Jaarlijks vinden op onze wegen meer dan tienduizend aanrijdingen met reeën plaats
mee om het vuile werk op te knappen. Als een dier moet worden afgestoken, doe ik dat, ondanks het feit dat ik het altijd gruwelijk vind om te moeten doen.’
OPTIES Meestal zijn er twee opties bij een gewond dier: afschieten of afsteken. Bruursema: ‘Afschieten is vaak niet mogelijk, omdat de situatie zich er niet voor leent vanwege te veel omstanders; een kogel kan afketsen op het wegdek. Meestal moet ik het mes gebruiken. Dan probeer ik, als het mogelijk is, het dier een beetje uit het zicht te verplaatsen, leg er een deken over waardoor het minder stress ervaart, blokkeer met de ene hand de kop en steek vervolgens het mes in de hart-/longstreek. Dan is het lijden snel voorbij. Juist omdat je direct contact hebt met het dier, heeft het veel meer impact dan de dood via de kogel. Het went eigenlijk nooit.’
Bruursema vertelt graag over wat ze meemaakt, gevraagd en ongevraagd, onder meer via Facebook en X (Twitter). ‘Dat doe ik omdat ik het belangrijk vind om mensen te laten zien wat we doen. We moeten als valwild-afhandelaars naar buiten treden met ons verhaal. We moeten uitleggen wat we doen.’ Soms doet ze dat heel letterlijk en ter plaatse, zoals die keer dat een biggetje omver was gereden door een moeder met kinderen. Bruursema: ‘Ze waren allemaal reuzenieuwsgierig naar wat ik ging doen. Toen heb ik hen de keuze gegeven of ze erbij wilden zijn. Dat wilden ze. Ik heb ze heel rustig uitgelegd wat ik ging doen en ze stonden
allemaal met open mond toe te kijken. Toen het biggetje eenmaal dood was, heb ik ze van alles verteld over hoe varkens leven en aan de hand van de strepen en tanden laten zien hoe oud het biggetje was. Dat vonden ze prachtig. Zo maakte ik van het afsteekmoment ook een educatief moment.’
VERGRIJZING Omdat Karen Bruursema in haar werkgebied woont en jaagt, kent ze het gebied op haar duimpje. Ze weet precies waar de plekken zijn waar veel aanrijdingen gebeuren en als ze als jager op pad is, heeft ze altijd een doel. ‘Dan doe ik bijvoorbeeld afschot op de plekken waar veel ongelukken gebeuren. Dan is het daar weer een tijdje rustig. Of ik haal die ene jaarling eruit waar- van ik weet dat-ie binnenkort wordt verstoten en de weg zal gaan oversteken om een nieuw territorium te vinden.’ Een nieuw pro- bleem is de aanwezigheid van de wolf. Bruursema: ‘Sinds de wolf op de Veluwe rondloopt, is het een grotere uitdaging om aan ons afschot te komen. Immers, de dieren zijn naar plekken toe getrokken waar ze anders niet kwamen. Vroeger kon je precies voorspellen waar de reeën en edelherten zaten. Sinds de komst van de wolf is dat allemaal veel onvoorspelbaarder geworden. En te grote aantallen zwijnen en hoefdieren hebben ook een negatief effect op bosverjonging en biodiversiteit. Als alle eikels op zijn, beginnen ze aan de jonge boompjes. Daardoor krijgt het bos niet de kans om zich te verjongen en dat zorgt dan weer voor wat ik maar noem ‘de vergrijzing’ van het bos op de Veluwe.’
november 2023/11 • 11
Foto Holly Klein Oonk
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68
