INGEZONDEN


WEEK 20-21 14 MEI 2014


“HET KOST ME MEER MOEITE DAN GEDACHT” Gert van Zeben neemt afscheid van binnenvaartpastoraat


DUISBURG-LAAR “Het afscheid kost me meer moeite dan gedacht. Ik ben er toch een beetje vergroeid mee geraakt”, aldus ds. Gert van Zeben. Op 18 mei neemt hij officieel afscheid van het binnenvaartpas- toraat en zijn opvolger ds. Dirk Meijvogel doet zijn intrede. Het wordt dan ook een heel bijzondere dag voor het binnenvaart- pastoraat.


Zo vaak gebeurt het niet dat het vertrek van een voorganger (1 april) en de opvolging naadloos op elkaar sluit. Bovendien was het lange tijd onzeker of deze vacature zou mogen worden vervuld. Het onderzoeks- rapport ‘Daar zijn waar de schipper is, ook in de toekomst?’ gaf een duidelijk antwoord op de vraag of het binnenvaartpastoraat kan worden ondergebracht bij plaatselij- ke gemeenten. Het zou niet kunnen, ook niet moeten. Plaatselijke gemeenten zijn nauwelijks op de hoogte van het wel en wee in de binnenvaart en kunnen in de pastora- le zorg aan de schipper en zijn gezin geen continuïteit bieden. In januari 2012 ging ds. Gert van Zeben met emeritaat, zonder dat er een opvolger was. Hij werd dat zelf voor een periode van twee jaar en voor 50 procent.


In deze periode werkte hij met anderen aan de opzet en uitvoering van een plan om met inzet van vrijwilligers, het zo voor elkaar te krijgen dat de belangrijkste taken: eredien- sten, pastoraat, toerusting en bezinning in deeltijd kan worden uitgevoerd. In het najaar van 2013 besloot de dienstenorganisatie op basis van de resultaten de vacature (0.5) voor


een periode van drie jaar, met de intentie van verlenging, te vervullen. Na een vlot verlopen sollicitatieprocedure wordt besloten ds Dirk Meijvogel te benoemen als schipperspre- dikant en deze ambtelijk te verbinden aan de Nederlandse Kerk a/d Ruhr. In Scheep- vaartkrant nummer 5 maakten lezers van de Scheepvaartkrant al kennis met ds. Meijvogel.


Ds. Gert van Zeben neemt op 18 mei officieel afscheid.


Bezwaar tegen verkeersbesluit Merwedekanaal


ZAANDAM David Twigt van de Franto heeſt bezwaar aangetekend tegen het verkeers- besluit Merwedekanaal en verbindings- kanaal. Half april kreeg hij een proces verbaal omdat hij twee dagen te lang lag afgemeerd op het Merwedekanaal. In zijn bezwaar zegt hij niet op de hoogte te zijn gesteld van de nieuwe regelgeving.


Twigt lag te wachten op een nieuwe reis. “Van de nood een deugd makend lieten wij de motor uitlijnen van het schip en de com- puter repareren, inmiddels een noodzakelijk apparaat aan boord. Die reparatie duurt ook langer dan gepland. dus als wij hem einde- lijk op kunnen halen in Hoorn worden wij gebeld om 17.30 uur door iemand die zich voorstelt als ‘van de provincie Zuid-Holland’. Deze man sommeerde ons onmiddellijk te vertrekken, want men heeſt geconstateerd dat we twee dagen te lang op de plek lagen in Gorinchem. Ik zei dat dat onmogelijk was, waarop hij vertelde dat ik dan nu een proces-verbaal aan mijn broek had en dat er een dwangsom zou volgen et cetera. De man bleef maar tekeer gaan en bij elke vraag die ik stelde (waar moet ik dan heen?) wist hij alleen te vertellen dat dat mijn verantwoor- delijkheid was. Uiteindelijk vond hij het ook een prima idee als ik rondjes bleef varen op de Waal. Het feit dat deze man onze overtreding maar bleef vergelijken met het fout parkeren van een auto geeſt al aan dat men werkelijk geen idee heeſt van de wereld van de binnenvaart. Op een schip woon en werk je, en de plekken (rivieren en kanalen) waar je kunt zijn, zijn heel beperkt, dat is onvergelijkbaar met een auto die alleen als vervoermiddel dient en waarbij je veel meer opties hebt bij het parkeren ervan”.


