nie tylko na lekcjach


Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy w Berlinie


Adam Gusowski rozmawia z wolontariuszami Marleną i Kubą, którzy zapraszają na finał 12 stycznia 2019 do Werkstatt der Kulturen w Ber- linie.


Jak trafiliście do grona wolontariuszy berlińskiego sztabu WOŚP?


Marlena: To był pełen spontan. Spotkałam Dorotę, szefową sztabu i Kin- gę, która się zajmuje wolontariuszami. Tak od słowa do słowa zdecydo- wałam się wziąć udział w finale w Berlinie.


Kuba: Mój wujek powiedział mi kiedyś „chodź pod kościół, pomożemy zbierać pieniądze na WOŚP”. Już wtedy bardzo mi się to podobało. Faj- na akcja. Później wziąłem się na odwagę i napisałem do szefowej sztabu w Berlinie. I tak zostałem wolontariuszem przy WOŚP.


Co oznacza dla was bycie wolontariuszem w WOŚPie?


Kuba: Najważniejsze to to, żeby pomagać innym. Zaangażować się, żeby pomoc tym, którzy naszej pomocy potrzebują.


Marlena: Przy tej okazji możemy pokazać innym, że w miarę naszych możliwości możemy pomoc innym, bo chcemy pomagać. Ale też ogląda- jąc inne finały Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, szczególnie ten niedzielny w Warszawie, czujemy się częścią tego ogromnego przed- sięwzięcia. Jesteśmy z Jurkiem Owsiakiem i jego zespołem, jesteśmy z wszystkimi, którzy tak jak my pomagali tej wspaniałej sprawie.


Jakie konkretne zadania przejmują wolontariusze?


Kuba: W naszym sztabie w Berlinie jest to przede wszystkim pomoc w zorganizowaniu i przeprowadzeniu finału. Pomagamy przygotować salę, zbudować scenę, opiekujemy się gośćmi. To nie jest takie trudne, wystarczy się nieco wczuć w atmosferę i pomagać.


Marlena: Pomagamy również we wszystkich punktach programu w fina- le. Jesteśmy tam, gdzie potrzebne są nasze ręce.


Jaka atmosfera panuje wśród wolontariuszy?


Marlena: Bardzo przyjacielska, koleżeńska. Rozmawiamy ze sobą, po- znajemy się. Czasami mamy przerwę, którą spędzamy razem. Jest miło. Części z tych 50 osób nie znamy, więc się poznajemy.


Kuba: Dokładnie, wszystko na luzie, bez spinki i zadęcia. Witamy się, po- znajemy, gadamy, spędzamy czas razem. A nawet po finale spotykamy się nadal w mniejszym gronie.


Jak osoby zainteresowane pomocą przy WOŚP, które chcą zostać wolontariuszami mogą się z wami skontaktować?


Kuba: Najprostszy sposób to wbić w Google WOŚP Berlin. Mamy stronę na Facebooku. Tam kontakt ze sztabem jest już bardzo prosty. Wystar- czy napisać kilka słów, że chce się pomagać przy finale i już. Odpowiedź będzie błyskawiczna. Wiem coś na ten temat (śmiech).


Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy odbędzie się 12 stycznia 2019 roku w Werkstatt der Kulturen przy Wissmannstraße 32 (U-Bhf Her- mannplatz).


Trwa nabór do klas siódmych niemiecko-polskiej szkoły Robert-Jungk-Ober- schule w Berlinie. To jedyna szkoła w stolicy Niemiec, której uczniowie mogą zdawać maturę w języku polskim i niemieckim. Oferta skierowa- na jest do dzieci uczęszczających do niemieckich szkół podstawowych, znających język polski na poziomie komunikatywnym.


Monika Sędzierska rozmawiała z nauczycielami szkoły europejskiej Ro- bert-Jungk-Oberschule.


Grzegorz Hanke, moderator, nauczyciel języka angielskiego i psy- chologii:


W naszej szkole średniej (Mittelstufe i Oberstufe) jedna trzecia klas jest dwujęzyczna, a dwie trzecie - niemieckojęzyczne. Dwujęzyczni ucznio- wie uczą się po polsku języka polskiego – Polnisch als Muttersprache, mają również zajęcia w języku niemieckim oraz język angielski, który jest częściowo wykładany po angielsku. Do tego dochodzi wiedza o kulturze, która też jest częścią nauczania i edukacji. Chodzi o to, by uczniowie wiedzieli skąd pochodzą, żeby potrafili odnaleźć się w dwóch krajach, żeby zwracali uwagę na różnice między Niemcami a Polską, żeby byli na tym punkcie wyczuleni, żeby mogli przeżyć po szkole i w jednym i w dru- gim kraju. Taki jest nasz cel i to jest coś, czego nie ma w innych szkołach.


