Waterberging, ecologische verbindingszone en recreatiegebied Kristalbad tussen Enschede en Hengelo.


STEDELIJK WATERBEHEER


Gestandaardiseerde stresstest In het Deltaplan Ruimtelijke Adaptatie is afgesproken dat heel Nederland in 2050 waterrobuust en klimaatbestendig is ingericht. Om de kwetsbaarheden voor extreme weersi- tuaties in beeld te krijgen, dienen alle overheden uiterlijk in 2019 een stresstest te hebben uitgevoerd voor de vier kli- maatthema’s: wateroverlast, hitte, droogte en overstroming.


respectievelijk de riolering overschrijdt, geldt zowel voor de waterschappen als voor gemeentes: wel aanspreekbaar, niet aansprakelijk.”


Van Kruining bevestigt dat de gemeentes de lead hebben om de stresstest uit te voeren. Waterschappen zijn wel als partner betrokken. “Vooral kleine gemeentes hebben vaak te weinig mensen en kennis om de stresstest uit te voeren. Daarom is het goed dat ze met de waterschappen optrek- ken. Die beschikken bijvoorbeeld over hydrologen die goed kunnen modelleren. Ook kopen waterschappen soms simu- latiemodellen, die de afgelopen twee jaar beschikbaar zijn gekomen, om gedetailleerder op de gevolgen van de vier thema’s in te zoomen. Gemeentes kunnen de modellen dan gratis gebruiken.”


Risicodialoog


Gemeentes en waterschappen bespreken vanaf 2020 de gevolgen van extreem weer met particulieren,


agrariërs


en bedrijven, de zogeheten risicodialoog. ‘Een prachtige Haags-ambtelijke term die geen burger of ondernemer zou verzinnen - en evenmin een term die ervoor zorgt dat ze op hun vrije avond naar een gemeentelijke bijeenkomst gaan’, schreef Bauke de Vries van Hogeschool Saxion in juni in een opiniestuk op de site van de onderwijsinstelling. “Inderdaad een ambtelijke term. Maar in de praktijk wordt het zo ook vaak niet genoemd”, reageert Van Kruining. “Wanneer er in een wijk bijvoorbeeld parkeerproblemen zijn of een nieuwe riolering of glasvezelnet wordt aangelegd, is dat het moment om met de bewoners in gesprek te gaan.”


Gemeentes, waterschappen en particulieren bespreken dan hoe hoog ze de lat willen leggen. “Soms is het immers niet zo erg als hemelwater wat langer op straat blijft staan. In de winter ligt er soms ook een pak sneeuw en accepteren we met z’n allen dat het na een tijdje weer weg is. De gesprekken zijn bedoeld om in beeld te brengen welke risico’s we lopen bij de gevolgen van extreme neerslag, overstroming, hitte en droogte. En belangrijk: wat kunnen we doen om de risico’s te verkleinen?”


Verwarring Volgens Gastkemper is er de nodige verwarring over de ri- sicodialoog. “Gemeentes kunnen de gevolgen van extreem weer voor de openbare ruimte duidelijk in kaart brengen. Voor woningen lukt dat vaak ook nog wel. Maar van de effecten voor bedrijven en instellingen hebben gemeentes veel min- der een beeld, omdat zij niet weten wat er in het gebouw


De test onderzoekt de kwetsbaarheid van allerlei objecten en functies in een gebied bij extreme weersituaties, maar specifi eke aandacht wordt gevraagd voor zogeheten vita- le en kwetsbare functies. Dit zijn functies die cruciaal zijn voor de rampenbeheersing, zoals de drinkwatervoorzie- ning, en functies die bij uitval of een calamiteit ernstige schade veroorzaken voor mens, milieu of de economie. In het Deltaplan is afgesproken dat de stresstest ongeveer iedere zes jaar wordt geactualiseerd om het beeld van de kwetsbaarheden bruikbaar te houden. In samenwerking met een groot aantal partijen is de gestandaardiseerde stresstest ontwikkeld die is vastgelegd in een ‘bijsluiter’. De bijsluiter vervangt de Handreiking stresstest light die aanvankelijk werd aangeboden om de eerste verkennin- gen te maken. De nieuwe bijsluiter gaat verder en helpt bij de concrete uitvoering en het maken van keuzes als: wat reken je door (of laat je doorrekenen)? Hoe diepgravend gebeurt dat, en waarom? Welke informatie moet worden gebruikt? Hoe om te gaan met onzekerheden? Wat moet worden gedocumenteerd? En als er resultaten zijn: wat kun je ermee, en wat niet?


Meer informatie: www.ruimtelijkeadaptatie.nl/stresstest


gebeurt. Daar geldt nog meer dat de eigenaar zelf de mo- gelijke schade, de maatregelen en het te accepteren risico moet bepalen.”


De directeur van Stichting Rioned constateert dat we nieuwe grenzen trekken in de overheidsbetrokkenheid. “In de water- wereld zijn we gewend dat de overheid de problemen oplost. Daar gaan we van af. Het is de particulier die aan zet is. De overheid kan helpen en doet dat ook.”


Kuks hecht eraan om de risicodialoog ook als zodanig te be- noemen. “In het gesprek moeten gemeentes, waterschappen en particulieren goed afwegen welke risico’s ze al dan niet laten voortbestaan. De uitkomst van het gesprek moet haast een juridische duidelijkheid geven.” Het moet volgens hem duidelijk zijn waar wel of niet geïnvesteerd gaat worden om de schadelijke effecten van de vier thema’s aan te pakken. “Waar het risico blijft voortbestaan, willen we als overheid niet aansprakelijk zijn als het toch optreedt. De overheid kan niet alle risico’s uit de samenleving wegnemen. Particulieren moe- ten zich hiervoor verzekeren, of hun vastgoed bouwkundig aanpassen zodat het beter tegen schade is beschermd.”


WATERFORUM SEPTEMBER 2019


39


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48