WEEK 51-01 16 DEC 2015


STICHTING IKUSASA BESTAAT 12,5 JAAR


Een toekomst voor kinderen


NIEUWEGEIN De Stichting Ikusasa is in binnen- vaartkringen een bekend fenomeen. Al 12,5 jaar helpt de stichting Afrikaanse kinderen via een adoptieproject. De lijst, bijgehouden vanaf de oprichting, telt 667 ‘Ikusasakinde- ren’. Het overgrote deel is inmiddels afge- vloeid omdat hun opleiding is voltooid of omdat ze de leeſtijd hebben bereikt dat ze het project moeten verlaten. Momenteel zijn er 238 kinderen die hulp ontvangen. Het 12,5 jarig bestaan is een mooi moment om met Ria Westerbeek, initiatiefneemster en voorzitter, terug te blikken op de achterliggende perio- de, maar ook om vooruit te blikken.


LIDA SAAIJ De Stichting Ikusasa is ontstaan nadat het schippersechtpaar Ria en Luc Westerbeek in 2003 in groepsverband met de in Zuid-Afrika geboren Rotterdamse schipperspredikant ds. Louis Krüger op vakantie gingen naar Zuid-Afrika. Het programma omvatte ook een bezoek aan Johannesburg/Soweto. “Ik sprak in Soweto met Florence, een vrouw die twee jaar ouder is dan ik, moeder van twee zonen. De oudste had een maand eerder zelfmoord willen plegen, omdat hij niet met de gedachte wilde leven dat hij elke avond met een lege maag naar bed moest. Toen dacht ik: ’Hier staan twee moeders. De één in diepe ellende en de ander met vier gezonde kinderen die allemaal hun weg in de maatschappij hebben gevon- den’. Ik bedacht dat ik ‘als dank’ iets wilde gaan betekenen voor andere kinderen in de wereld”, zo schetst Ria het ontstaan van Ikusasa. “Toen is de basis gelegd voor het ‘Financieel adoptie project’ voor kansarme kinderen”. Het project zorgt ervoor dat kinderen onderwijs kunnen volgen in hun eigen omgeving. Daarmee kan de negatieve spiraal van werkloosheid, armoede en gebrek aan scholing worden doorbroken, was en is de opvatting van de mensen binnen Ikusasa. Niemand kon in 2003 bevroeden dat dit initiatief zo snel zou groeien. “We dachten enkele kinderen te helpen, maximaal zo’n twin- tig, maar er kwamen er steeds meer bij. “Met de 238 kinderen die we nu helpen zitten we aan onze grens. Het moet behapbaar blijven. We willen geen hele grote organisatie worden”, benadrukt de voorzitter.


Corien Jonker (MES)


HET STREVEN IS OM MENSEN UIT HUN AFHANKELIJKHEIDS- SITUATIE TE HALEN, WEER OP EIGEN BENEN TE ZETTEN.


MES Het Financieel Adoptieproject groeit door het enthousiasme van het bestuur en de financi- ele bijdragen van sponsors in enkele jaren uit tot een volwassen organisatie. Dat vraagt om aanpassingen. Het Financieel Adoptieproject werd in 2008 omgedoopt in Stichting Ikusasa. Ikusasa is het Zoeloe woord voor toekomst. De naam veranderde, de doelstelling bleef hetzelf-


de. In Zuid-Afrika werd tot dan samengewerkt met verschillende kleine projecten. Omdat ook die organisaties aan veranderingen onderhevig waren, werd in hetzelfde jaar besloten om die samenwerking te beëindigen. Vervolgens werd gekozen voor samenwerking met de Metro Evangelische Zorg, kortweg MES genaamd.


MES is in 1986 begonnen met het verstrekken van voedsel aan daklozen en werklozen in de Gemeenschap van Hillbrow, later in heel Johannesburg. MES ondersteunt ook veel schoolkinderen in Soweto, waaronder kinderen die worden gesponsord door Ikusasa. De Nederlandse Corien Jonker woont sinds drie jaar in Johannesburg en kwam via vrienden in contact met MES. Zij werkt sinds kort voor de organisatie. Ze is ten tijde van het interview voor afspraken in Nederland en maakt van de gelegenheid gebruik om meteen enkele zaken te bespreken met het bestuur van Ikusasa. Zij vergelijkt MES met een organisatie als het


Stichting Ikusasa


ONDERWIJS KAN DE NEGATIEVE SPIRAAL VAN WERKLOOS- HEID, ARMOEDE EN GEBREK AAN SCHO- LING DOORBREKEN.


