search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Column 39


Interview met de


schrij ver


Mariola Goossens Harige blote billen


‘Mentaal klaar voor


uitdagingen’ In Gevechtsbereid beschrij ft Renaldo Ishaak hoe belangrij k psychische gezondheid is om obstakels in het leven te overwinnen. Aan de hand van zij n ervaringen vertelt hij hoe hij leerde om in zij n hoofd gevechtsbereid te blij ven, zelfs na enkele traumatische gebeurtenissen die hij meemaakt tij dens zij n werk bij de Koninklij ke Marechaussee (beschreven in zij n eerste boek First Responder). ‘In vrij wel alles wat we willen doen en bereiken moeten we gevechtsbereid zij n’, zo legt Ishaak uit. Oftewel: we moeten niet alleen fysiek, maar juist ook mentaal klaar zij n om uitdagingen aan te gaan. Hoe doe je dat? ‘Het heeft allemaal met mindset te maken’, vertelt Ishaak. ‘Stel, je hebt een paar slechte dagen. Dan kan je in een negatieve spiraal terechtkomen. Een goede mindset voorkomt dit. Hiermee zet je juist mooie stappen in het leven. Het is de kunst om iets positiefs te halen uit alles wat er gebeurt. In mij n boek vertel ik aan de hand van mij n eigen situatie hoe ik die positieve mindset houd, ondanks dat ik ook diepe dalen heb gekend. Het boek is niet gebaseerd op wetenschappelij ke theorie. Iedereen kan de ervaringen die ik beschrij f toespitsen op de eigen situatie. Hopelij k leren mensen zichzelf er een spiegel mee voor te houden, waarin ze altij d iets positiefs zien. Dat draagt bij aan een gezonde mindset en daarmee blij f je gevechtsbereid.’


Gevechtsbereid – Hoe sterk is jouw mindset? Renaldo Ishaak Uitgeverij Kompas ISBN: 978-94-9210-7558


Drie paar ogen kij ken me verwachtingsvol aan boven de macarons, petitfours en blini’s met crème fraîche. Het zachte geroezemoes van de andere gasten in de lunchroom omringt ons als een warme deken, terwij l de serveerster fruitige oolongthee inschenkt. De perfecte plek voor een welkom-thuis-hightea, een cadeautje van mij n vriendinnen van de middelbare school. Ik adem de geur van de warme scones op mij n bord diep in en veeg met mij n vinger een druppel clotted cream op die op het tafelkleed is gevallen, terwij l ik hard nadenk over de vraag die in de lucht is blij ven hangen. ‘Ik heb gehoord dat militairen een verheven soort humor ontwikkelen om met spanning en levens- gevaar om te gaan. Heb je dat in Afghanistan ook gemerkt?’ Mij n herinneringen brengen me in een nanoseconde terug naar een breed dal, een rustplek onderweg naar een van onze buitenposten. Tussen de bergen door, die aan beide zij den hoog verrij zen, waait een heel licht briesje. We hebben al een lange, stoffige ochtend achter de rug en het was een verademing om mij n scherfvest even van me af te kunnen pellen en de wind mij n natte jasje te laten drogen. We hebben elke kilometer wel een keer stilgestaan door de toegenomen dreiging van bermbommen. Als ik water opwarm op mij n brandertje om noodles te maken, hoor ik mensen lachen en roepen. Ik draai het gas uit en loop nieuws- gierig om ons voertuig heen om


te kij ken wat er aan de hand is. Ik word onmiddellij k geconfron- teerd met een paar harige blote billen. Van een soldaat. Die aan de ronddraaiende kraan van de bergingstank hangt. Terwij l hij poept! Eromheen staat een groot deel van het peloton te joelen. Ik schiet in de lach. Die overgaat in een schaterlach, tot de tranen over mij n wangen lopen en ik mezelf overeind moet houden aan de wagen. ‘Mariola?’, klinkt het aarzelend. Ik ben weer terug in de heerlij k geurende, warme lunchroom. Mij n vriendinnen wisselen bezorgde blikken uit, ongetwij feld omdat ik schaapachtig in mezelf zat te grinniken. Terwij l ik bedenk dat met ‘verheven’ vast niet ‘hangend in een kraan’ wordt bedoeld, begin ik een theoretische uiteenzetting over omgaan met gevechtsstress. Lij kt me beter voor onze eetlust.


Majoor Mariola Goossens was als luitenant mee met het Provinciaal Reconstructie Team in Afghanistan (2007). Ze onder- hield hier met haar collega’s de contacten met burgemeesters, stamoudsten en politiecomman- danten. Momenteel werkt ze als landmachter bij de luchtmachtstaf om instroom van nieuw personeel te verbeteren.


checkpoint


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76