Tekst Koen Suidgeest Foto’s familie Suidgeest
worden of juist niet. Sommigen willen hem kwijt. Ze kunnen er niet in. ‘Hij is te groot. Ik durf er niet in te rijden. Ik heb er geen zin in’, zeggen ze. Allemaal geldige redenen. Weinig mensen noemen de pijnlijke herin- neringen als oorzaak. Dat de muren op je afkomen als je alleen in bed ligt. Dat een muziekje tijdens het rijden niet meer toepas- selijk lijkt. Dat de afwezigheid van de ander zo uitdrukkelijk aanwezig is. Anderen willen wel verder, maar besluiten de oude voor een nieuwe camper te ver- ruilen. Dit doen ze om met een schone lei te kunnen beginnen, maar ook omdat ze niet aangewezen willen zijn op de caravanvakan- tie of het huisje van hun kinderen. Een laatste groep neemt de moedige beslis- sing om met de oude camper door te gaan. Deze alleengaanden willen hem voor geen goud kwijt. Onderbewust begint er zo een proces van herverovering van het vehikel – een emotionele reis die parallel loopt met het rouwproces en het inrichten van het nieuwe leven zonder partner.
Moeilijk moment Vaak begint het bij de Solo’s. Een weekendje met mede-alleengaanden is de eerste keer dat de camper weer uit de stalling komt. De eerste bijeenkomst is uitdagend. Je komt aanrijden, ziet 150 campers op het veld staan en wilt meteen weer weg. ‘Veel te massaal. Zo ben ik niet.’ Toch proberen ze het. Of worden ze over- gehaald. ‘Je bent er nu toch.’ Ze krijgen een
rechthoekige naambadge, terwijl de ‘vetera- nen’ een ronde hebben. Zo zijn de nieuwe- lingen herkenbaar en worden ze eerder aangesproken en geholpen. Op die manier voelen ze zich sneller thuis. En het mooie is dat je niet steeds weer je verhaal hoeft te doen. Iedereen kent het. Ze zitten allemaal in hetzelfde schuitje. In het begin laten veel solo’s de spullen van de verloren partner gewoon liggen. De pyjama, het naaimandje, haar kruiden, zijn verrekijker. Ze liggen niet in de weg en bie- den troost. Het eerste reisje – hoe kort ook – kan best moeilijk zijn. Beetje bij beetje gaat het beter. Maar achter elke bocht kan een moeilijk moment schuilgaan. Je zit tevreden achter het stuur en wilt even pauzeren. Je stopt en zet per ongeluk twee kopjes op tafel in plaats van één. Of simpeler nog: je realiseert je hoeveel je tegen haar praat tij- dens het rijden, zoals je dat altijd deed. Maar er komt geen antwoord.
Wandelingetje Toch zijn dit ook mooie momenten. De klei- ne confrontaties in en met de camper zijn onderbewust een heel goede manier om kleine stapjes voorwaarts te nemen in het landschap van de rouw. Zo gaat het steeds beter, uitgedaagd door de camper zelf. En zo durf je steeds langer in de camper te zijn en verder te reizen. In het begin was het een weekendje Drenthe. Misschien wordt het nu al een weekje Ardennen, of zelfs een maand Noorwegen.
Mijn eigen eerste soloweek was twee jaar geleden. Ik had mijn vaders camper geleend om mij voor onderzoek tussen de deelne- mers te mengen. Dat was gelukkig makkelijk – ik voelde me welkom. De beste manier van leren is toch altijd gewoon meedoen. Ik fi etste in een groepje naar een lokale bierbrouwerij voor een rondleiding, schoof aan bij de verschillende reisgroepjes van het reisplein, waar men maatjes vindt voor een toekomstige vakantie en lachte mee met een melige club tijdens een gezellig avondje. Het was bijzonder en hartverwarmend. Toch… gepest door een slapeloze nacht in het voor mij te kleine bed van mijn vaders camper, ondernam ik een nachtelijk wandelingetje. Het miezerde en het was donker. Er stonden 175 campers op een heel groot en nat veld. Ik schoot even vol. Ik dacht aan hem en werd plots overrompeld door het idee dat er in elke camper maar één persoon lag te slapen. Of lag te woelen, zoals ik.
Wanneer ik die documentaire maak, dan zal hij over moed en overlevingskracht gaan. Een ode aan mijn vader en aan al diegenen die in eenzelfde situatie zitten.
Koen Suidgeest wil graag vrijblijvend met u praten als u denkt binnenkort alleen te komen staan. Hij is te bereiken via
koen@suidgeest.com.
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92