Jubileum 1978–begin ‘90
De integratiefase In 1953 bepalen de Verenigde Naties dat vrouwen volledig inzetbaar moeten zijn binnen de krijgsmacht. Pas 25 jaar
later, in 1978, worden vrouwen toegelaten tot de opleiding tot (onder)officier. Drie jaar later
heft de Nederlandse krijgsmacht de aparte vrouwenafdelingen op en is de integratie van vrouwen binnen de krijgsmacht een feit. Ook in vredesmissies gaan
vrouwen een gelijkwaardige rol vervullen. In maart 1979 wordt
de eerste vrouwelijke officier uit- gezonden naar Libanon. In 1982
worden voor het eerst vrouwelijke militairen opgenomen in het
NL-detachement Multinational Force & Observers (MFO) in
de Sinaï. In die jaren blijft het aandeel vrouwen binnen de krijgsmacht steken op zo’n 3 à 4 procent.
Mariëlle Winnubst- Benda (56)
MISSIE Operation Provide Comfort – Zuid-Turkije, Noord-Irak, 1991 European Community Monitor Mission – Slovenië, 1991 United Nations Transitional Authority in Cambodja – Cambodja, 1992 Extraction Force – Noord-Macedonië, 1999
FUNCTIE Kapitein- vlieger
‘ Ik dacht dat mijn dood vonnis getekend was’
Ze was dolfijnentrainster en werd helikoptervlieger. Tot haar eigen verbazing rolde Mariëlle Winnubst van de ene droombaan in de andere. Dertig jaar lang vloog ze als een van de eerste vrouwelijke helikoptervliegers in een Alouette III en een Chinook. Mariëlle was 23 jaar oud toen ze in 1986 aan de Luchtmacht Officiersschool begon. Een opleiding die voor haar geen pretje was, omdat zowel de leiding als de medecursisten vrouwen eruit probeerden te werken. Vrouwen functioneren niet op de grond en dus ook niet in de lucht, was de gedachte. ‘Het droeg niet bij aan de sfeer dat we er als vrouwen regelmatig uitgepikt werden als er hoge gasten langskwamen’, vertelt Mariëlle. ‘Die kwamen dan kijken hoe wij het deden. Dat had een negatief effect op de sociale cohesie. Daardoor werden wij nog meer de pispaaltjes.’ Die ellende was voorbij toen Mariëlle bij het 298 Squadron werd geplaatst en merkte dat zij door haar collega’s volledig werd geaccepteerd. Toch maakte ze het die beginjaren nog regelmatig mee dat passagiers bij haar als vrouwelijke vlieger weigerden
in te stappen. Toen begin jaren 90 de landmacht werd uitgezonden naar Irak en de luchtmacht meeging met een aantal helikopters, mocht er opeens geen vrouwelijke vlieger mee. Dit was tegen het zere been van Mariëlle. ‘Ik vond dit zo oneerlijk. Binnen het squadron waren we vanaf de eerste dag gelijk behandeld en nu werd er voor het eerst onderscheid gemaakt.’ Uiteindelijk wist Mariëlle alle argumenten van de staf te weerleggen en heeft ze in totaal vier uitzendingen gedraaid. Een volgende horde was om het vliegen te gaan combineren met een gezin. Mariëlle herinnert zich nog goed het moment begin jaren 90 dat een generaal bij de luchtmacht heel stellig was in zijn mening dat het absoluut niet mogelijk was om parttime te gaan werken. Mariëlle: ‘Ik weet nog dat ik zwijgend naast hem stond en het gevoel had dat mijn doodvonnis getekend was. Als ik ooit kinderen zou hebben, was mijn leven bij de luchtmacht voorbij. Zo voelde dat toentertijd.’ Gelukkig werd in de jaren erna het ouderschapsverlof bij Defensie ingevoerd.
13
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76
