20


Luitenant ter zee 2 (OC) b.d. Ruud Langedij k (60) TOEN: onderzeedienst diverse functies NU: als burger werkzaam in het onder- wij s voor de onderzeedienst MISSIES: Operation Allied Force (1999) en geheime missies


Brothers in arms


Broers Ruud en Rob waren ‘brothers in arms’ bij de Koninklij ke Marine. Tij dens de Nationale Herdenking stonden ze samen in de erecouloir op de Dam. ‘Van mij hoefde het niet direct, maar Rob heeft mij overtuigd om toch te gaan.’ Tekst Sanne van de Grift Fotografi e Niels Blekemolen


‘Sociaal flexibel zij n is een must op een onderzeeboot’


Komen jullie uit een marinefamilie? Ruud: ‘Zeker, onze opa van moeders kant was marineman en onze vader ook. De marine is een logische keuze als je in Den Helder woont. Ik wilde eerst bij de politie, maar na een gesprek met een pessimistische politieman besloot ik toch voor de marine te gaan. Rob kwam er via de dienstplicht bij . Onze vader was veel van huis. Uitzendingen duurden toen soms wel negen maanden en de opvoeding lag voornamelij k bij moeder. In 1983 begon ik boven water met het opsporen van Russische onderzeeboten. Zes jaar later ben ik overgestapt naar de onderzeedienst. Op een onder- zeeboot moet je sociaal flexibel zij n en dus met iedereen kunnen opschieten. Je krij gt daar al jong veel verantwoor- delij kheid. Al met al paste die werkomgeving mij goed.’


Wat is je favoriete herinnering van jullie samen? ‘We fietsten, als we niet op zee zaten, samen van huis naar de marinehaven en weer terug. Ik vond het fij n om de dag te starten en af te sluiten met een halfuurtje fietsen. Beetje stoom afblazen, beetje competitie.’


Wat maakt hem gelukkig? ‘Eerst iets sportiefs doen en dat afsluiten met drankje. Mij n broer kent weinig schaamte, terwij l ik juist wat verlegen ben. Hij heeft de lachers op zij n hand en zo maakte ik ook makkelij ker contact. Wel handig, zo’n broer die het ij s breekt.’


Wat is zij n allerbeste advies? ‘Heb je schrale plekken en moet je nog een stukje door? Smeer er Labello op.’


En nu samen in de erecouloir? ‘Ik was niet meteen enthousiast, ik treed niet zo snel op de voorgrond. Ik ben wel veteraan, maar voel mij dat niet echt. Ik zat meestal relatief veilig onder water. Toen ik wat langer nadacht over de spannende situaties waarin ik met mij n onderzeeboot heb gezeten voor Nederland, was dat voldoende reden om dit samen met mij n broer op te pakken. Daarnaast vind ik het, zeker in deze tij d, belangrij k dat er aandacht is voor het werk dat wij doen.’


Nederlands Veteraneninstituut


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76