Uit de media
Oswin Schneeweisz werpt een persoonlijke blik op actuele onderwerpen uit de wereld van radio, televisie en internet
• Column
Advocaat D
verdienmodel nooit ver weg
bescherming gaat, is het
Als het om natuur-
at ontbrak er nog maar aan: een advocaat van de aarde. Als de aarde ergens behoefte aan heeft, zijn het – volgens mij – minder advocaten. Minder mensen zou ook helpen. De wereldbevolking krimpt weliswaar niet zo snel als een ijsberg in Antarctica, want we koersen nog altijd af op het astronomische aantal van negen
Reageren?
Stuur uw mail naar
redactie@jagersvereniging.nl
miljard mensen rond 2050. Daar zijn die, elk jaar weer uitdijende, groepen ganzen op het veldje van boer L. te G. aan de Maas niets bij. En elke ecoloog weet wat er gebeurt als de stand van populaties niet in evenwicht is met de biotoop (in dit geval planeet aarde). Daar komt, vroeg of laat, ellende van. Totdat Elon Musk erin slaagt om een of andere nieuwe planeet te koloniseren, zodat we met z’n allen in een ander stukje van het universum opnieuw kunnen beginnen, zullen we het met deze aarde moeten doen. Ik draag natuurbescherming dan ook een warm hart toe, en niet in de laatste plaats omdat ik jager ben, maar natuur- beschermers kunnen ook behoorlijk doordraaien. Zo zag ik laatst de nieuwe campagne van Natuurmonumenten waarin met vette letters wordt gesteld dat Limburg ziek is. Nou woon ik toevallig in Limburg en weet ik dus uit eigen ervaring dat deze mooie provincie allesbehalve ziek is. Ziek zijn de marketeers die bij Natuurmonumenten dit soort polariserende campagnes bedenken. Wanneer het om natuurherstel gaat, duiken er de laatste jaren in de media ook steeds vaker berichten op die op de een of andere manier wortelen in het gedachtegoed van fi losoof Bruno Latour. De bedenker van the Parliament of Things. Vroeger circuleerden die ideeën vooral in bubbels van groene radicaaltjes, nu lijkt het wel bijna gemeengoed te worden. Latours visie komt erop neer dat je de aarde kunt redden als je je als mens verplaatst in de wereld van een dier of landschap of wat dan ook. Nou, daar geloof ik persoonlijk geen snars van. Ik kan mij identifi ceren met een havik of een buizerd tot ik een ons weeg, maar vliegen zal ik nooit. Hoezeer ik mij ook identifi ceer met een pinguïn, een bever of een walvis: ik ben en blijf een product van die allesvernietigende, zich suf neukende, dominante mensensoort. De eerste offi ciële ‘Latouriaanse’ clubjes zijn inmiddels een feit. Zo is er de Ambassade van de Noordzee en sinds kort dus ook stichting Advocaat van de Aarde. Die nieuwe milieuorganisatie gaat helpen in hun juridische strijd tegen ecocide en natuurmishandeling. Ik geef je op een briefje: dat worden weer vele Urgenda-achtige rechtszaken en nog meer overspannen rechters en jarenlange vertragingen die de natuur echt niet verder gaan helpen. En als je dacht dat het niet erger kon… dit is pas het begin. Je kunt wachten op het kabinet van de grutto, de bemiddelaars van het bos, de kornuiten van de kraai, de broeders van de gans en de meesters van de mus. En al die clubjes zullen beweren dat ze er zelf geen cent aan overhouden, maar daar heb ik zo mijn twijfels bij. Als het om natuurbescherming gaat, is het verdienmodel nooit ver weg.
Juni 2023/6 • 17
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60
