ben dus alle beginners- fouten gemaakt, zoals het open laten staan van het afvalwaterkraantje, het ons laten verrassen door de vorstbeveiliging en het niet vergrendelen van de koelkast. Maar er ging een wereld voor ons open. We kwamen op plekken waar we eerder het bestaan niet van wisten.”
Country en western Het duo komt zowel op campings als op camper- plaatsen en die komen Gerda en Frans ook allebei tegen op de coun- try- en westernfestivals. “In de jaren 90 wilden we weer eens op dansles”, vertelt Gerda verder. “Een voorliefde voor de coun- trymuziek hadden we al. Na het bezoeken van twee grote country- en westernfestivals waren we verkocht en zijn we gaan linedancen.” Frans vult aan: “Eind jaren 90 was de country- muziek helemaal in, met bekende namen als John Denver, Johnny Cash, Dolly Parton, Jim Reeves en Emmylou Harris. Het
Na jaren huisjes te hebben gehuurd, vliegvakanties naar Kos en twee fietsva- kanties, werd het voor Frans en Gerda van Egmond tijd voor iets anders. Een camper leek hun wel iets. Frans: “Dus gingen we op advies van camperaars een camper huren, maar ook op zoek naar iets om eventueel te kopen. Nog voordat we met de camper weggingen, kwam de verhuurder met een geschikte occasion. We waren meteen verkocht. De huur werd verrekend en we konden op pad met onze eigen camper, de Travelsleeper.” Sinds dien struinen ze het hele jaar door met de camper vele country- en western- festivals af, in binnen- en buitenland. “We waren helemaal geen camperaars en heb-
linedancen was in opkomst. De hausse ligt al weer een tijdje achter ons.” Gerda: “Maar wij genieten nog iedere week van onze dansles. Inmiddels is het wel al onze derde dansclub, omdat de eerste twee groepen vanwege ledentekort zijn gestopt.” Dat ze echt helemaal gek zijn op het coun- trydansen, blijkt als ze vertellen over hun grote hobby. Frans: “Je bent actief bezig, samen, maar eigenlijk ook individueel, want je beweegt los van elkaar. Sommige liedjes hebben een eigen linedance, maar bij andere luister je goed naar de maat en dan verzin je ter plekke welke dans erbij past. Automatisch volgen er dan meer dansers.” Gerda: “Onze favorieten zijn dansen met pakkende namen als Tumbleweeds, Cruisin,
Feel Free en Clickety Clack. Maar een mooie dans is ook Lonely Too van Ilse de Lange. Zij was ooit de zangeres van een country- band.” Frans: “En doordat we vele festivals bezoeken, komen we vaak dezelfde mensen tegen. Dat maakt het natuurlijk extra gezellig. Zo hebben we al vele vrienden gemaakt.”
Minstens 95 kilometer Door heel Nederland worden country- en westernfestivals georganiseerd. In de winter binnen en de zomerfestivals zijn natuurlijk buiten. Frans: “Soms is er een camping bij en soms staan we gewoon op een plein bij het festival. We zijn altijd te herkennen aan onze Amerikaanse vlag en de rebelvlag van de zuidelijke Verenigde Staten.” Gerda: “Zo rond het middaguur beginnen de bands te spelen, vaak Nederlandse formaties. Vanaf dat moment zijn wij op de dansvloer te vin- den. Dat gaat door tot in de kleine uurtjes en dat vaak twee dagen lang. We maken zo heel wat kilometers: ik zeg altijd geksche- rend dat we samen minstens 95 kilometer gedanst hebben.” “Helaas wordt de populariteit steeds min- der”, vertelt Frans een beetje weemoedig. “Festivals stoppen ermee en bands worden opgedoekt. Maar wij blijven stug doorgaan, als we vijfennegentig zijn vallen we samen om op de dansvloer. En met onze website,
camperco.webs.com, proberen wij de mensen te laten zien hoe leuk country en western is. Hierop staan ook onze reisver- slagen.” Veel festivals hebben niet alleen de muziek en de dans, maar ook de verkoop van al- lerlei country- en westernspullen. Gerda: “Voor ons hoeft dit niet. We gaan altijd wel in stijl dansen, met onder andere een cowboyhoed en cowboylaarzen. Maar er zijn ook mensen die tijdens zo’n festival leven als de pioniers vroeger in Amerika, de zogenaamde trappers.”
Te koop Frans: “Plannen voor de toekomst zijn er natuurlijk altijd. We hebben ons huis te koop staan. Gerda stopt in december met werken en dan willen we langer op pad met de camper. Natuurlijk blijven we festivals in Nederland bezoeken en blijven we dansen. We hopen ook meer festivals in het buiten- land te bezoeken.”
NKC Kampeerauto nr. 9/2013 | 47
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84