”Als eerste wil ik erop wijzen dat de ge- bruikers van de vaarweg die dit betreſt niet gekend zijn in het besluit. (…). Het plaatsen van een dergelijk besluit in huis aan huisbladen, daarbij alle media gericht op de binnenvaart negerend mag juridisch misschien voldoende zijn, het toont niet bepaald dat men op een juiste wijze omgaat met de burgers in deze ‘participatiemaat- schappij’. Rekening houdend met het feit dat de gebruikers van deze vaarweg niet op de hoogte zijn gesteld van het besluit, zult u begrijpen dat ik volkomen overvallen was op het moment dat er gehandhaafd werd, èn door de manier waarop dit gebeurde”.


Voorlopige voorziening Twigt heeſt inmiddels ook een verzoek tot het treffen van een voorlopige voorziening verkeersbesluit Merwedekanaal en verbin- dingskanaal gevraagd bij de Voorzienin- genrechter in Den Haag. Hij verzoekt het handhaven van dit besluit te doen uitstellen tot het moment dat er een onherroepelijk besluit ligt. Dit omdat er momenteel een stevige discussie wordt gevoerd tussen ver- schillende partijen die betrokken zijn bij dit verkeersbesluit. “Er wordt al gehandhaafd terwijl de termijn waarop men bezwaar- schriſten kan indienen nog loopt”.


Gestraſt door onkunde overheid


Ik heb 22 jaar geleden mijn land (Duits- land), mijn familie, kennissen en vrienden verlaten omdat ik in de binnenvaart wilde werken. Ik wist als ik deze weg wilde gaan ik in Nederland moest zijn want daar zijn de kansen op een carrière in de binnen- vaart groter. Hier was ik dan; zonder thuis, zonder vrienden, zonder de taal te spreken, schrijven of te kunnen lezen. Een baan had ik snel, als scheepsjongen op het tankschip ‘Benjamin’. Dit schip meerde veel en lang in de vluchthaven van Gorinchem. Heel snel snapte ik waarom: Gorinchem had alles; bunkerstation, cafés, winkels, een zieken- huis, restaurants, noem het maar op en jullie hadden het. De mensen, de Gorkumers, wat waren jullie in mijn ogen een bijzonder volkje; tolerant, hartelijk, vriendelijk, ge- duldig, nuchter, realistisch en jullie stonden altijd klaar als iemand hulp nodig had. Niets moest alles kon. Zelf voor mij, een vreemde die niet eens jullie taal sprak. Het was altijd een vaste gezellige groep schepen die in Gorinchem meerden. Wij maakten vrienden onderling en met de prachtige mensen van Gorinchem. Ik voelde me hier thuis en geac- cepteerd dus ik besloot van Gorinchem ook


mijn thuis te maken en zo dachten ook meer van mijn collega’s erover. Ik heb een flatje in de Gildenwijk gekocht en de Nederlandse nationaliteit aan genomen . Ik had weer een plek gevonden waar ik mij thuis voelde en wat ik ook thuis mocht noemen. Uit dank dat jullie ons zo hartelijk ontvangen hebben, dachten wij tijdens de hoogwaterramp in de jaren ‘90 dat wij voor jullie wat terug moes- ten doen. Wij hebben ons met een groep schippers bij het Hoogheemraadschap als vrijwilligers gemeld en hebben toen gehol- pen met het vullen, dragen en neerleggen van zandzakken. Ik voelde me een Gorkumer en was er trots op. Ergens begin 2000 is er wat veranderd. Het bunkerstation moest weg wegens horizonvervuiling. Wij werden uit de vluchthaven verdreven, en er werd een nieuwe regeling (3 keer 24 uur) gehand- haafd. Een alternatief werd snel gevonden in het Merwedekanaal. Het Merwedekanaal bleek zelfs een betere optie te zijn want hier konden wij milieuvriendelijk meren omdat er stroomkasten staan. Daardoor hoefden wij onze dieselgeneratoren niet meer te laten lopen. Wij waren bereid de wat hogere stroomtarieven te betalen want: alles voor


