Veteranen en partners MARINEVETERAAN ELLEN SONNEMANS:
‘Hij begreep dat ik van huis was’
In 1995 maakte Ellen Sonnemans (41) de keuze om de marine te verlaten. “Ik heb vier en een half jaar bij de marine gediend. Veteraan ben ik omdat ik in 1993 tijdens de NAVO-operatie Sharp Guard in de Adriatische Zee als ziekenverpleegster aan boord van
Hr.Ms. Zuiderkruis was geplaatst. Doordat Franc marinier was, begreep hij dat het van huis zijn bij mijn werk hoorde. Voor ons beiden gold dat we de kansen die we geboden kregen, wilden benutten.”
Door: Klazien van Brandwijk-Wiltjer
O
pgegroeid in een marinemilieu wist Ellen Sonnemans dat ‘het van huis zijn’ inherent is aan het die- nen bij de mariniers en de marine.
“Dat was vanzelfsprekend en voor Franc en mij is dat ook nooit een punt geweest. Op het moment dat Franc naar Cambodja vertrok, was ik in de buurt van Noorwegen met een mijnen- jagertraining. In 1994 vertrok ik voor ruim tien maanden naar Curaçao, terwijl Franc vaak met de mariniers op oefening was. Het hoorde bij ons leven. We genoten van onze gezamenlijke momenten en schreven elkaar uitgebreid over onze gevoelens en ervaringen als een van ons van huis was.” In 1995 ging Ellen als wijkverpleegkundige bij de thuiszorg in Gelderland aan de slag. “Een hele overstap. Als verpleegster bij de marine mocht ik ‘alles’, terwijl er in de thuiszorg aller- lei voorschriften waren over wie welke medi- sche handeling mocht uitvoeren.”
Een eigen leven
Omdat de Sonnemans hoopten wat meer tijd met elkaar en Glenn, hun zoon, door te kun- nen brengen, leek een plaatsing voor Franc als uitwisselingsofficier bij de mariniers in Frank- rijk een goede optie. “We hebben daar een hele mooie tijd gehad. Na de komst van onze
14
dochter Céline hebben we echter de balans opgemaakt en beseften we dat we een leven buiten Defensie wilden. Franc nam ontslag. We keerden terug naar Nederland en Franc trad in dienst bij Scapino. Ik ging weer aan de slag als wijkverpleegkundige. Toen we Kaylee verwachtten, ben ik gestopt met werken om van de zwangerschap te genieten. Na Kaylees geboorte kwam ik er al snel achter dat ik naast mijn gezin een andere uitdaging nodig had. Ik werd toegelaten op de tweejarige pabo en ben in hoog tempo afgestudeerd. Aansluitend kreeg ik een baan als leerkracht. Sinds 2010 ben ik directeur van CBS De Veenster.” Voor Ellen is zeker dat ze mede door de marine gevormd is. “Doorzettingsvermogen, van avon- tuur houden, respectvol met andere mensen omgaan en ambitieus zijn. Natuurlijk had ik die aanleg, maar binnen de marine is dat zeker verder ontwikkeld. Of dit alles een rol speelt in onze relatie? We spreken nauwelijks over onze diensttijd. Soms met vrienden van vroeger of zoals nu. Belangrijk is dat wij begrijpen dat je zelf ook een leven hebt. De ambities die wij hebben, kosten tijd en energie. Wij zijn blij als we ’s avonds een keer samen met ons gezin zijn en houden als gezin van avontuur. In die zin heeft onze diensttijd zeker invloed op onze relatie, op ons leven.”
MAART 2013
Foto: Fred van Brandwijk
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64
