52


‘Pacifisme is een privilege’


Als Yana Rudenko het podium in Pakhuis de Zwij ger in Amsterdam betreedt, krij gt de oorlog in Oekraïne een gezicht. Yana inspireert met


haar inzet voor het DroneAid Collective. Tekst Ruben Elands (m.m.v. Martin Elands) Illustratie Dimitri Lak


Het is 23 januari 2025 en ik ben net in dienst bij Defensie. Ik zit in het Amsterdamse Pakhuis de Zwij ger geboeid te luisteren. Kamerleden, schrij vers en wetenschappers laten hun licht schij nen op de oorlog in Oekraïne. Geopolitiek en ‘hoog over’, prima verteerbaar voor het Nederlandse publiek. Totdat de 26-jarige Yana Rudenko het podium betreedt. Geharnast in haar T-shirt met de tekst ‘Be brave like Ukraine’ vertelt zij hoe zij zich in het begin van de oorlog dagenlang in doodsangst moest verstoppen in een kelder in Boetsja, het dorpje waar Russische militairen een bloedbad onder burgers aanrichtten. De oorlog krij gt ineens een gezicht. Ik ben geraakt en ik ben niet de enige. Yana vertelt over de nachtmerrie waarin zij belandde én over haar droom om te studeren in het buitenland.


N Nederlands Veteraneninstituut


Die droom hield Yana overeind en voerde haar naar Leiden. Daar werd de inmiddels studente een gedreven activiste en mede-initiator van het DroneAid Collective. Deze stichting organiseert onder meer workshops waar Oekraïense veteranen die in Nederland medische zorg krij gen drones leren maken die hun wapen- broeders zo hard nodig hebben. Drones zij n, aldus Yana ‘de oren en ogen van Oekraïense militairen’. Ze worden gebruikt om vanuit de loop- graven vooruit te kij ken, Russische posities in kaart te brengen, eigen gewonden te vinden, medicatie over te vliegen, luchtafweer te misleiden en voertuigen uit te schakelen. Aan Oekraïense zij de gaan er tienduizend per maand doorheen. Er is altij d een tekort, ook al zij n duizenden burgers in Oekraïne in schuurtjes en aan de keukentafel bezig met het bouwen van drones. En dat blij ft nodig, aldus Yana: ‘Drones maken gewoon het verschil en redden letterlij k Oekraïense levens.’


DroneAid Collective De ontmoeting met Yana leidt tot een uitnodiging. Zodoende begeef ik mij op een stille zondag naar de dronework- shop. Buiten staan Oekraïense auto’s


geparkeerd en instructeur Vlad laat mij binnen. In een klaslokaal prepa- reren de eerste vrij willigers de werk- banken. Een voor een druppelen de Oekraïense veteranen en Oekraïense en Nederlandse vrij willigers binnen. Ze gaan aan de slag. Hoewel de sfeer gemoedelij k is, vind ik het ook heftig om de vaak zwaargewond geraakte veteranen bezig te zien. Zo schroeft een van hen eerst zij n been af alvorens hij in alle rust zij n drone gaat solderen. Zo recht voor je neus verandert een geopolitiek verhaal in het beeld van een man die niet wil buigen.


Veteranen En hij is niet de enige. Oekraïense veteranen, in behandeling in onze zie- kenhuizen of bij het Militair Revalidatie Centrum, komen uit alle uithoeken


Over Ruben Elands Ruben (1997) studeerde politicologie aan de Radboud Universiteit (master inter- national relations) en is momenteel als burger in dienst bij Defensie (COMMIT, Kromhoutkazerne Utrecht).


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76