Rijschooleigenaar Ronald Louana: “Vrouwen rijden soms beter dan mannen.”


Enthousiast en zichtbaar opgelucht parkeer- den de meesten na afloop de camper weer precies op de oude plek op het campingveld. Zoals Nel Tieman (67) uit Enschede: “Het ging heel goed. Ik had op achttienjarige leeftijd al een rijbewijs, dat is dus bijna vijf- tig jaar geleden. In de camper reed ik af en toe, maar alleen op de grote weg. Kleinere wegen of in een stad vond ik griezelig. We gaan een heel grote reis maken. Dan kun- nen we om de beurt rijden. Maar ook kan ik me nu goed redden als m’n man ziek zou worden. Een prettige zekerheid.”


Gewoon gas geven Ook Teunie Westerholt (67) uit Maassluis stapte tevreden uit de camper: “Ik heb al dertig jaar een rijbewijs, maar had in de camper nooit meer gereden dan één keer


Achteruitrijden en inparkeren volgens aanwijzingen van een instructeur.


vijftig meter naar voren. Op de smalle wegen vond ik het eerst wel eng. Ook zag ik op tegen het nemen van een brug. Maar het bleek allemaal mee te vallen, gewoon gas geven en daar ga je. Het ging goed, ook het parkeren was redelijk. Mijn man had dit initiatief genomen om me te stimuleren regelmatig in de camper te rijden, ook om zichzelf te ontlasten.” Anders was dat bij Joyce van der Maat (71) uit Kudelstaart. Die had zich eerst ingeschre- ven en het pas daarna aan haar man verteld. “Ik rij al 45 jaar auto, we wonen bij Schiphol, dus het is hier altijd druk. Met het doorkrui- sen van het centrum van Amsterdam heb ik ook geen moeite. Maar ik was toch huiverig voor de grote camper. Ik heb er af en toe wel in gereden, maar dan gaf m’n man steeds aanwijzingen: méér gasgeven, nú schakelen,


hárder gaan rijden. Dat irriteerde me soms en maakte me onzeker. Daarom wilde ik wel eens van een deskundige buitenstaander weten hoe die erover denkt. Die was heel tevreden en aanmerkelijk minder gespannen stapte ik na afloop de camper weer uit. Nu ben ik blij dat ik het gedaan heb, ook voor het geval m’n man onderweg eens niet in staat is om te rijden. Na afloop was hij heel trots op me, terwijl hij aanvankelijk helemaal niet enthousiast was.”


Nu of nooit De reden voor Els Duvigneau (64) uit Gorssel om deel te nemen, was vooral om te kunnen rijden als haar man iets mankeert: “Ik hoef geen lange afstanden te rijden, maar wil wel weer samen kunnen thuiskomen. Deelnemen wilde ik al langer en toen de inschrijving


Els Duvigneau: “We kunnen samen weer thuiskomen.” 24 | Kampeerauto nr. 6/2013 NKC


Janny Schopenhouer: “Ik ga nu vaker in de camper rijden.”


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92