THEMA: ICT-AUTOMATISERING Bolwerk van meetprotocollen is sta-in-de-weg
Regels remmen nieuwe sensortechnologie
Door Pieter van den Brand
Snelle online methoden voor waterkwaliteitsmetingen maken langdurige en kostbare lab-analyses overbodig. De sterk verouderde wettelijk verplichte meetmethoden zetten echter een rem op de opkomende analyse- en sensortechnologie. “De letter van de wet zit de geest van de wet in de weg.”
Het pad van innovatie gaat niet over rozen. Een consortium onder aanvoering van Vitens en drinkwaterlaboratorium WLN schaafde bijna tien jaar aan RT-PCR-technologie voor het meten van waterkwaliteit. In een notendop: op basis van het DNA-profi el van bacteriën de kwaliteit van het water uit de kraan meten. De letters staan voor Reverse Transcriptase- Polymerase Chain Reaction, omdat de technologie een kettingreactie veroorzaakt van zich snel vermenigvuldigend DNA-materiaal. De methode kan zo binnen vier uur E. Coli aantonen. Flink sneller dan de huidige wettelijk vastgestel- de kweekmethode, die zo’n 24 uur in beslag neemt. Met de DNA-technologie gloorde een prachtige oplossing om tijd en geld te besparen naast een moderniseringsslag voor de drinkwatercontrole met zijn dagelijks duizenden lab-analyses. Tijdwinst die ook de consumentenveiligheid ten goede komt. In 2012 leverden drie Vitens-onderzoekers in vakblad H2O al het bewijs dat de PCR-technologie zich volledig kon meten met de wettelijk voorgeschreven kweekmethode.
Toch duurde het nog ruim vijf jaar voordat de meetmethode in 2017 met een wijziging van het Drinkwaterbesluit een wet- telijke status kreeg. En nog zijn Vitens en WLN er niet. De methode moet nu tijdelijk naast de kweekmethode worden toegepast. De Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) wil namelijk nog een aantal punten opgehelderd zien. Een direct betrokkene bij Vitens wil wel kwijt - maar niet met naam wor- den genoemd - dat het allemaal lang heeft geduurd en ‘een hoop geneuzel’ heeft gekost, met vooral de bestaande wet- geving als grootste tegenwerkende kracht. De regelgeving voor het bepalen van waterkwaliteit loopt decennia achter op de moderne waterkwaliteitstesten die mogelijk zijn met bij- voorbeeld DNA-fi ngerprinting. Dat hindert de inzet van nieu- we technologie om de bedrijfsvoering te optimaliseren en het veiligheidsniveau verhogen.
Gertjan Medema (TU Delft/KWR): “Een innovatieve methode, gebaseerd op de enorme vlucht die de genetische technieken hebben genomen, is nooit ‘vergelijkbaar’ met een honderd jaar oude kweekmethode.”
Weinig ruimte voor vernieuwing Gertjan Medema kan de teleurstelling en het ongeduld wel begrijpen, “maar validatie van een nieuwe technologie gaat nou eenmaal met veel stappen gepaard”, vertelt de hoogle- raar Water & Gezondheid aan de TU Delft, tevens werkzaam bij wateronderzoeksinstituut KWR, dat voor de RT-PCR-me- thode het validatietraject heeft begeleid. “De snelle test heeft zich eerst volop moeten bewijzen in een omvangrijk voortra- ject. Met de drinkwaterlabs zijn ringonderzoeken uitgevoerd, om iedereen ervan te verzekeren dat elk lab met de nieuwe methode betrouwbare resultaten levert.” Als grootste struikel- blok noemt Medema echter dat de huidige drinkwaterregel- geving vraagt om vergelijkbaarheid van een nieuwe methode met de bestaande methode. “Als je dat eist, is er weinig ruim- te voor vernieuwing. De letter van de wet zit de geest van de wet in de weg. Het principe is goed: een nieuwe methode moet de gezondheid van de consument minstens zo goed en
30 WATERFORUM NR 1
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48