Edukacja w dwóch językach sama w sobie jest trudniejsza niż edukacja w jednym języku. Zachodzą wyjątkowe procesy w mózgu i to jest trud- ny orzech do zgryzienia. Jeśli nasi uczniowie sobie z tym radzą, to tym lepiej. Trochę zależy od zaangażowania rodziców, od tego, czy dziecko bierze udział w zajęciach pozaszkolnych i w jakich grupach przebywa po szkole, czy tylko w polskich, niemieckich czy mieszanych.


Mamy coś, czego nie oferują inne szkoły w Berlinie. Polska jest obecna w naszej szkole w rozmowach, na przerwie i w pokoju nauczycielskim.


Agnieszka Bernegg: moderatorka, nauczycielka języka polskiego i WAT (Wirtschaft-Arbeit-Technik):


Dzieci, które chcą się u nas uczyć, a nie uczęszczały do szkoły pod- stawowej Katharina-Heinroth-Grundschule, muszą przejść egzamin. Sprawdzamy, czy dzieci podołają komunikacyjnie z językiem polskim na zajęciach. Podobnie jest z językiem niemieckim. Nie przyjmujemy dzieci, które przyjechały z Polski i nie uczyły się wcześniej języka niemieckie- go. Najpierw muszą pójść do tzw. Willkommensklasse, gdzie przez rok uczą się języka niemieckiego. Mają szansę, by szybko nadrobić zale- głości i uczyć się dwujęzycznie. Najlepszą sytuację mają dzieci, które pochodzą z rodzin dwujęzycznych, gdzie jedno z rodziców jest Polakiem, a drugie Niemcem. Jeśli stosują w domu obydwa języki to dzieci automa- tycznie je nabywają. Staramy się o to, żeby w 9. klasie oba języki się wy- równały. Mamy kursy „Partnersprache” i „Muttersprache”. Jeżeli dziecko jest na trochę niższym poziomie z języka polskiego lub niemieckiego - to ma zajęcia w kursie „Partnersprache”, gdzie większą wagę kładzie się na gramatykę czy ortografię.


W całej szkole mamy ok. 1000 uczniów, z tego ok. 300 dzieci uczęsz- cza do klas europejskich. Liczebność klas jest raczej niska. Klasy liczą od 13-24 uczniów. Zachęcamy do zapisywania uczniów do 7. klas, bo są one bardzo małe. Staramy się namówić rodziców, którzy w domach rozmawiają po polsku z dziećmi, a dziecko uczęszczało do niemieckiej szkoły podstawowej, żeby spróbowali zapisać dziecko do naszej szkoły i rozwijali dwujęzyczność. Uczniom oferujemy możliwość zdawania ma- tury dwujęzycznej, co zwiększa możliwość znalezienia dobrej pracy, bo jest sporo firm szukających osób znających obydwa języki.


Mariusz Łagodziński, prowadzący projekty muzyczne i studio:


Odpowiadam za projekt muzyczny rozłożony na trzy klasy: dwie niemiec- kie i jedną polsko-niemiecką. Próbujemy zespolić te trzy klasy w jedną grupę. Zespół liczy 30 osób. Jest to grupa wokalno-instrumentalna z sze- rokim repertuarem. Próbujemy rożnych rzeczy, w różnych kierunkach. Mamy poparcie dyrekcji szkoły, która widzi w nas szansę wyjścia z języ- kiem polskim i polską kulturą poza mury szkoły.


Dwujęzyczność jest czymś wspaniałym, ale trzeba ją pielęgnować. Ob- cować z drugą kulturą na co dzień i brać udział w polskich imprezach.


Od 1992 roku istnieje polsko-niemiecka podstawówka Katharina-He- inroth-Grundschule, z klasami dwujęzycznymi SESB (Staatliche Euro- pa-Schule Berlin). Uczniowie po szóstej klasie muszą mieć zapewnio- ną kontynuację dwujęzyczności. Dlatego, troszeczkę z opóźnieniem, powstała w 2005 roku nasza szkoła z klasami 7-10. Polsko-niemieccy uczniowie zdają maturę w dwóch językach. Były roczniki, gdzie ich śred- nie były najlepsze w naszej szkole, często wyższe niż średnie maturalne w Berlinie. Klasy 7-10 są klasami małymi, ale również w klasach nor- malnych (Regelklassen) uczniowie mają możliwość uczenia się języka polskiego jako obcego. Nie są to typowe klasy, tylko kursy. W Oberstufe jest zazwyczaj jedna polsko-niemiecka klasa, która dochodzi do matury.


Wolontariusze WOŚP Marlena i Kuba / foto: Adam Gusowski KONTAKTY | 22 KONTAKTY |


Polska obecna


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44