het milieu. De Gemeentestort was vlakbij en dat was ook een plek waar wij ons afval kwijt konden, ook tegen betaling maar nogmaals: alles voor het milieu. In de zomer had de jeugd uit de buur een duikplank, en een trap waarmee ze weer het water uit konden. Er was ook toezicht omdat er altijd wel iemand aan dek was om in de gaten te houden of er geen ongelukken gebeurden. Wij hadden nog steeds de mogelijkheid voor sociale contacten. En nu, nu worden wij ook uit het Merwedekanaal verdreven. Dus het stukje milieubewustzijn waar wij aan bij konden dragen valt ook weer weg . Hoe leg ik mijn gezin uit dat ik weg moet, omdat de gemeente en de Gedeputeerde Staten van Zuid-Holland mij en mijn collega’s niet meer willen? Hoe leg ik het de kinderen uit die zomers via onze schepen veilig in het kanaal konden zwemmen? In een tijd van crisis waar we allemaal mee te maken hebben, wordt Nederlands’ trotse bedrijfs- tak ,de scheepvaart, nog eens extra de grond ingeschopt. Wij worden geïsoleerd en ik voel me beperkt in mijn sociale leven door het nieuwe beleid. Een beleid dat vanaf 1 april van kracht is, maar wij werden er nooit over


geïnformeerd voor die tijd. We hadden dus ook niet de mogelijkheid om bezwaar aan te tekenen. Tussen 9 oktober 2013 en 28 maart 2014 hebben wij vaak gebruik gemaakt van deze ligplaatsen en in al die tijd is nooit eni- ge informatie aan ons overhandigd. Nu op 23 april hebben wij informatie overhandigd gekregen waarin staat dat wij tot 1 april de kans hadden om bezwaar te maken, veel te laat dus. Verschillende belangenverenigin- gen voor de binnenvaart schijnen hier zelf ook mee akkoord gegaan te zijn. Dan vraag ik mijn toch af zitten daar nog mensen die ook maar enig inzicht of enige connectie met onze bedrijfstak hebben? Ik voel mijn in de steek gelaten door jullie en schaam mij diep een Gorkumer te zijn. Waar is onze vrijheid gebleven waar wij als Gorkumer zo trots op zijn? Moet in ons zo mooie Gorinchem echt alles aan banden worden gelegd? Jammer, want het was zo leuk een ‘vrij’ Gorkumer (Nederlander) te zijn. In mijn ogen hebben jullie alle normen en waarden laten vallen en is het niet meer ‘alles kan niets moet’ maar ‘iedereen voor zich’.


Daniel Frerichs


Hart en ziel Naar eigen zeggen heeſt Van Zeben het lastigste deel van het afscheid inmiddels gehad. “Het voelt heel vreemd maar nu begint het langzaam te wennen. Het heeſt me meer moeite gekocht dan gedacht, ik ben toch vergroeid geraakt met de bin- nenvaart. Ik heb mijn werk met hart en ziel gedaan. Het was veel meer een stuk van mijn leven dan ik in de gaten heb gehad”. Het is eigenlijk niet gewoon dat er direct een opvolger is gevonden. Daarom was al maanden geleden afgesproken dat ds. Van Zeben rond Pasen nog een aantal diensten zou doen. Dat heeſt hij dan ook gedaan. Inmiddels is ds. Meijvogel al aardig inge- werkt. Henk Mos heeſt Meijvogel vooral laten kennismaken met de binnenvaart “en ik heb echt mijn werk overgedragen. Van tijd tot tijd word ik nog eens opgebeld met de vraag hoe iets zit”. Wat Van Zeben be- treſt is het lijntje met de binnenvaart zeker nog niet helemaal doorgesneden. “Ik blijf nog wel eens een dienst doen”. Hij heeſt alle vertrouwen in zijn opvolger. “Dat zit goed, dat voel je aan alle kanten. En dan heeſt hij ook nog eens een achtergrond op het water”. Van Zeben heeſt nog geen con- crete plannen voor de toekomst. Hij gaat eerst vakantie houden en laat alles rustig


