Dit vinden wij!
Veel werk verricht
Ik reageer op de reactie van Bernard van Dam uit Raalte, waarin hij stelt graag te willen ruilen met het pensi- oen van 1700 euro netto van de heer De Greef uit Houten. Maar die 1700 euro komen heus niet zomaar aange- waaid. Daar is tijdens het werkzame leven heel wat premie voor ingelegd, en veel werk voor verricht. Daar wordt niet bij stilgestaan. Wie meer wil moet meer doen. Rovers zijn er meer dan genoeg. Ikzelf heb afge- lopen jaar ook al meer dan 200 per maand ingeleverd, door de pensioen- korting (5.3 %) en de belastingverho- ging lage schijf van 15.2% naar 20%. John Kaptein, Maasbree
[COLUMN] UIT DE TIJD
‘Geheel onverwacht en tot onze grote schrik is overleden, op de leeftijd van 101 jaar onze lieve moeder, oma en over- grootmoeder.’ Zulke annonces kom ik tegen met de regelmaat van mijn dagblad. Ik kan het niet laten me te verbazen bij het lezen van zo veel onderhuidse verba- zing. Want hoe geschrokken kun je zijn na een leven van meer dan een eeuw?
Mooi verhaal
Mooi verhaal over Youri Egorov in de Nestor nr.10. Wellicht aardig om nog te vermelden dat hij destijds in het Trefcentrum van het Bejaarden- centrum Titus Brandsma te Utrecht, de nieuwe Yamaha-Vleugel heeft ingewijd met een schitterend recital. Het was een groot succes. Drama- tisch dat hij zo jong is overleden. Wiet Terlien (voormalig directeur)
6
Uit zulke teksten wordt duidelijk dat we de dood het liefst wegstoppen en doodzwijgen. Eigenlijk weten we wel dat ooit… heel ver weg… eerst bij vele anderen… en vooral buiten onze familie… de dood zal komen als een onvermijdelijk sluitstuk van ons aardse leven. Maar we doen er het zwijgen toe en we hebben het er niet over. Mede daardoor worden we dan ook telkens pijnlijk getroff en en zijn we ontregeld en ontdaan. Mijn moeder stierf jong, op 63-jarige leeftijd. De ziekte waaraan zij leed was onomkeerbaar en wij probeerden ons met haar te verzoenen met het aanstaande sterven. Tijdens haar verblijf in het ziekenhuis mocht zij zich verheugen in een constante stroom van bezoekers, die - elk op eigen wijze - trachtten haar op te beuren. ‘Je ziet er gelukkig al weer een beetje beter uit!’ En meer quasi-bemoedigende leugens, want zij zag er beslist buitengewoon slecht uit. Zodat de stervende zich - na enige tijd - verweerde met de vraag: ‘Wist je dan niet dat ik binnenkort doodga?’ Zelden verliet ziekenbezoek zo snel een ziekbed. Tijdens haar ziekbed leerde mijn moeder accepteren dat haar leven bij ons bijna ten einde was. Een moeilijke opgave! Een vraag waar zij mee worstelde luidde: ‘Hoe kan ik straks gelukkig zijn als ik weet dat jullie verdriet zullen hebben?’ We hadden de lezingen voor de uitvaart al uit- gekozen: Openbaring 21, waar o.a. staat: ‘De dood zal niet meer zijn; geen rouw of geween, geen smart zal er zijn, want al het oude is voorbij…’ ‘Ja,’ zei ze, ‘als ik dood ben, dan ben ik uit de tijd; dan vallen verleden, heden en toekomst samen. Wie weet, zal ik jullie hele- maal niet missen, want in die eeuwigheid bij God zul- len we al samen zijn!’
Pastor Adri Verweij
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65