‘ Wat als we het suikeraanbod verminderen?’
‘I
k zal het maar gewoon eerlijk toegeven: ik ben verslaafd aan zoet. In
mijn verslaving sta ik niet alleen: uit cijfers van het CBS en het RIVM blijkt dat de gemiddelde Nederlander dagelijks zo’n twintig procent te veel toegevoegde suikers binnenkrijgt. Daarmee staan wij wereldwijd op de derde plek, enkel voorafgegaan door de Amerikanen en de Duitsers. Geen bronzen ‘plaque’ om trots op te zijn. Een teveel aan suiker heeft, zoals we allemaal weten, nogal wat lichamelijke gevolgen: over- gewicht, diabetes, hartfalen, cariës… Reden te over om de suikerverslaving aan te pakken. Die verslaving is volgens mij te wijten aan twee hoofdza- ken. Ten eerste bestaat er een oerbehoefte om in barre tij- den vet op te slaan als overle- vingsmechanisme – al is er in de Westerse wereld natuurlijk al lang geen sprake meer van dergelijke omstandigheden.
Ten tweede is het aanbod in de supermarkt exorbitant, waardoor verslaving in de hand wordt gewerkt en wordt onderhouden. In tegenstel- ling tot de eerste hoofdzaak is hier natuurlijk wél iets aan te doen. Want wat nou als we het suikeraanbod zouden ver- minderen? In Groot-Brittannië blijkt deze vermindering een groot succes. Veel frisdrankprodu- centen hebben de hoeveel- heid suiker in hun producten verlaagd, ze gebruiken sinds de invoering van de taks naar schatting de helft min- der suiker. De conservatieve Britse regering vond lang dat de maatregel betuttelend zou zijn, maar de problematiek nam zulke vormen aan dat de regering wel moest. Eenzelfde taks in Nederland lijkt daarom zo gek nog niet. Met z’n allen een beetje ge- zonder in 2019; een prima voornemen, toch?’ NT
LUUK SPAUWEN (31) tandarts, Nederweert
‘I
‘ Zet eens een schaal worteltjes neer’
n mijn ogen leiden betut- teling en dwang tot weer- stand en verzet. Hoge
accijnzen op bijvoorbeeld sigaretten, drank en benzine hebben in het verleden ook niet geleid tot gedragsveran- dering. Snoep is goedkoop, snacktomaatjes, -komkom- mers, of -paprikaatjes een stuk duurder. Maar een suikertax lijkt me niet de oplossing. Er zijn genoeg mensen die niet dik worden van suiker en een prima gebit hebben. Moeten die daar dan voor boeten? Vijf arigen hebben over het algemeen een goed gebit, vijftienjarigen al een stuk minder. En op middelbare scholen is het tijd voor een vak als ‘leefstijl’, waar scholieren leren over bijvoorbeeld hun telefoonverslaving, omgaan met geld, gezondheid, eten en drinken… Wat is er mis met worteltjes uitdelen? Zet een schaaltje neer en kinderen pakken ze gelijk. Maar het wordt niet aangeboden. Ik denk dat een voorlichtings- campagne een goed idee zou
zijn. Dat werkt beter dan een suikertax. In de praktijk waar ik werk, zie ik natuurlijk kin- deren en jongeren met een slecht gebit door suikerrij- ke voeding of drankjes. Een deel zie ik ook niet. Natuurlijk praat ik met hen en hun ou- ders over slechte gewoonten. Dat het geen goed idee is om een fl esje melk mee te geven naar bed, of dat één snoepje per dag in plaats van één per uur ook goed is. Als je weinig te besteden hebt, is een zak snoep om je kindje blij te ma- ken natuurlijk makkelijk ge- kocht. Maar moet snoep duur- der worden? Ik denk van niet. En groente goedkoper maken is ook geen optie, want daar is de agragrische sector niet bij gebaat. Het aanbieden van gezonde snacks op scholen zorgt voor bewustwording, net als vroeger met school- melk. Op school beginnen is denk ik de eerste stap.’ NT
PETRA KOORNSTRA (61) tandarts in Rotterdam en KNO-arts in Uden
43 NT
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52
