Column


15


Barry Hofstede was dienst- plichtig soldaat in Bosnië (1992–1993). Als vracht-


wagenchauffeur reed hij door Bosnië om de lokale


bevolking van hulpgoederen


te voorzien. Hij heeft veel over zij n ervaringen geschreven. Tegenwoordig kan hij er ook over praten. Barry werkt als tekstschrij ver.


I


Wegkij ken en zwij gen zij n ook


privileges


Barry Hofstede over toen en nu


k ben op uitzending gegaan om de wereld een beetje beter te maken en met het idee dat ‘we’ een volkje waren met het hart op de juiste plek. Natuurlij k is mij n beeld van toen gekleurd, maar in Den Haag deden politici nog hun best, zo


leek het, om er samen iets van te maken. De ander was om van te leren. Tegenwoordig scoor je meer politieke punten met het verzinnen van nieuwe vormen van wreedheid om de ander te kwetsen. Transgender personen zij n kinderlokkers. Moslims zij n twee- derangsburgers die je mag kleineren, monitoren en bespioneren – en als het geen terroristen zij n, dan zij n het wel toeslagenfraudeurs. De ander als vij and. En ik kan mij n mond houden, ik kan wegkij ken. Maar wie of wat garandeert mij dat ik dan niet de volgende ben, gelij k de woorden van de Duitse dominee Martin Niemöller, die later in dichtvorm zij n gegoten:


Toen de nazi’s de communisten arresteerden heb ik gezwegen; ik was immers geen communist.


Toen ze de sociaaldemocraten gevangenzetten heb ik gezwegen; ik was immers geen sociaaldemocraat.


Toen ze de vakbondslieden kwamen halen heb ik gezwegen; ik was immers geen vakbondsman.


Toen ze de Joden opsloten heb ik gezwegen; ik was immers geen Jood.


Toen ze de katholieken arresteerden heb ik gezwegen; ik was immers geen katholiek.


Toen ze mij kwamen halen ... was er niemand meer die nog kon protesteren.


Nog vorig jaar sprak onze koning op Veteranendag de volgende woorden: ‘U weet wat dreiging en destructie met mensen doen. U heeft de wanhoop gezien als het rechtssysteem faalt en macht ontaardt in terreur … U mag als veteranen verwachten – ja zelfs eisen – dat alle instanties in ons land er alles aan doen om vrede, veiligheid, mensenrechten en de democratische rechtsorde te waarborgen voor uw kinderen en kleinkinderen.’ Wegkij ken en zwij gen zij n ook privi- leges, voortvloeiend uit tachtig jaar vrij heid en ongekende welvaart in een van de rij kste en veiligste landen ter wereld. Ik vraag mij af: is dit de wereld die we willen doorgeven aan onze kinderen? Ik dacht het niet … Achter op mij n medaille staat: In The Service Of Peace. Daar houd ik mij aan, in navolging van de woorden van onze koning. Daarom spreek ik mij uit tegen racisme en en discriminatie. Daar trek ik een rode lij n. Toen en nu en altij d.


Checkpoint 04-25


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76