This page contains a Flash digital edition of a book.
Euthanasie TEKST: JOOP ROSIER


Zelf actief het leven beëindigen bij ondraaglijk lijden als je ongeneeslijk ziek bent. Kan dat? Mag dat? Moet dat? De meningen over euthanasie lopen erg uiteen. Nestor belicht er enkele.


WAT


‘God is de eigenaar van het leven’


Bisschop Gerard de Korte, bisdom Groningen- Leeuwarden


‘Euthanasie, oftewel actieve levensbeëindiging, wijst de katholieke kerk af vanuit het geloof dat God als schepper ook de eigenaar van het leven is. Het leven dat je als mens ontvangen hebt, mag je als rentmeester beheren maar niet beëindigen. De kerk wil liever de gemeenschapszin ver- sterken, want in de pastorale praktijk blijkt dat vragen naar euthanasie vaak voortkomen uit angst voor eenzaamheid. De kerk vindt niet dat een mens verplicht is eindeloos medische behandelingen te ondergaan om in leven te worden gehou- den. Je mag op zeker moment zelf beslissen om af te zien van verdere behandeling. Ook mag iemand die onomkeerbaar en dodelijk ziek is, beslissen om te stoppen met eten en drin- ken in de laatste fase. Palliatieve sedatie en pijnbestrijding beschouwt de kerk als onderdeel van goede stervensbegelei- ding. Soms kan morfi ne versnelling van de dood als bijwer- king hebben. Dat wordt in de katholieke stervensbegeleiding geaccepteerd, omdat het wordt gegeven tegen de pijn en niet om het overlijden te versnellen. Als iemand toch heeft geko- zen voor euthanasie, moeten we vanuit de kerk voorzichtig zijn in ons oordeel. Jezus vergaf de rover naast hem aan het kruis, toen die vergeving vroeg. We weten nooit wat er in de laatste momenten voor de dood heeft plaatsgevonden tussen de gestorvene en God.’


‘Meer begrip voor lijden bij niet-terminale ziekte’


Petra de Jong, Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE)


‘Iedereen moet aan het einde van het leven keuzemogelijk- heden hebben. Euthanasie kan één van de mogelijke keuzes zijn. De NVVE vindt dat deze keuzemogelijkheid erbij hoort omdat er mensen zijn die in hun volle bewustzijn afscheid willen nemen van het leven, bijvoorbeeld om zichzelf een lij- densweg te besparen. Als een euthanasieverzoek niet wordt gedaan vanwege een terminale ziekte zoals kanker, maar er toch sprake is van ondraaglijk en uitzichtloos lijden, dan vinden artsen het vaak moeilijk het verzoek te honoreren. We zien dat verzoeken om euthanasie zelden worden geho- noreerd van mensen met een psychiatrische aandoening, mensen met dementie en ouderen die vinden dat hun leven voltooid is. We weten uit de ervaring van de Levenseindekli- niek dat deze verzoeken wel gehonoreerd kunnen worden en tot euthanasie kunnen leiden. Ik hoop dat artsen meer begrip krijgen voor mensen die ondraaglijk lijden, maar geen terminale ziekte hebben. Ze zouden ook beter op de hoogte moeten zijn van de wettelijke mogelijkheden. De ruimte die de wet biedt, wordt nu vaak niet benut.’


48


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65