FAMILIEZAKEN TANDARTSENPRAKTIJK
VOORBRAAK & MACVILLE, LELYSTAD
NANCY VOORBRAAK-MACVILLE (64) EN PAUL VOORBRAAK (31)
Heeft u altijd al gedacht dat Paul net als u en uw man tandarts zou worden? N: “Absoluut niet! Hij was een super- technisch kind. Nog voordat hij kon praten, wist hij al de voet van mijn naai- machine te slopen! Paul was echt altijd met elektrische apparaatjes bezig. Dat leverde ons ook de eerst stroomstoring op. Later kreeg hij interesse in compu- ters. Dus ik dacht, òf hij gaat de bouw in òf hij kiest voor de IT.”
Is dat leuk, met uw ouders en zus in één praktijk werken? P: “Zeker. Maar ook heel effi ciënt. We kennen elkaar zo goed dat delegeren ook een stuk gemakkelijker gaat. En we kunnen in alle vertrouwen dingen aan elkaar overlaten. Als het gaat om de bedrijfsvoering zitten we soms niet op één lijn. Dan zou het er met ‘vreem- den’ een stuk minder amicaal aan toe gaan, vrees ik.”
26 NT
Vraagt uw zoon u vaak advies? N: “Regelmatig en dat vind ik alleen maar prettig. In het begin was ik echt een controlefreak. Iedere dag keek ik wat hij in de dossiers had geschreven, haha. Dat heb ik snel los gelaten, hoor. Het is fi jn als hij spontaan moeilijke casussen even komt overleggen. En komen we er samen niet uit, dan ver- wijzen we door. Ook als een van ons een verdacht plekje in de mond of keel
zien, kijken we even samen. Twee zien er altijd meer dan één.”
Werkt uw moeder heel anders dan u? P: “Dat valt op zich wel mee. Maar ik merk soms wel dat we in een andere tijd hebben gestudeerd. Zo doe ik bij- voorbeeld mijn controles
standaard
aan de hand van DPSI. Dat is er zo in- geramd tijdens mijn studie. Maar ik heb sowieso meer belangstelling voor de weke delen. En dat komt goed van pas in mijn diff erentiatie-opleiding tandarts-geriatrie.”
Ligt u het liefst bij Paul in de stoel? N: “Wat een gemene vraag! Dat ligt er
aan, eerlijk gezegd. Hij mag een gaatje vullen, maar voor het verwijderen van tandsteen ga ik liever naar mijn doch- ter Maxime, die mondzorgkundige is. Ieder heeft hier zo zijn specialisme. Jan blinkt weer uit in frames en pro- thetiek. Het komt overigens niet vaak voor dat ik moet kiezen, want gelukkig heb ik een goed gebit.”
Ziet Nancy u in de praktijk als zoon of als collega? P: “Beide. De hechte familieband is niet weg te cijferen. Daarnaast zijn we ook goed op elkaar ingespeelde colle- ga’s. Elkaar aanspreken op tandheel- kundig gedrag en feedback geven is daardoor ook een stuk gemakkelijker. Grappig, als ik het met patiënten over
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56