op


zich af- komen. “Ik heb nu ook wat meer handen vrij voor de kinderen en klein- kinderen”. Van Zeben wilde zelf graag dat zijn afscheidsdienst samengaat met de intrede van Meijvogel. “Ik vind het wel mooi dat ik mijn opvolger verbind aan de Neder- landse Kerk a/d Ruhr. Dan gaat in één dienst over van de een op de ander. We gaan er een mooie dienst van maken. Dat is voor mij echt de afronding, dan is het goed”.


De dienst wordt gehouden in de Evange- lische Kirche te Duisburg-Laar, Apostel- strasse 58 en begint om 14.00 uur. De eigen kerkzaal van de Nederlandse Kerk a/d Ruhr is niet zo groot en voor grotere activiteiten wordt uitgeweken naar de kerk in Laar.


Gerlien van Tiem blaast nieuw leven in oude Damenvlet


BENEDEN-LEEUWEN Ramon Noij van Bootservice Leeuwen kocht in 2006 een echte Da- menvlet uit 1956 als casco, dat hij graag wilde inzetten om de diensten van Bootservice Leeuwen nog verder uit te breiden. Hij kocht het als varend vaartuig maar in werkelijkheid bleek de motor slecht te zijn en kon er niet mee gevaren worden. Noij: “Ik wilde ermee de Waal op maar mijn droom viel in duigen”. Gelukkig stond in 2012 Frans van Tiem, directeur/ oprichter van de Gerlien van Tiem op de loopbrug. Hij wilde wel helpen de sleepvlet nieuw leven in te blazen.


“Het is een rondspant geklonken schip, ouderwets gebouwd”, vertelt Noij. “Frans van Tiem heeſt de vlet meegenomen naar Druten en er eerst een nieuwe Daf 1160 turbo ingezet, daarnaast een nieuwe vlakkoeler en er zijn mangaten in de tanks gemaakt. Ook alle elektronica is vernieuwd. Ik ben nu uit de brand”, aldus een tevreden Noij. Voor de


echte liefhebber is de vlet te koop. De vlet beschikt nu ook over vier hijsogen tot op het vlak dus hij is te vervoeren met bijvoorbeeld een vrachtwagen.


Fataal De betreffende vlet is een Damenvlet uit 1956, er stond een oude Deutz in. Toen Noij


hem kocht is hem verteld dat deze motor nog in goede staat was. “Het kopen van deze vlet is mijn bedrijf bijna fataal geworden, het was echt weggegooid geld. Nu, dankzij de Gerlien van Tiem is het weer een boot zoals hij moet zijn. Noij heeſt zelf alle ramen vernieuwd, de patrijzen vernieuwd, bolders erop gelast. Ik heb hem helemaal geschilderd; eigenlijk heb ik alles aan de buitenkant opgeknapt. De Gerlien van Tiem heeſt alles nieuw erin gezet”. Noij heeſt de boot nu in gebruik. Dus als er mensen zijn die hem kunnen gebruiken of geholpen kunnen worden met de vlet, bijvoorbeeld voor het verplaatsen van een ponton, dan kan men terecht bij Bootservice Leeuwen. I: www.bootartikelen.com


5


Ramon Noij is weer blij met zijn Damenvlet.


Uw partner in scheepsverven @nelfpaints


www.nelfmarine.nl


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28