search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
12


Grappen en grollen


‘“Silence, I kill you” van Jeff Dunham hoorde je regelmatig in de eetzaal op Kamp Holland’


in een rood-wit pak en met een lange, witte baard in de bloedhete woestijn stond. Het leverde weer een paar maan- den lachvoer op.


Donkere humor hielp Het waren grappen uit de donkerste categorie die Grijpstra en zijn collega’s door de zwartste momenten hielpen. ‘Ik liep toevallig wacht op het moment dat er een heftig ongeval plaatsvond, waardoor de sfeer op het kamp heel verdrietig en stressvol werd. Toentertijd had de Amerikaanse buikspreker Jeff Dunham net een nieuwe show, met daarin een hoofdrol voor zijn pop Achmed, de dode terrorist. Op een gegeven moment hoorde je dan ook om de haverklap zijn inmiddels bekende leus Silence, I kill you door onze eetzaal. Het is misschien lastig voor te stellen, maar zoiets sleept je door zulke moeilijke tijden heen.’ Natuurlijk wordt zo’n act met een ske- letvormige buikspreekpop niet direct na zo’n heftig voorval geïmiteerd. Wat is dan wel het juiste moment om weer een grap te maken? Dat is lastig te zeggen, volgens Grijpstra. ‘De een heeft meer en langer last van de gebeurtenis- sen dan de ander. Daar hadden we dan ook respect voor. Qua grappen spraken we elkaar ook aan als het niet kon. Maar die harde humor werkte vooral relativerend, zeker met de jongens onder elkaar. Wat dat precies met je doet is heel moeilijk uit te leggen aan buitenstaanders, maar ik vond het heel bijzonder om mee te maken.’


checkpoint


Plagerijtjes Ondanks de heftige gebeurtenissen, zijn het vooral de grappige en leuke momenten tijdens de missie waaraan Grijpstra terugdenkt. ‘Misschien komt het omdat ik zelf niet “de poort uitging”, maar ik kijk terug op een heel leuke uitzending. Als onderhoudsmonteur moest ik zorgen dat het werk afkwam, linksom of rechtsom. Dat kon je op een stressvolle manier doen, maar ik zorgde er liever voor dat het op een leuke manier gebeurde. Dat iedereen het naar zijn zin had.’ ‘Humor hielp mij ook de saaiere en fysiek zware dagen door. Ik had wel- eens een dag lang hard gewerkt, als ik van mijn leidinggevende nog moest wachtlopen tot zes uur ’s ochtends. Dan was het lekker als iemand gewoon een grap maakte, het liefst juist zelfs over het feit dat ik nog heel de nacht aan de bak moest. Door zulke plagerijtjes moest ik alleen maar lachen om de situatie, wat me weer enorm hielp om de tijd door te komen.’


In hokje gestopt Ook na zijn uitzending merkte Grijpstra dat humor een waardevolle manier is om gebeurtenissen te verwerken. ‘Bij Defensie heerst echt wel een mannen- cultuur, waar we niet altijd makkelijk over gevoelens praten. Wij gingen na onze uitzending naar Kreta, om daar


drie dagen lang aan de burgermaat- schappij te wennen. Dan werden we samen met een psycholoog in een hokje gestopt en moesten we maar vertellen waar we last van hadden. Dat werkt voor mannen onderling niet. Humor wel. Begrijp me niet verkeerd: als je echt ergens last van hebt, dan moet je altijd hulp zoeken en erover praten. Maar soms helpt een lach gewoon beter.’


Door het bos rennen Inmiddels werkt Grijpstra als pro- jectleider distributie bij WMD: de Waterleidingmaatschappij Drenthe. ‘Ik doet dit werk nu al twaalfenhalf jaar, maar ik praat over mijn tijd bij Defensie alsof ik gisteren nog in mijn groene pak door de bossen rende. Dat komt door- dat ik met zoveel plezier terugkijk op de missie die we hebben gedraaid. Ik ben ook echt trots op de dingen die we daar hebben bereikt. Dat komt vooral door de mensen met wie ik samenwerkte en de grappige dingen die we met elkaar hebben beleefd. Ik wil die mensen daar via deze weg graag nog hartelijk voor bedanken. En de huidige lichting militairen wil ik meegeven: zorg er in de eerste plaats voor dat je doet wat ervan je verwacht wordt, maar probeer dat altijd op een zo’n leuk mogelijke manier te doen.’


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76