauwelijks aangekeken. Geen usual tweed stalkersoutfi t, maar modieuze strakke jeans, Dubarry laarzen, dun Barbourjack, tweedpet.
Dat kan nooit veel zijn, had hij nog gedacht, maar ze had hem uiterst professioneel naar zijn eerste stag gebracht, een royal godbetert, en toen pas voor het eerst naar hem gelachen. ‘Shoot ‘m!’ Hij had verbaasd gekeken. Er waren geen royals vrij, had Simon gezegd. ‘Schijt aan mijn vader, die kruipt voor zijn boss, that fuckin’ English Lord, die geen koe van een fuckin’ stier kan onderscheiden, alleen die fuckin’ royals in Windsor kon hij aanspreken.’ ‘Okay.’ Toen de stag lag, had ze hem, naast een soort weetmunshiel, on-Schots uitbundig op de wangen gezoend. Bij de nazit had ze verteld dat ze uit Glasgow was gevlucht, even weg uit het fuckin’ stadse leven en ver weg van haar – mind you – English! husband. Ze dacht er over
om hier te blijven, ze was tenslotte ooit voor stalker opgeleid, het estate wilde haar wel op proef. Kan ik me voorstellen, had hij gedacht. Wie niet?
TUURRRWAILDT Ze had ongetwijfeld zijn Land Rover in de diepte al gezien, want ze stond al te wachten in de deuropening van de kleine witte croſt ers- woning aan de voet van het keteldal. Ze zwaaide en lachte. Hij stapte uit, keek om zich heen. Zij, een vrouw alleen, in dit godverlaten oord, ingeklemd tussen die steile, sombere, grimmige bergen? Desolater kon niet, dacht hij. Ze tikte routineus tussen duim en wijsvinger een sigaret weg. ‘Turrrwaildt! Stoatin’, tae see ye again!’ Grinnikte. ‘So here is the grrreat
38 |
| januari 2023 - #1
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60
