search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
COLUMN


Laat het gras maar groeien


Column Jac van Tuijn, hoofdredacteur


Roeptoeterende twitteraars richten zich soms ook tot de watersector. Zoals de recente kanonnade aan het adres van Twentse professor Arjen Hoekstra, toen hij in de Volkskrant schreef dat één hamburger qua watergebruik gelijk staat aan zeven douchebeurten. Of de Twentse professor gek was geworden? Of iemand zijn salaris wilde intrekken? Minder roeptoeterig, maar wel zo fel, trok ook de landbouwlobby van leer. Binnen de landbouw schoot de relatie tussen het gebruik van drinkwater (douchen) en regenwater (grazende koeien) in het verkeerde keelgat. Natuurlijk valt regen zoals ze valt, maar toch beste landbouwers, hier zit een addertje onder het gras. Mag ik een poging doen dat uit te leggen?


Mondiaal watergebruik Het is vanzelfsprekend dat na een mals buitje het gras weel- derig groeit. Gelukkig kent Nederland veel malse buitjes en hebben we prachtige groene weilanden waarover buiten- landers zich zo kunnen verwonderen. Maar professor Hoek- stra houdt zich bezig met het mondiale watergebruik: onze mondiale watervoetafdruk. En zo komt de hoeveelheid regen die op de Argentijnse pampa’s valt, terecht in de Hamburgers die wij bij McDonalds kopen. Anders dan in Nederland, is de regenval op de Argentijnse pampa’s gering en groeit er steeds minder gras. De pampaboeren moeten óf meer water aanvoeren uit andere gebieden, óf ze moeten hun boerderij verplaatsen naar gebieden waar nog wel veel gras is. In beide gevallen is extra water nodig, omdat de lokale regenval niet volstaat. Want ook op nieuwe locaties waar de pampa’s nog wel groen kleuren, zal het gras door overbegrazing op den duur verdwijnen.


Watertoedeling


Dit geldt overigens niet alleen voor de veeteelt. Het gaat tevens op voor katoen, aardappelen, maar ook bosbouw en palmolieplantages. In waterschaarse gebieden gaat het om de verdeling van het beschikbare water. Waarbij de een het water krijgt en het een ander wordt onthouden. Het water dat naar de landbouw gaat, kan niet naar de industrie, niet naar de energievoorziening, niet naar de burgers. Zie hier de relatie tussen de Argentijnse hamburger en het Nederlandse dou- chen. Het gaat om de keuzes die gemaakt moeten worden om schaars water aan te wenden. In Argentinië is dat niet


veel anders dan in Nederland. Dus beste twitteraars, denk de volgende keer eerst nog even goed na over wat Hoek- stra bedoelt en hoe de mondiale watervoetafdruk in elkaar steekt.


Kraan blijft open


Op nationale schaal heeft Nederland een wateroverschot en wij kunnen ons nauwelijks iets voorstellen bij de gevolgen van waterschaarste. Dat verklaart voor mij de reacties op profes- sor Hoekstra. Toch kan ik me voorstellen dat met nog een paar zomers als vorig jaar, ook wij te maken gaan krijgen met watertoedeling zoals die in verschillende delen van de wereld de dagelijkse praktijk is.


De verdringingsreeks die we nu toepassen bij langdurige droogte gaat over de ‘knopen’ bij waterbeheerders, zodat het zoetwater zo goed mogelijk over Nederland wordt verdeeld. Het laat het gebruik van zoetwater buiten beschouwing, Afgelopen zomer konden drinkwaterbedrijven, industrie, landbouw en burgers terugvallen op grondwater en konden de kranen open blijven staan.


Afschakelplan Als de droogteperioden langer worden dan lijkt me de ver- dringingsreeks niet voldoende. We kunnen niet jaar op jaar meer grondwater onttrekken dan er in natte tijden weer bijkomt. Een ingrijpender afschakelplan lijkt dan onvermijde- lijk. Net als in zoveel andere gebieden in de wereld, zullen we ook als burgers ons gebruik moeten aanpassen aan de hoeveelheden zoetwater die rivier en en regen aanvoeren. Of bewustwordingscampagnes daarvoor volstaan, is voor mij zeer de vraag. Wie zal zichzelf een beperking opleggen? Gelukkig is het nog niet zover en hebben we nog tijd om hierover na te denken.


Het moet me ten slotte wel van het hart dat ik niet goed snap waarom de boeren zoveel moeite doen om het gras niét te laten groeien en het doodspuiten met glyfosaat. Zo vanzelf- sprekend is het dus niet meer dat het gras zo weelderig groeit na een mals buitje.


WATERFORUM JUNI 2019


11


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48