EROPUIT
Wel programmeren we wat tussenstops, voor het geval het onveilig wordt. Op de vele Talbrücken vangen wij inderdaad puisten wind, maar het gaat oké. We gaan door. “Vijftien campers staan er, vast een goede gok deze keer”, roep ik verrast bij aankomst. Tussen de burcht en het Rathaus verraden de ons tegemoetkomende vette luchten en de draai- ende reuzenpiramides snel de kerstmarkt. Ook aan deze verkopers is duidelijk te zien dat er te weinig volk en dus handel is. ’s Avonds is het druk, maar wij voelen ons niet zo thuis: de gemiddelde leeftijd is niet meer dan twintig jaar, er is veel wijn en dito gein en zo te zien is het duidelijk de huwelijksmarkt voor Asschaffenburg. Eind van de zomer komen de kerstkindjes zeker?
Sneeuw 4 5
“Hebben wij de kerstmarkt van Rothenburg ob der Tauber eigenlijk wel eens bezocht?”, vragen wij ons hardop af. Wel het romantische stadje – een soort Volendam of Marken – en ook de alom bekende winkelketen van Käthe Wohlfahrt, maar nooit in de kerstperiode. Gaan we doen, besluiten we samen. De tocht ernaartoe is verras- send, met besneeuwde velden in de hogere gebieden. De eerste sneeuw is gevallen, meer naar het zuiden en in de Ardennen schijnt plots te veel gevallen te zijn, met alle gevolgen van dien. Wij genie- ten onderweg van de zender SWR 4 met z’n Sehnsuchtkerstliedjes en kwelen soms mee. De prettige camperplaats blijkt bijna vol en het is ook nog even zoeken naar muntgeld om de € 10 in de automaat te werpen voor een bonnetje. Rothenburg is altijd in de sfeer van Anton Pieck, maar met de kerstmarkt en wat sneeuw erbij adembenemend sprookjesachtig. Een blaasorkest met zangers voor het monu- mentale Rathaus geeft een mens direct een vredig gevoel en dan ook nog die mooie, met dennentakken beklede kraampjes erbij: super. Hun traditionele Schneeballen lopen wij snel voorbij; daar moet je van houden… De mensen achter de kraampjes tonen hier geen vermoeidheid: het is druk bevolkt en er wordt veel gegeten, gedronken en gekocht. Bij Käthe Wohlfahrt is het zelfs dringen en door al die drukte heen hoor ik een bekende stem zeggen: “Voor jou, voor onder de kerstboom thuis”, en mijn man houdt een groot pak omhoog. Ik hoop op dé kerstpiramide uit het Erzgebirge; nog steeds een grote wens van mij.
Vier ringen 6
“De volgende ochtend worden wij wakker in een witte wereld en de tocht naar Ingolstad over B-wegen is alsof we door kerstkaar- ten rijden. Dat is echt genieten. “Zullen wij het Audi-museum eens bezoeken?” stelt mijn man voor. “Goed plan, en daarna de kerstmarkt”, zeg ik. Aangekomen op de camperplek fietsen wij de vier kilometer bijna direct naar het Audi-museum. Wij boffen en kunnen nog net mee met een Werkstattführung, als wij ons binnen vijf minuten daar melden. Omdat het een megagroot complex is, wordt dat rennen. De rondleiding is beslist een aanrader: een Audi wordt voor 95 procent door honderden oranje robots gemaakt en het proces, het lawaai, evenals het complex, zijn immens. Naast alle kantoren en productiehallen is in een glazen toren het Audi- museum te vinden. Het museumbezoek valt een beetje in het niet: gewoon een uitstalling naar bouwjaar van auto’s en motoren met
54 | Kampeerauto nr. 9/2012 NKC
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84
