plaatsen wel zes meter dik, is het echter nog stil. Van daar is te zien dat de schade van de Balkanoorlog inmid- dels helemaal hersteld is. De stad ligt er weer te pronken als vanouds. Het is één groot openluchtmuseum. Maar... vrijwel alle daken hebben nieuwe dakpannen en die heb- ben toch net een iets ander, oranjerood kleurtje dan de oude. De tijd zal het verschil hopelijk doen verdwijnen.
Paradijselijke plek
Aan de zeekant zien we een terras dat letterlijk boven op de rotsen is aangelegd. Een paradijselijke plek voor een koffi epauze, maar onbereikbaar vanaf de muur. Via een labyrint van steegjes en straatjes vinden we het bewuste terras van de konoba Buza, een cafeetje dat op dit uur van de dag nog betrekkelijk rustig is. Wat een uitzicht! Gaandeweg wordt het drukker, want dit is de ideale plek, waar een fris briesje de hitte van de dag verjaagt. Terug naar de Pilepoort. Daar kijken we neer op de Onofriofontein, van oorsprong een bron waar inwo- ners vroeger hun water haalden. Daar begint ook het beroemde Stradun, de slagader van de stad, die het oude centrum doormidden snijdt. De straatstenen zijn glad en gepolijst door de miljoenen voetstappen die hier zijn gezet. Tegen de middag wordt het steeds drukker. Gidsen loodsen grote groepen toeristen door de stad.
Ogen te kort In Dubrovnik kom je ogen te kort. Het Sponzapaleis, de klokkentoren, het Rectorenpaleis, waar de bestuur- ders van de stad ooit zetelden, de kathedraal en de St. Blaisekerk, genoemd naar de beschermheilige van de stad, ze staan allemaal dicht bij elkaar en worden
druk bezocht. Voor de klokkento- ren staat Orlando’s zuil, waarvan de omtrek in vroeger eeuwen voor marktkooplieden als maat gold. Op het pleintje voor het regeringspa- leis is het markt. We kiezen uit het enorme aanbod enkele zakjes ge- droogde en gesuikerde zuidvruchten voor het thuisfront én voor onszelf. Maar ook de terrasjes zijn populair en rond het middaguur proberen charmante meisjes bij de talrijke res- taurants, zwaaiend met een menukaart, de toeristen duidelijk te maken dat ze toch echt de lunch niet kunnen missen. De prijzen zijn West-Europees, dus hoger dan in andere delen van Kroatië. Wie Dubrovnik op z’n mooist wil zien, moet wachten tot de avond. De cruiseschepen hebben dan het anker ge- licht, het wordt aanzienlijk rustiger in de stad en de on- dergaande zon, die bijna in lengterichting op het Stradun schijnt, hult de gebouwen in bijna magische kleuren. Het kan niet anders dan dat deze stad een bijzonder plekje in onze herinnering opeist.
INFORMATIEF KROATIË Split
BOSNIË EN HERZEGOVINA
Ploče Dubrovnik Camp Solitudo
Vele machtswisselingen kenmerken de geschiedenis van Dubrovnik. Onder het Byzantijnse Rijk, van de zevende tot de twaalfde eeuw, heette de stad Ragusa. De naam Dubrovnik komt van het Kroatische dubrava, wat steeneik betekent. In 1205 kwam de stad, gesticht door Romeinse vluchtelingen, onder gezag van de stadsstaat Venetië, gevolgd door een Hongaars bewind. In 1382 ontstond de Republica Ragusina, die tot grote bloei kwam. In 1526 werd de stad schat- plichtig aan het Turkse sultanaat. Een grote aardbeving in 1667 verwoestte een groot deel van Dubrovnik. Alleen het Sponzapaleis en het Rectorenpaleis bleven gespaard. Daarom tonen de gevels van het schitterende Stradun, de hoofdstraat van Dubrovnik, een opvallende eenheid. In 1806 maakte Napoleon een einde aan de zelfstandigheid van de stad en van 1815 tot het einde van de Eerste Wereldoorlog behoorde Dubrovnik tot het Oostenrijks-Hongaarse Rijk. Daarna maakte de stad deel uit van het koninkrijk Joegoslavië. Na de Tweede Wereldoorlog, waarin de stad werd bezet door de Italianen, kwam de stad onder bestuur van de republiek Kroatië, een deel van de federatie Joegoslavië. Toen Tito overleed, verklaarde Kroatië zich onafhankelijk met de Balkanoorlog als gevolg. Met geld van de Unesco en de Europese Unie werd de historische stad, die door de beschietingen van de Serviërs zwaar beschadigd was, in oude glorie hersteld.
r 0 25 50 km
Dubrovnik heeft slechts één camping: Camp Solitudo, gps N 42.66194°, E 18.07056°, Vatroslava Lisinskog 17. In een kleine baai bij de camping is een klein, openbaar kiezelstrand. Buslijn 6 rijdt om de tien minuten naar het oude stadscentrum. Een buskaartje kost twaalf kuna.
NKC Kampeerauto nr. 3/2012 | 57
Autocamp Solitudo.
J
s a
a
e .
d
n
ar
v
l
n
a
s
k
h
a
s i l a
-
Ma g tr a
o
M
O N T
w
E N
.
E G R
s
O
t
©
w
w
u
d
i
r t
t a
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84
