ONDERNEMENDEBOERIN
en niet naar buiten? Ze verdiepte zich in de jaren die volgden op allerlei manieren in de sector, ze las vakbladen en volgde discussies op sociale media. Maar wat ze las, stemde haar niet gelukkig. Haar aanvankelijke enthousiasme over het boerin zijn maakte plaats voor bezorgdheid. ‘Technisch draaide ons bedrijf goed, maar we werden er niet gelukkig van. Eigenlijk voelden we ons zelfs doodongelukkig. De melkprijs stond langdurig onder druk, er was allerhande regelgeving op komst en de druk van de maatschappij op de sector werd steeds groter.’ Heleen en Rogier besloten het roer om te gooien. Ze kozen er- voor niet mee te gaan in de schaalvergroting en te accepteren dat de sector voor grote veranderingen staat. ‘Dat besluit gaf ons veel rust.’ Gaandeweg groeide bij hen ook de overtuiging dat boeren meer de samenleving op moeten zoeken. Zo kwa- men Heleen en Rogier op het idee een melktap te plaatsen op het erf. ‘Het was niet ons belangrijkste doel om op die manier veel melk af te zetten – in het eerste jaar hebben we zo’n 1100 liter verkocht. Maar de melktap is de deurbel naar de rest van ons verhaal. Zo komen we met mensen in gesprek.’ Ook speel- den ze met het idee een ontvangstruimte in te richten op het
bedrijf. ‘Maar wie moet dat dan schoonmaken? Juist, ikzelf. Daar word ik niet gelukkig van’, geeft Heleen toe.
Als ‘boerin 2.0’ op pad In plaats daarvan gaat de Twentse boerin nu zelf de boer op met haar verhaal over de mooie kanten en de uitdagingen van het moderne boerenbestaan. Onder haar motto: ‘De kracht van de boer zit ’m in zijn zichtbaarheid naar de burger’. Zo trad ze met een aantal andere boerinnen op in het theater met de voorstelling ‘De avond van de koe’, spreekt ze groepen boerin- nen toe en stond ze pas als jurylid voor Brood en Spelen – een prijsvraag over nieuwe perspectieven voor het platteland – voor een zaal met architecten en grondbezitters. Haar ervaring uit het onderwijs komt haar daarbij goed van pas; Heleen is niet bang om voor een groep te staan. ‘Toen ik als studente voor een evenementenbureau werkte, heb ik warming-ups gedaan voor 500 mensen. Dat scheelt.’
Ze krijgt veel positieve reacties op haar verhaal, vaak achteraf via Facebook. Mensen zijn er door geraakt, merkt ze. ‘Ze den- ken dat er op het boerenerf niet zoveel gebeurt. Maar als ik ons
18
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52
