EROPUIT
Tekst en foto’s Marja van Kampen
Met samengeknepen billen de grens over De Splugapas past krap
Op de goed geoutilleerde camperplaats in Chiavenna, in het grensgebied Italië en Zwitserland, kijken we letterlijk en ook figuurlijk tegen de Splugapas op. Nemen we de min of meer veilige weg via Sankt Moritz, of gaan we rechtstreeks de bergen in naar Splügen? We besluiten het aan het Consorzio Turistico te vragen.
1. De grens: Wij hebben de start van de pas al gezien met het verbods- bord. Als je een camper van nog geen zeven meter hebt, is dit bord bemoedigend, ondanks alle verhalen.
2. De afdaling van negen kilometer naar Splügenstad voelt als een computerspel.
3. Prachtige kleuren en uitzicht.
“It is okay, also with a camper. Sometimes a little bit tricky”, antwoordt de fraai ogende Italiaanse juffrouw op onze vraag en ze reikt er de Valchiavenna-folder bij uit. Een aanwezige Duitse familie zegt dat het met hun suv goed ging, met een camper moet het ook kunnen. De Splugapas is een enge bergpas die het Italiaanse Val San Giacomo met het Zwitserse Hinterrheintal verbindt. “Geil”, hoorden wij hun tienerzoon mompelen en dát gaf de door- slag: morgen gaan we.
Middeleeuws
Chiavenna is een stadje in de Noord-Italiaanse provincie Sondrio. Van oudsher belangrijk, want er komen meerdere wegen samen; de weg naar de Splugapas en de Malojapas. In het middeleeuwse centrum vinden wij leuke winkels en zonnige terrasjes. Kerk, klooster en kasteel, allemaal aanwezig. De Mera, een rivier in een kloof, stroomt snel en dwars door het dorp. Een prachtige oude brug verbindt de stadsdelen. Wij hebben de start van de pas al gezien met het verbodsbord erbij: niet voor bussen langer dan twaalf meter. Als je een camper van nog geen zeven meter hebt, is dat heel bemoedigend, ondanks alle verhalen. De voor-
spelde scherpe, soms onoverzichtelijke haarspeldbochten – favoriet bij fietsers en motorrijders – die naar 2.113 meter leiden, gaan wij samen bestrijden in onze camper.
Muilezels
De volgende ochtend een blik richting de bergen: heiig, maar we zien en voelen de zon al gloren. De SS36 begint echt wel steil, nog niet al te smal en erg mooi. Uitgehouwen stukken, dus ‘bukken’ voor de rotspunten. Die bochten gaan meestal in de eerste versnelling. Intussen denken we aan de lui van vroeger, begin negentiende eeuw. Elke maand trokken wel tweeduizend muilezels met goederen van München naar Milaan over deze pas. Dat was pas tobben.
Met verrassingen Kronkelend, in korte S’en, gaan we door kleine bergdorpjes en zien de Mera er soms tussendoor stromen. Als we bij Campodolcino zijn aangekomen, komt de eerste grote verrassing: verboden voor voertuigen met een wielbasis langer dan vijf meter. Zo hebben wij het maar uitgelegd. Hoewel we ontspannen rijders zijn, beginnen we hem nu toch wel te knijpen. Ook zijn er steeds meer galerijen.
1
2
54 | Kampeerauto nr. 6/2012 NKC
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84
