over hun relatie CAMBODJAVETERAAN FRANC SONNEMANS:
‘Zij herkent mijn gedrevenheid’
In 1992 ontmoette luitenant der mariniers Franc Sonnemans (45) tijdens de Vierdaagse van Nijmegen de vrouw waarmee hij nu bijna achttien jaar getrouwd is. “Ellen was matroos ziekenverpleegster en sinds die eerste ontmoeting zijn we een stel. In no time woonden we samen en omdat ik voor zeven maanden naar Cambodja zou gaan, tekenden we twee maanden later een samenlevingscontract. Met haar deelde ik mijn ervaringen al tijdens mijn uitzending naar Cambodja.”
F
ranc Sonnemans werd in 1987 als aspirant adelborst toegelaten op het Koninklijk Instituut voor de Marine (KIM). Na zijn beëdiging als 2e lui-
tenant der mariniers in 1990 kon, zoals hij het zelf zegt, het echte leven beginnen. In novem- ber 1992 vertrok hij als commandant van het 3e peloton van de Echo Compagnie naar Cam- bodja, waar hij na een periode in Phum Ampil op 5 mei 1993 naar Phum Thma Pok vertrok om het commando van de in een hinderlaag gewond geraakt collega over te nemen. “Cambodja heeft vanzelfsprekend een bijzon- dere plaats in mijn leven. Maar daarnaast heb ik binnen het korps meer bijzondere ervarin- gen opgedaan. Zo heb ik bij het 1e Mariniers- bataljon verschillende winterdeployments en bergtrainingen meegedraaid, heb ik twee jaar dienstplichtige en beroepsmariniers opgeleid en was ik uitwisselingsofficier in Frankrijk. In 1998 heb ik de stap naar het bedrijfsleven gemaakt.” Sonnemans, die ondertussen was getrouwd en kinderen had, zag een uitdaging bij Scapino in Assen. Ook verwachtte hij meer tijd met zijn gezin door te kunnen brengen. “Ik sloot het boek van de mariniers en opende een nieuw boek. Ik kwam in een nieuwe wereld en had, hoewel ik erg druk was, meer tijd voor mijn gezin. Sommige mensen begrepen niet dat ik het korps verliet, maar ik heb nooit spijt gehad.”
Gezonde gedrevenheid
Of zijn uitzending naar Cambodja van invloed is op zijn relatie weet Sonnemans niet. “Ellen is ook veteraan. Ik praat weinig over die peri- ode. Ellen praat nooit over haar diensttijd. Wij hebben bepaalde eigenschappen gemeen en zijn beiden gevormd door onze diensttijd. Of je dat specifiek aan Cambodja moet linken, weet ik niet. We hebben alle twee een can do-menta- liteit, een gezonde gedrevenheid om iets te bereiken en gelijktijdig ook een groot relative- ringsvermogen. Toen ik de overstap naar het bedrijfsleven maakte, zagen wij dat als een uitdaging. Ellen begrijpt mijn gedrevenheid, dat was al toen ik op uitzending ging en omge- keerd geldt datzelfde. Ik denk dat onze dienst- ervaringen maken dat we meer begrip hebben voor elkaars intrinsieke drijfveren. In Cambodja zette ik ’s avonds op papier wat ik echt voelde en dacht. Niets oppervlakkigs. Toen Ellen een aantal maanden weg kon, dacht ik: dat is een goede levenservaring, moet je doen! Deze hou- ding is een goede basis voor de wijze waarop wij nu nog steeds in het leven staan en onze kinderen op kunnen voeden. Zie de kansen die er zijn en benut ze, ga niet onderuitgezakt hangen, maar maak iets van je leven. Dat is onze gedrevenheid en die herkennen we bij elkaar.”
Door: Klazien van Brandwijk-Wiltjer
MAART 2013
15
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64