Leger des Heils zoals we dat in Nederland kennen. “MES is begonnen als soepkeuken. Het streven is nu echter om mensen uit hun afhankelijkheidssituatie te halen, weer op eigen benen te zetten. Het Assesment Centre onderzoekt welke mogelijkheden de mensen hebben, er wordt gezorgd voor training van de sociale vaardigheden en voor scholing en een basisvakopleiding, sollicitatietraining et cetera”.


Hoe werkt de hulp Veel kinderen vallen door allerlei oorzaken buiten de boot. Diepe armoede is één van de belangrijkste oorzaken. Dan kunnen kinderen niet naar school, hoewel het onderwijs in Zuid-Afrika voor iedereen toegankelijk is. De ouders hebben dan geen geld voor de aanschaf van het uniform, de boeken, de schoolbenodigdheden. Of ze wonen te ver weg van school en kunnen het vervoer er naar toe niet betalen. Ria: ”Met de hulp die onze stichting kan bieden, zie je het hele gezin vooruitgaan”. Ze schetst de situatie van een gezin waarmee ze in januari 2015 in aanraking kwam. “Ik ontmoette drie kinderen onder vreselijke omstandigheden, het ontbrak hen aan alles. De kinderen waren toen respectievelijk zes en drie jaar en acht maanden. De oudste, het meisje Ashley, paste op haar jongere broertjes. De moeder was altijd op straat en zorgde niet voor haar kinderen, ook hun stiefvader was er vaak niet. We hebben toen samen met MES alles in het werk gesteld om de moeder en haar kinderen uit deze situatie te halen. Dat is gelukt. We hebben met behulp van


Thabo heeſt doorgezet en is inmiddels ingenieur. Foto Ikusasa


De oude bus moest om veiligheidsredenen worden vervangen. De tweede bus was ook slecht en vrijwel wekelijks kapot. Zonder deze bus hadden de kinderen niet meer naar het CTC gekund. Veel van de kinderen die hulp nodig hebben worden door de sponsoren van Ikusasa financieel geadopteerd. Sommige sponsoren adopteren meerdere kinderen. De stichting heeſt de ANBI status. Dat betekent dat de boekhouding extra goed gecontroleerd wordt. Maar ook biedt dat sponsors de mogelijkheid om hun bijdrage af te trekken van de belasting.


Het bestuur van Ikusasa. V.l.n.r.: Ria Westerbeek, Coby Boere, Coos Smeding, Marika de Boo, Arina Oorburg. Foto Lida Saaij


Succes en mislukking Ria en Luc Westerbeek gaan elk jaar naar Soweto en Johannesburg. Ze bezoeken daar de scholen, instellingen en gezinnen die hulp behoeven of krijgen, samen met medewerkers van MES. Soms komen ze dan ook jongeren tegen die ooit financieel geadopteerd zijn geweest via Ikusasa. Gelukkig gaat het dan heel vaak goed met hen. Een bijzonder geval is Thabo uit Swanville, een van de eerste sponsorkinderen. Ria en Luc ontmoetten hem in 2003. Thabo kon goed leren. Zo goed dat hij de kans kreeg om naar de Witwatersrand Universiteit te gaan. Dit lukte met behulp van een studiebeurs en de hulp van een tweede sponsor. In 2009 werd zijn beurs beëindigd en moest hij stoppen met zijn studie. Wel kon hij met behulp van zijn sponsors nog een aantal belangrijke cursussen volgen. Hij kreeg werk en slaagde er later alsnog in om zijn universitaire studie af te ronden. Hij is nu ingenieur en werkt als wiskundeleraar. Ook staat hij in zijn kerk naast de predikant als vertaler. Ria: ”Thabo is voor veel jongeren een voorbeeld. Hij heeſt laten zien dat doorzetten loont”.


