search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
MINDERVALIDEN AANGEPAST CAMPEREN


Ondanks beperkingen zelfstandig op reis in een buscamper ‘Droom het


– geloof het – realiseer het’


Bij de Kalmthoutse Heide parkeert een zilvergrijze kampeerbus tegenover ons. De achterdeuren gaan open en over de laadklep rolt een opgewekt rondkijkende vrouw in een serieuze


elektrische rolstoel naar buiten. En verder... niemand. Wat is het verhaal?


TEKST MARJA VAN KAMPEN // FOTO’S CAROLINE VINK E


ind van de dag trekken we de stoute schoe- nen aan en maken kennis. De schuifdeuren staan open; binnen zit de vrouw met een


glas thee op de vloer. Breed lachend wenkt ze ons en na beleefdheden over en weer vertelt Caroline Vink (56) dat ze normaal met haar trouwe maatje reist, hulphond Oscar. Die is helaas plotseling over- leden. Behalve verdrietig is ze ook onthand. “Daarom rijd ik morgen naar Calais en neem de shuttle naar Engeland om in Cambridge een puppy te kiezen uit een nest Welsh Springer Spaniels. Voor mijn specifieke beperkingen is dat ras uiter- mate geschikt als hulphond.”


Nu moet ze noodgedwongen de reis alleen onder- nemen, zonder hulphond, best een dingetje. Door haar verhaal getriggerd vragen we of ze mee wil werken aan een interview voor Kampeerauto. Zeker wel, maar dan over een paar maanden, eerst moet de puppy, de nieuwe hulphond, bij haar thuis zijn. Haar wens is dat door het artikel andere mensen met een beperking geïnspireerd raken om ook de ‘wijde wereld’ in te trekken. Tot onze blijdschap ontvangen we maanden later


50


een e-mail van Caroline Vink. We rijden naar Weesp, waar ze zelfstandig woont. Het zeer aaibare nieuwe maatje Bobby, de hulppuppy, is net aange- komen. Hem wacht nog een intensieve, maanden- lange training. Die doet ze voornamelijk zelf. “Eigenlijk ben ik door het meedoen aan para-agili- ty-evenementen, een behendigheidssport voor begeleiders met een handicap en hulphond, verzot geraakt op rondreizen in een kampeerbus. Omdat de wedstrijden door heel Europa plaatsvinden, reed ik daar altijd heen in mijn oude Ford-rolstoelbus.”


MOOIE ROLSTOELBUS


Ze benadrukt wel dat ze zo’n zes jaar terug fysiek sterker was en zich redde met minimale middelen. Ze sliep op een goed luchtbed op de vloer. Dit ging goed tot de bus haar in 2018, tijdens een reis naar Spanje, in de steek liet. Na veel kunst-en-vliegwerk moest ze thuis zien te komen met vervangend ver- voer, formaat kleine schoolbus. Later bleek, in Weesp, dat haar eigen bus ter ziele was. Middelen om een andere aan te schaffen had ze niet, want met haar uitkering komt ze maar


KAMPEERAUTO 2 - 2024 WWW.NKC.NL


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84