36


Dutchbat II


‘Spanning hing in de lucht’


Dutchbat II-veteraan Marko Bij sterbosch (55) kij kt niet graag terug op de manier waarop hij Defensie moest verlaten.


Maar die missie had hij voor geen goud willen missen. Tekst Eline Lubberts Fotografi e Medea Huisman


‘Ik kan niet goed tegen onrecht, dat was de belangrij kste reden om na mij n dienstplicht in 1991 bij Defensie te blij ven plakken. Bovendien sprak het sportieve me aan. En als ik heel eerlij k ben, kwam het ook een beetje door de televisieserie Tour of Duty; sergeant Zeke Anderson was echt wel een rolmodel.’ Als Dutchbatter Marko Bij sterbosch praat over zij n Defensietij d en zij n uitzending met het geniepeloton, dan beginnen zij n ogen te glimmen van trots. ‘Maar de rottige manier waarop ik de dienst moest verlaten, heeft een stempel gedrukt op hoe ik terugkij k op mij n tij d bij Defensie. Ik kon er niet mee omgaan dat ik zo aan de kant werd gezet toen ik een dubbele, inoperabele hernia had.’


I checkpoint


In totaal werkte hij tien jaar bij Defensie. In eerste instantie droomde hij ervan om bij de mariniers te gaan, maar Defensie had een nieuw parade- paardje: de Luchtmobiele Brigade. Ook elite, dus Marko was al snel om. Helemaal zij n wereld, vertelt hij trots. Dat er bovendien een missie op de planning stond, dat sprak hem ook aan. ‘De uitzending werd gepresen- teerd als een heldendaad. Er hing een sfeertje omheen. Mij n vrouw, destij ds nog mij n vriendin, heeft het nog weleens over de modeshow waarbij we aanwezig waren: daar werd de nieuwe kleding gepresenteerd en werden de nieuwe technische foefjes getoond.’


Snackbar Het waren andere tij den: elke avond in het achtuurjournaal ging het over het conflict in Joegoslavië en zag je op een landkaart de bewegingen van de verschillende partij en. ‘Dat zegt natuurlij k niets over hoe het leven daar was, hoe we ons werk daar zouden kunnen doen.’


De overgang na het afscheid in Nederland naar het leven op de basis in Potočari, Srebrenica was groot. Hij herinnert zich de busrit van Zagreb naar Srebrenica nog. De beschoten huizen, het veranderende landschap, maar ook de snackbar in Novi Sad waarbij de bus stopte om er met z’n allen te eten. ‘Als genie hadden we natuurlij k een duidelij k takenpakket. De eerste paar dagen kregen we de kans om te inbunkeren, te acclimati- seren op de compound. De collega’s van de vorige rotatie namen ons mee over de compound, langs belangrij ke onderhoudspunten, zoals de aggre- gaten, zodat we de staat van het onderhoud leerden kennen.’ Er zij n twee dingen die hij noemt als het over zij n tij d in de enclave Srebrenica gaat. Het avontuur en het overheersende gevoel dat het wel mis moest gaan. Marko: ‘Er was veel dreiging en we werden soms behoorlij k uitgedaagd. Dan werd er van de ene kant naar de andere kant geschoten, over ons heen, zodat het leek alsof de schoten door ons heen gingen.’


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76