Tekst Marja van Kampen Foto’s Marja van Kampen en familie Van Tellingen
Avonturen in Ierland N
Vriendelijke bevolking doet leed snel vergeten
Hill en Netty van Tellingen uit Westerhoven hadden op het Europese vasteland al zo veel gereisd en gezien, dat ze het plan opvatten de boot eens te nemen naar Ierland. Niet wetende welke avonturen hen daar wachtten. Het werd een reis vol leuke en leerzame, maar ook onaangename verrassingen.
a gedegen voorwerk koos het tweetal ervoor in september te gaan. De grootste drukte is dan voorbij en het klimaat min of
meer stabiel. “Via Dover met een doorsteek naar Holyhead in Wales kwamen wij met de boot in Dublin. Het was een snelle en mooie tocht”, zegt Hill van Tellingen (67). “Ook de overnachting op de camping in Bletching- don, halverwege Engeland, was prima”, vult Netty van Tellingen (60) aan. Ze reden verder langs de kust, zuidelijk van Dublin en rustten een paar dagen uit op cam ping Wolohan’s Silver Strand in Wicklow. “Prachtig uitzicht op zee, wel wat leeg in het najaar.” De tocht
ging weer verder, door de Wicklow Mountains, waar in september veel heide in bloei staat.
Leeg onder de langsbank Glendalough is een prachtige historische plaats, die Hill en Netty aanbevolen was. Wel erg druk. “Het leek wel een bedevaartsoord met al die bussen en auto’s. Wij parkeer- den onze camper daar ook maar bij.” Ze bezochten de uit de twaalfde eeuw date- rende kloostercomplexen, duidelijk de grote toeristentrekker en ze hebben er heerlijk geslenterd. “Maar bij terugkeer wachtte ons een onaangename verrassing, want er was ingebroken. Alle kastjes waren open, ook de
koelkast. Onze bagage lag overal verspreid. Ook onder de geopende langsbank was het ongebruikelijk leeg.” Wat een domper. Na wat stevige verwensingen zijn ze naar het Visitor’s Centre gegaan om hulp van de politie in te roepen, die al op de plaats delict was, want ze bleken niet de enige slachtof- fers. Een schrale troost. De gardai meldden zich uren later bij hen, als laatste slachtof- fers en te midden van deze chaos en stress moesten zij opgeven en vertellen wat ze allemaal misten. De agenten maakten op een miniblokje aantekeningen, namen foto’s en vingerafdrukken en ontdekten dat de open- gebroken deur niet meer dicht kon.
>>
NKC Kampeerauto nr. 3/2015 | 53
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84