Met Ashley en haar moeder en broertjes gaat het nu goed. Foto Ikusasa


geld van een fantastische sponsor dit gezin weer op de been kunnen brengen. Ze wonen inmiddels in een kamer in een van de MES gebouwen. Dank zij de sponsor konden we bedden kopen, anders moesten ze op de stenen grond slapen. Ashley gaat momenteel met de bus naar school. Mogelijk dat ze vanaf januari 2016 dichterbij naar school kan. Dan vervallen de buskosten en kan ze bovendien ook naar een naschoolse opvang van MES. De kleinste kinderen gaan naar de crèche. De moeder heeſt een baan als werkster bij MES. Zij blijkt behoorlijk intelligent en kan feitelijk meer”. MES en Ikusasa blijven dit gezin nog tijdelijk ondersteunen tot dat het zelfstandig kan draaien. Voor het Coronation Training Centre (CTC) voor gehandicapte kinderen in Johannesburg heeſt Ikusasa enkele jaren geleden een geldinzamelingsactie gehouden voor de aanschaf van een nieuwe schoolbus.


Mislukkingen zijn er ook, daar valt niet aan te ontkomen. Zo is er een kind uit het project gezet omdat het niet naar school ging en de verstrekte spullen had verkocht. Een meisje raakte zwanger en stopte met school. Een ander meisje vertrok uit het project omdat het totaal niet gemotiveerd was om haar best te doen op school en herhaaldelijk bleef zitten. Er overlijden kinderen, aan aids, door een ongeluk, of simpelweg omdat er geen geld is voor een dokter. Zowel de successen als de mislukkingen en verdrietige zaken worden in de nieuwsbrieven en in de reisverslagen vermeld die ook op de website te lezen zijn.


Bestuurlid gezocht De stichting presenteert zich op tal van plaatsen, zoals de beurs in Gorinchem en op scholen en kerken. De boeken moeten goed worden bijgehouden, de website moet up to date blijven, activiteiten moeten worden voorbereid en uitgevoerd. Er is altijd werk genoeg. Het bestuur zijn bevlogen mensen. Neem Coby Boere. Zij en haar man hebben drie sponsorkinderen. Ze is al tien jaar algemeen bestuurslid. Ze doet haar werk voor Ikusasa tussen de reizen door. “Ik wil nog een jaar of drie doorgaan, totdat we stoppen met varen”. Marika de Boo is de nieuwkomer binnen het bestuur. Zij is sinds september bestuurslid. Ze was via haar sponsorkind echter al betrokken bij Ikusasa. Toen ze wat werkzaamheden binnen de kerk beëindigde kreeg ze tijd voor Ikusasa. Penningmeester Coos Smeding staat tussen alle vrouwelijke bestuursleden zijn mannetje. Hij werkte voorheen op het schipperinternaat Prins Hendrik. Nu verdient


Ria Westerbeek


THABO IS VOOR VEEL JONGEREN EEN VOORBEELD. HIJ HEEFT LATEN ZIEN DAT DOORZET- TEN LOONT.


hij zijn dagelijkse brood in de kinderopvang van Prokino, Hij kende Ikusasa al uit zijn internaatsperiode, sponsorde een kind en kwam uiteindelijk in het bestuur terecht. Arina Oorburg (ms Tyro) is secretaris van de stichting. Ook een klus die arbeidsintensief is binnen een actieve organisatie. Ook zij doet haar werkzaamheden tussen het varen door. En allemaal werken ze pro deo. Ria is, zoals gezegd, al vanaf de oprichting actief. “Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoud. De gezondheid laat de laatste jaren wat te wensen over”. Dat is mede de reden dat het bestuur uitkijkt naar versterking. Men wil heel graag iemand erbij die de PR gaat doen. ”We vergaderen vier keer per jaar, de rest doen we via de e-mail of telefoon”. Half januari vertrekken Ria en Luc Westerbeek weer voor zes weken naar Zuid-Afrika. “In maart ben ik weer in functie”, roept ze vrolijk.


Info


Wie meer wil weten over Ikusasa, de manier waarop wordt gewerkt, de kinderen die hulp behoeven, de acties en wat al niet meer vindt uitgebreide informatie op de website www.ikusasa.nl. Telefonisch is de stichting bereikbaar via 030 60 62 750. Het e-mailadres is stichting@ikusasa.nl.


39


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72