BOERINVERTELT ‘Zie je niet hoe
GEPASSIONEERD mijn man meewerkt?’
‘Hoeveel jaar is het geleden? Ik denk vijf jaar. Ja, 2013 was het. Mijn man kwam opgetogen thuis. Hij jubelde: “Eindelijk is de overname bespreekbaar door mijn vader.” Hij was zó blij. Na al die jaren in maatschap met zijn niet al te makkelijke vader gloorde het vooruitzicht dat hij de boerderij over kon nemen. Zijn droom zou werkelijkheid worden.
Boeren is zijn lust en zijn leven. Als kleine jon- gen hielp hij thuis al volop mee op de boerderij, vertelde hij snel na onze eerste ontmoeting in
‘Mijn schoon- vader is echt VAN DE OUDE STEMPEL’
2008 tijdens een avondje bowlen. Ik met mijn vriendinnen, hij met zijn vrienden. Toen we beiden drinken bestelden aan de bar, raakten we aan de klets. Hij vertelde al heel snel dat hij samen met zijn ouders een melkveebedrijf had. Zijn ogen glinsterden toen hij praatte over zijn koeien, het werk op het land. Na dat avondje bowlen ontmoetten we elkaar vaker en na een paar jaar zijn we in het dorp gaan wonen. Hoe vaak hij niet geprobeerd heeft de over- name bespreekbaar te maken met zijn vader! Zijn vader is er echt een van de oude stempel. Emoties tonen doe je niet. Het bedrijf is wie je bent. Hard werken en niet zeuren. En… het in mijn ogen belachelijke idee dat het bedrijf over- gedragen moet worden aan de oudste zoon. Maar die taalde er niet naar en heeft inmiddels
als ICT’er een goede baan. Mijn schoonvader heeft dat nooit kunnen accepteren: dat je als oudste zoon niet het bedrijf wilt overnemen. Een prachtbedrijf met 80 koeien en uitbrei- dingsplannen tot 120, misschien zelf 150 koei- en. Ik herinner me nog goed een verjaardag op de boerderij van mijn schoonmoeder. Ik ben toen ontzettend boos op mijn schoonvader geworden toen hij weer zijn teleurstelling liet blijken over de keuze van zijn oudste zoon. Ik beet hem toe: “Wat is er mis met je jongste zoon, mijn man. Zie je niet hoe gepassioneerd hij meewerkt? Zie je zijn ambitie niet? Laat dat belachelijke en ouderwetse idee toch eens va- ren dat de oudste het bedrijf moet overnemen!” Een week later heb ik een-op-een met hem gepraat, zonder dat mijn man het wist. Op mijn initiatief en ik zag er enorm tegenop. Maar ik voelde dat ik het moest doen. Als vrouw die ziet dat haar man door zijn vader wordt geblok- keerd in het verwezenlijken van zijn droom: het bedrijf overnemen en verder uitbouwen. Een blokkade gebaseerd op belachelijk ouderwetse ideeën. Gelukkig was mijn schoonmoeder ook bij dat gesprek. Zij hield op een gegeven mo- ment haar man voor: je weet dat het bedrijf bij je jongste zoon in goede handen is. Je weet dat alles je fysiek steeds moeilijker af gaat. Laat het los en bespreek de overname. Met tranen in de ogen reed ik naar huis. Ik voelde, nee ik hoopte zo dat het gesprek een opening had gecreëerd. En ik denk dat dat zo is. Want een paar weken later kwam mijn man jubelend thuis. Ik heb hem nooit verteld van mijn gesprek met zijn vader.
De oudere broer van mijn man werkt mee aan de overname, dus we hebben er alle vertrou- wen in dat het goed komt. Dat mijn man zijn droom kan waarmaken: een eigen melkvee- drijf!’
In ‘Boerin vertelt’ blijven de inzenders anoniem. Wilt u reageren? Mail of schrijf naar:
boerin@crv4all.com of: Redactie De Boerin, Postbus 454, 6800 AL Arnhem.
49
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52
