‘Ik heb dit plaatje voor ogen:
een duurzame,
veelsoortige sector met een grote diversiteit aan boeren.
Dat maakt de sector veerkrachtig’
binding zoeken. Goed luisteren naar de geluiden uit de samen- leving en elkaar opzoeken.’
Boerin stelt zich kwetsbaarder op
Zoals ze aan het begin van haar loopbaan zorgde voor haar leerlingen, zo kan Heleen haar zorghart nu kwijt in het opkomen voor boeren en boerinnen. ‘Ik voel me met hen verbonden.’ Wat haar drijft? ‘Ik zie dat ons huidige landbouwsysteem niet houd- baar is. Zo tekenen we als sector ons eigen vonnis’, zegt ze. ‘Ik heb dit plaatje voor ogen: een duurzame, veelsoortige sector met een grote diversiteit aan boeren. Dat maakt de sector veer- krachtig en “volhoudbaar”.’
verhaal vertel, zijn ze verwonderd over alle keuzes die we als boeren moeten maken en de bedragen die erin omgaan. Dat snap ik best. Want eerlijk is eerlijk, ik was ook verbaasd toen ik de eerste keer zag dat het melkgeld binnenkwam. Dat was net zoveel als het jaarsalaris dat ik in het onderwijs kreeg!’ Al is je kop boven het maaiveld uitsteken ook gewoon eng, geeft Heleen eerlijk aan. ‘Ineens vraagt iedereen om mijn mening. Daar moet ik aan wennen. Zo kreeg ik tijdens de I&R-fraude iemand van de radio aan de telefoon. “Wat vind jij ervan Heleen?”, vragen ze dan. Dan moet ik ook eerst even nadenken.’ De Twentse boerin ziet nog veel ruimte voor communicatie tus- sen de agrarische sector en de samenleving. ‘Als je er keihard tegenin gaat, kom je nooit samen. Neem de Nationale Week Zonder Vlees, die pas georganiseerd werd. Vanuit de agrari- sche sector wordt daar best negatief op gereageerd. Maar het is toch een briljant concept? Zoiets kunnen wij ook doen, met bijvoorbeeld de Week van het Nederlandse Product.’ Heleen ziet meer in verbinding zoeken. ‘Je kunt als sector wel vertellen dat je het zo goed doet, maar ik zie veel meer in ver-
Heleen draagt dat beeld uit naar de samenleving, maar óók naar de sector zelf. ‘En dan gaat het me niet om de voorlopers. Hoe waardevol zou het zijn als ik collega’s in beweging krijg?’ Die beweging verwacht Heleen eerder van boerinnen dan van boeren. ‘Die durven zich kwetsbaarder op te stellen en staan midden in de maatschappij, veel meer dan boeren. Hoeveel boerinnen zijn er niet die nadenken over een bed and breakfast of een zorgtak op hun bedrijf?’ Ga dat gesprek vooral aan, raadt Heleen die boerinnen aan. ‘En deel je hulpvraag of je worsteling met anderen, maak ze deelgenoot. Zo kom je verder. Het geeft zoveel rust als je doet waar je blij van wordt.’ Voor Heleen zelf betekent het dat ze weinig in de stal te vinden is. ‘Daar word ik niet blij van. Rogier vraagt dat ook niet van me, net zo goed als ik hem niet vraag om een rondleiding te geven.’ Wel regelt ze de betalingen, vult ze de KringloopWijzer in en verzorgt ze de meitelling ofwel de gecombineerde opgave. ‘Maar als Rogier er niet is, vervang ik hem natuurlijk. En als ik op pad ben, is Rogier in huis om alles draaiend te houden.’ De tweede plek bij de ‘Vrouw in de Media Award’ geeft voor Heleen aan dat ze op de goede weg zijn. Hoe de toekomst van hun bedrijf eruitziet? Ze moet het antwoord schuldig blijven. ‘Als je me vraagt waar we over drie jaar staan, dan weet ik het echt niet. Maar ik heb er vertrouwen in dat het goed komt. Want ik merk dat de boer in Nederland echt nog wordt gewaardeerd.’
19
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52
