search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Brothers in arms


over Jeanet: ZORGZAAM ATTENT GEVOELIG


Bertus


17


i


‘ Dat kan niet,’ zei ik, ‘mijn broer gaat al!’


Jeanet Jacobsen (42)


VOORMALIG JOEGOSLAVIË 1996


FUNCTIE Telefonist


Jeanet: ‘In onze puberteit hadden Bertus en ik niet zoveel contact met elkaar. Toen ik ongeveer 15 jaar was spraken we elkaar weer vaker en rond die tijd ging hij ook het leger in. De verhalen waarmee hij thuiskwam vond ik machtig. Mede door die verhalen ben ik ook het leger in gegaan. Toen ik dat thuis vertelde, waren mijn ouders daar niet heel gelukkig mee. Ik wilde graag in de veldkeuken werken, maar uiteindelijk kwam ik bij verbindingen terecht. Ik was net paraat toen ik


begin 1996 te horen kreeg dat ik drie maanden later naar Bosnië zou gaan. “Dat kan niet,” zei ik, “mijn broer gaat al!” Met lood in mijn schoenen heb ik het mijn ouders verteld; mijn moeder moest er echt even bij gaan zitten. Eenmaal in Bosnië kreeg ik verschrikkelijke heimwee. Ik mocht pas laat met verlof en toen ik na meerdere keren proberen niemand van het thuisfront telefonisch te pakken kreeg, knapte er iets in mij en stortte ik in. Mijn meerdere heeft toen Bertus’ meerdere gebeld om te zeggen dat het niet goed met me ging en dat Bertus moest komen. Die was er razendsnel, binnen anderhalf uur! Dat hielp. Ik zag hem daarna minimaal eens per twee weken en dat heeft me


die zes maanden doorgesleept. Toen hij in 1998 weer werd uitgezonden had ik daar heel veel moeite mee. Ik wilde mee, maar ik stond een jaar later pas op de planning. We schreven wel brieven, maar Bertus is niet zo’n schrijver. “Gaat goed hier”, kreeg ik dan. Toen mijn moeder ziek werd hebben we heel veel steun aan elkaar gehad. Toen ook onze vader plots overleed na een kort ziekbed hebben we gezegd: als we ruzie maken, hebben we allebei niks meer. Natuurlijk kiften we wel eens, zoals broers en zussen dat doen. En we zijn ook allebei heel koppig. Maar als er iets is, hoef ik hem maar te bellen en hij staat op de stoep.’


Oproep


Brothers in arms en kameraden voor het leven? Meld je dan aan voor deze rubriek. Mail naar checkpoint@mpg.today o.v.v. BiA.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76