18
Janine van der Meulen (64)
Pr-manager Getrouwd met Philip, twee kinderen MISSIES PHILIP Irak (1991), Afghanistan (2004), Jordanië (2015)
Janine van der Meulen studeerde af in een tijd dat je de sloten kon dempen met jonge juristen. Haar man Philip (66), toen helikopterpiloot, woonde al in Amersfoort dus daarheen verhuizen vond ze prima. ‘Ik kon net zo goed in Amersfoort werkloos zitten zijn.’ Maar dat pakte anders uit. Ze kon een baan krijgen als personeelsfunctionaris bij de gemeente Amersfoort. Niet haar sport, maar dat kan ik best, dacht ze. En dat was ook zo, sterker nog: het werk beviel goed. Toen er een reorganisatie kwam, op het moment dat ze zwanger was en een doodzieke moeder had, stapte ze over naar een baan bij de muziekschool. Lang verhaal kort: na een fusie met een andere kunstinstelling kon ze kiezen voor een baan als personeelsfunctio- naris of als pr-medewerker. Ze koos het laatste. ‘Daar bleek mijn hart te liggen, een heerlijke baan.’ Ze volgde een opleiding en werkte zich een slag in de rondte, had altijd met deadlines te maken, en met eigenzinnige kunste- naars en vormgevers die daar dan weer lak aan hadden. Druk druk druk, met werk en kind, en toen kreeg Philip het aanbod om als commandant SAR van de KLu op Vliegbasis Leeuwarden aan de slag te gaan.
‘Fantastische kans voor hem, maar ik wilde niet mee. Ik had een baan, een oppas, we hadden een fi jn huis in Amersfoort. Om dat allemaal op te geven voor bepaalde tijd, nee. Daar had ik geen zin in.’ Viereneenhalf jaar hadden ze een weekendhuwelijk, waar- in nog een tweede kind werd geboren. ‘Ja, het was aanpoten, de befaamde tropenjaren, ik had ook nog een pittige
checkpoint
zwangerschap. Maar ja, je bent jong.’ Philip werkte na Leeuwarden op ver- schillende plekken binnen Defensie, onder meer als adjudant van de konin- gin. ‘Dat is eigenlijk een uitzending in Nederland, de koningin is de baas over de tijd van je man, als vrouw kom je op de tweede plek.’ Er waren uitzendingen, naar Irak en Afghanistan, en al die tijd werkte én zorgde Van der Meulen stug door. Slechts eenmaal gaf ze haar baan op: in 2009 vertrok ze met Philip en de kinderen voor zijn werk voor drie jaar naar de VS. ‘Dat waren gouden jaren voor ons als gezin. Voor het eerst waren we in relatieve rust bij elkaar.’ Ze kwamen terug naar Nederland, de kinderen vlogen uit, Van der Meulen pakte serieus vrijwilligerswerk op en
nam de mantelzorg voor haar schoon- moeder op zich. Toen Philip voor een jaar in Jordanië werd geplaatst, bleef ze in Nederland. ‘Daar keken ze bij Defensie wel van op. Maar mijn werk was vrijwillig, niet vrijblijvend.’
Inmiddels is Philip met functioneel leeftijdsontslag. ‘Hij moest zijn leven opnieuw vormgeven, zat vol plannen voor ons samen, maar daar had ik door mijn werk helemaal geen tijd voor. We hebben een nieuwe structuur, een nieuw ritme gevonden, met gezamenlij- ke activiteiten, maar ook plek voor een eigen leven. En in zekere zin is hij nu míjn thuisfronter.’
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76
