54


Soldaat 1 b.d. Tim Timmermans (46) TOEN: chauffeur YTV bij 160 Zwaar Transportcompagnie NU: vrachtwagenchauffeur MISSIES: Bosnië (1996), Kosovo (1999) TIM OVER PASCAL: ‘Als h� zich druk begint te maken, dan moet ik rennen. Hij is de rust zelve.’


Brothers in arms


Tim woont in Venlo, Pascal in Veendam. Toch springen ze zo in de auto als de ander hulp nodig heeft. ‘Wij willen de ander niet beïnvloeden, we nemen elkaar zoals we zij n.’ Tekst Sanne van de Grift Fotografi e Niels Blekemolen


‘Een colafles op het gaspedaal was onze cruisecontrol’


Hoe hebben jullie elkaar ontmoet? Tim: ‘Dat was in 1998 bij 160 Zwaar Transportcompagnie. We kwamen allebei terug van een uitzending, hij uit Duitsland, ik uit Bosnië. Ik had een overstap gevraagd van de artillerie naar de bevoorrading. Vanuit de Winkelmankazerne in Nunspeet reden Pascal en ik rond met een trekker/oplegger met bij voorbeeld munitie en zwaar materieel. Drie weken rij den, een week onderhoud. Al snel kwamen we erachter dat ik langs zij n ouderlij k huis in Cuij k kwam als we zondagavond weer naar de kazerne moesten. Ik reed een Volkswagen GTI en had een afkeer van zij n Opel GSI. Als we elk met onze eigen auto binnen- door reden, maakten we er een wedstrij dje van. Dan reed ik de hele tij d voorop, maar vlak voor Nunspeet kwamen we een paar drempels tegen en moest ik flink in de remmen met mij n verlaagde auto. Daar ging Pascal mij altij d voorbij . We werden echt buddy’s in die tij d. In de avond dronken we samen een biertje en speelden op de legering een formule 1-game op de PlayStation.’


Zij n jullie samen op uitzending geweest? ‘Ja, we gingen samen naar Kosovo. Met KFOR-1 kwamen we


Nederlands Veteraneninstituut


als een van de eersten in het gebied. Er was geen kamp, alleen een oude vliegstrip. Zet je puptentje maar op, werd er gezegd. Daar hebben we drie maanden in gelegen, onze douche was een jerrycan. Alleen de bar heeft de genie direct mooi gemaakt. Toen het aan het einde van de zomer kouder werd, kregen we boogtenten en een douche in een houten gebouw. De wederopbouw van het land kon beginnen. Pascal en ik zaten altij d samen op de vrachtwagen. Wij wisselden niet af, hij vond rij den niet leuk en was altij d bij rij der. Er zat ook geen cruisecontrol op, dus wij zetten soms een colafles op het gaspedaal klem onder het dashboard. Kon toen allemaal nog. In januari gingen we terug, in oktober zaten we ‘in de burger’. Daar heb ik nog weleens spij t van gehad. Wat je bij de landmacht hebt met collega’s, vind je nergens anders.’


Wat hebben jullie gemeen? ‘Onze flauwe humor, dat we voor elkaar klaarstaan, dat we aan een half woord genoeg hebben. En onze liefde voor PSV.’


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76