Tekst Sibert Meurs Foto Piet Poelsma
Naam: Wim Dik Bekend van: voormalig voorzitter raad van bestuur KPN en oud- staatssecretaris Economi- sche Zaken Type camper: VW Westfalia
“Ik ben eigenlijk een echte kampeerder. Maar op een gegeven moment begon- nen we toch naar wat meer comfort te verlangen. Toen wij dan ook een kampeerbus kochten, moest die niet wit zijn, maar grijsbeige, zodat hij in de natuur niet zo zou opvallen.”
Wim Dik (73) vertelt enthousiast hoe het be- gon. Zijn grootvader was magazijnbeheerder van het oefenkampeerterrein van de ANWB en de jonge Wim kreeg een goede opleiding in het kamperen. Hij schopte het zelfs tot kampeermentor. De ANWB-oefenkampen in Ommen en later in Larserbos waren zo’n vijftig jaar geleden onmisbaar voor beginnende kampeerders.
Wim Dik heeft met zijn trekkerstentje heel wat landgoedkampen en terreinen van Staatsbos- beheer bezocht. “Midden in de natuur, heer- lijk!” Later kocht hij een VW-Westfalia met kanteldak. “Bij Ackermann in Wageningen. Die was zelf zo’n enthousiaste kampeerder, dat hij allerlei handigheden had bedacht. Een buiten- douche bijvoorbeeld. Dertig jaar geleden was dat nogal revolutionair.”
Eigen tentje
Genietend bladert Dik in zijn fotoalbum. “We noemden onze bus Kobus en dat stond er ook op. Dat campertje hoorde echt bij ons gezin, net zoals in 1995 zijn opvolger, de nieuwe VW-California, die dezelfde naam kreeg. We hebben er heel Europa mee doorkruist, waarbij Griekenland wel een heel geliefd reisdoel was. Fietsen en surfplanken gingen altijd mee. Zelf sliepen we boven onder het gekantelde dak. Twee kinderen beneden en de jongste in een hangmat in de cabine boven het stuur. Dat
BN’ERS EN HUN CAMPER
Wim Dik:
‘Kobus was lid van ons gezin’
ging perfect, totdat hij met de benen buiten kwam te liggen. Daarna namen ze hun eigen tentje mee.”
De familie maakte vaak gebruik van kleine campings, want aan boord waren geen sanitaire voorzieningen. Toch stonden Dik en zijn gezin ook soms midden in de natuur met hun kleine, niet al te opvallende kampeer- bus. Ze vonden het heerlijk, zo anoniem te genieten.
Dik vertelt in dat kader met smaak over een ervaring uit de tijd dat hij staatssecretaris was. Hij ging toen op werkbezoek bij zijn collega van Hongarije en kreeg natuurlijk prompt de uitnodiging om ook eens met Kobus en het gezin naar Hongarije te komen. Dat gebeurde. Eerst natuurlijk even een be- zoekje aan de collega. Die wilde per se weten welke route Kobus zou gaan rijden. Wat
bleek? Op elke camping stond een delegatie klaar om de staatssecretaris een offi cieel welkom te bereiden... Jaren later kocht de familie een huis op Sardinië en Kobus ging mee. Fijn om ook daar vanuit het vakantiehuis weer te kun- nen rondtrekken met de camper. Toch nam de animo af. Na familieberaad bleek dat geen van de vijf kinderen belangstelling had om Kobus over te nemen om ermee te gaan kamperen, waarop de wagen werd verkocht.
“Het jonge stel dat hem kocht heeft de naam zo gelaten en geniet bijzonder van de bus. We kregen uit Noorwegen een kaartje van ze.” Ze hebben Wim Dik er een groot plezier mee gedaan, want hij ziet met intens genoegen terug op zijn Kobustijd.
NKC Kampeerauto nr. 3/2012 | 35
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84
