Ooggetuige
57
‘Bij een veteraan van 30 jaar vind ik bij na net zoveel herkenning als bij een leeftij ds- genoot’
neerschoten. Het onnodig verspillen van munitie was uit den boze, dus als we terugkwamen waren die varkens altij d per ongeluk ‘aangereden’. Het vlees van die varkens smaakte ontzettend goed. Het drinkwater werd altij d met tankwagens aangevoerd. De Indonesiërs wilden nog weleens bamboeharen in een waterput gooien. Daardoor scheuren je darmen open.
Te gruwelij k We werden vooral ingezet voor bewakingstaken. Dan was het overdag twee uur op en vier uur af. Daarnaast liepen we patrouilles, om een indruk van de omgeving te krij gen, inlichten te vergaren of om wegen te bevei- ligen. In die tij d hadden we vooral te maken met bendes, die vochten met wapens die ze van de Japanners hadden gekregen. Slechts één keer hebben we een aanval van de TNI zelf gehad. Kapitein Raymond Westerling kreeg later nog een dankjewel van de bevolking omdat hij die bendes juist opruimde, maar daar hoor je tegen- woordig niemand over. Als de bendes
een kampong plunderden, dan zocht de bevolking bij ons veiligheid. We zaten in een delta die belangrij k was voor de rij stbouw, dus zij n we ook ingezet bij diverse acties om bruggen en sluizen te bezetten en te beveiligen. Het waren veel spannende momenten en acties, waarbij ik verschillende kameraden heb verloren. Soms van heel dichtbij . Maar ik ga hier niets over vertellen, want ik wil niet meer wakker worden met nachtmerries. Sommige dingen zij n gewoon te gruwelij k.
Politionele actie Wat ik nog wel kan vertellen is dat ik betrokken was bij de Eerste Politionele Actie. Als mariniers werden we ingezet bij Pasir Putih. Met twee landings- boten, de
Hr.Ms. Pelikaan en de
Hr.Ms. Woendi, werden we afgezet op het strand, waar we een bruggenhoofd moesten vormen. Daarna kon het zware materiaal aan land komen. Deze landing maakte deel uit van een operatie om de omsingeling van de enclave Soerabaja te doorbreken en om de Indonesische strij dkrachten uit het gebied te verdrij ven. Het was een zeer snelle en goed voorbereide actie. Met weinig tegenstand bereikten we onze doelen. Wat hielp was dat een marineschip bij de voorafgaande beschieting de telefoonlij n had geraakt. Daardoor konden ze de rest niet meer waarschuwen. Na die actie werd het rayon zo groot dat we twee- entwintig bruggen moesten bewaken. Toen bedachten we een systeem waarbij we met gevechtswagens rondreden.
Na drieëndertig maanden in Nederlands-Indië te hebben gediend, zwaaide ik in 1948 af met een heel
Checkpoint 04-25
goede conduitestaat. Ik was een voorbeeldig marinier. Pas in 1999 ging ik voor het eerst naar de Indiëherdenking in Roermond. In 2020 ging deze herdenking niet door vanwege corona, maar toen zij n we met een groepje veteranen uit Oldenzaal toch geweest. We konden toen ook door de zuilen lopen met daarop alle namen van de gesneu- velden. Dat was zo mooi en emotio- neel. Op die manier heb ik op een heel waardevolle manier afscheid kunnen nemen. Daarna ben ik niet meer geweest. Wel heb ik nog altij d veel aan de groep veteranen die in Oldenzaal met elkaar optrekt. Bij een veteraan van 30 jaar vind ik bij na net zoveel her- kenning als bij een leeftij dsgenoot.’
Van Diejen in zij n jonge jaren.
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76