56


Ondertussen was Japan gecapitu- leerd door de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki, en hoefden we voor de Amerikanen niet meer mee te doen. Ondertussen ging het niet goed in Nederlands-Indië. We maakten de overtocht naar Indië in november 1945 met het troepen- transportschip de Noordam vanuit het Amerikaanse Norfolk. Dat was geen pretje. Het schip kon normaal 1400 man vervoeren, maar wij zaten daar op elkaar gepakt met 2200 man. ’s Nachts moesten we aardappels schillen op het voordek. En als er dan te dik geschild was, werd je op rapport gezet wegens “onttrekking van het rantsoen der maten!”’


Ogen uitkij ken ‘Op 1 januari 1946 werden we gede- barkeerd in Batavia. Je bent dan nog zo groen als gras, dus ik keek mij n ogen uit. Zeker toen we langs de rivier vrouwen met ontbloot bovenlichaam de was zagen doen. Je had op dat moment de opmerkingen in de vrachtwagen eens moeten horen.


Nederlands Veteraneninstituut


Ik maakte deel uit van het 1e infante- riebataljon van de Mariniersbrigade, C-compagnie. Mij n functie was hulp- schutter bij een mitrailleurpeloton. De eerste zes weken werden we op het eilandje Onrust geplaatst. Daar hadden we een leven als een “konij n in de klaver” met de Javazee als badkuip. Vanaf maart 1946 werd het serieus. De Britten trokken zich terug van Soerabaja en wij namen hun posten over. Geleidelij k werd de kring om Soerabaja uitgebreid en als mariniers lagen we altij d vooraan. Af en toe mocht je voor rust naar de stad, maar ik was veel liever in het veld. Daar had je minder last van rangen en standen en voelde ik me vrij er. We verbleven in ontruimde kampongs en tenten- kampen. Soms was het verblij f niet meer dan een hol in de grond met een dakje eroverheen. Je leert veel van het leven in primitieve omstandigheden. Het eten was soms goed, maar soms ook heel slecht. Op een gegeven moment waren we de gedroogde aardappels zo zat, dat we tij dens nachtelij ke patrouilles wilde varkens


Over Gerard van Diejen Gerard van Diejen is op 8 oktober 1926 geboren in het Brabantse Ginneken en Bavel. Hij groeit op in Hengelo. Direct na de bevrij ding meldt hij zich aan bij het Korps Mariniers. In januari 1946 arriveert hij in voormalig Nederlands-Indië. Eenmaal terug in Nederland werk hij drie jaar mee aan de wederopbouw van Zeeland na de Watersnoodramp in 1953. Vervolgens werkt hij in de textiel- fabriek van Gelderman, waar hij van ‘verfmeester’ opklom tot afdelingshoofd. Gerard woont in Oldenzaal, is weduwnaar en heeft zes kinderen, zeven kleinkinderen, vij ftien achterkleinkinderen en twee achterachterkleinkinderen.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76