DAGBOEK VAN EEN TANDARTS
Bente van Leeuwen (28) werkt sinds vier jaar als tandarts. Ze houdt van fotograferen, cactussen en haar patiënten (meestal).
DINSDAG 4 NT
Vandaag mag ik de zesjarige Pjotr in de mond kijken. ‘Een stoelwei- geraar,’ fl uistert Marieke als hij aan de hand van zijn moeder bin- nenkomt. Bemoedigend klop ik op de tandartsstoel, maar hij slaat zijn armen om mama’s heupen. Verdo- rie, en ik loop al fl ink uit. Zijn moe- der praat een poosje op hem in en zegt dan: ‘Als je nu even doet wat de tandarts vraagt, krijg jij straks een lollie.’ Een lollie!? Weet ze wel waar ze is? Maar het blijkt een toverwoord want hij gaat zitten. Mijn preek over zuuraanvallen stel ik daarom uit. Pjotr heeft een keurig gebit, maar ik zie wel het begin van tan- derosie. ‘Ik zal hem een fl uoridebe- handeling geven.’ ‘Oh nee, geen sprake van,’ zegt zijn moeder. ‘Weet u hoe slecht fl u- oride is? Uit onderzoek is gebleken dat je IQ daardoor wel met zeven punten kan dalen.’ ‘Die onderzoeken zijn discutabel, maar we weten wel honderd pro- cent zeker dat fl uoride beschermt tegen gaatjes. Het is dat of nooit meer lollies.’
Kwaad kijkt de moeder me aan. ‘Ik vind het heel vreemd dat u ons met snoep probeert te manipule- ren.’ En ze sleurt haar kind min of meer de behandelkamer uit. ‘Die vrouw heeft vroeger heel veel fl uoridebehandelingen gehad,’ zeg ik. Marieke antwoordt niet, maar haar ogen glimmen van de pret.
ZATERDAG
Door de week ben ik te druk om me eenzaam te voelen, maar in het weekend komt het soms keihard binnen. Zeker nu Anna, mijn on- derbuurvrouw, een feestje geeft. Gasten stommelen de trap op- en af, harde muziek, lachende men- sen roken op het balkon. In mijn bed lig ik te trillen op het ritme
‘Ik vind het heel vreemd dat u ons met snoep probeert te manipuleren.’ En ze sleurt haar kind min of meer de behandelkamer uit’
van de bassen. Beter om te vragen of het iets zachter kan. Anna doet de deur open met een fl es wijn in haar hand. ‘Hé Buuf! ‘Ook een wijntje?’ Ik zeg dat ik probeer te slapen, maar dat vindt ze geen excuus. Ze schenkt een glas in en stelt ze me voor aan een jongen met baard en een mooie glimlach. Hij is zo knap dat ik me extra ongemakkelijk voel in mijn joggingbroek en slaapshirt. Zodra ik hem vertel dat ik tandarts ben, trekt hij de paardenbek. ‘Vind jij dat ik alsnog een beugel moet?’ Wat is dat toch dat iedereen me- teen zijn gebit laat zien als ik zeg dat ik tandarts bent? Gelukkig ben ik geen uroloog. Hij vertelt dat hij keukens plaatst, gek is van schaat- sen en het heel stoer vindt dat ik een nieuw leven ben begonnen. ‘Ik wil je best een keer alle leuke cafés in de stad laten zien,’ zegt hij. Een paar uur later kruip ik met een brede grijns in bed. Ik heb een date!
Tekst: Maartje Fleur Beeld: Joost Reijmers
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56
